Hoe mijn leven doorgaat

Vorige week maandag gierden de zenuwen door mijn lijf in de ochtend. Nu, een week later, ben ik ontzettend opgelucht en blij dat ik ondanks mijn twijfels, wel op de publiceerknop heb geklikt en mijn verhaal met jou heb gedeeld. Zolang ik blog heb ik nooit echt een drempel gevoeld om iets online te delen, maar nu was dat letterlijk een heel ander verhaal. Ik voelde me zo onwijs kwetsbaar. Maar het gevoel dat ik het zo graag aan je wilde vertellen en je laten weten wat er de afgelopen maanden is gebeurd, overheersde.

Maar dat niet alleen. Het voelt alsof ik met deze ervaring een missie heb. Een missie om tussen alle blije zwangere-buiken-foto’s en baby-aankondigingen de (online) wereld te laten zien dat zwanger zijn niet altijd goed gaat. Dat er ook hele verdrietige verhalen zijn. Zo verdrietig en persoonlijk dat ze vaak niet gedeeld worden. Ik hoop zo dat ik er voor die mensen kan zijn, ze kan laten zien dat ze niet alleen zijn en dat we ons verdriet en het gemis van ons kindje kunnen delen.

“Er zijn meer moeders om je heen dan je kunt zien.”

In deze blogpost wil ik je meenemen in hoe mijn leven er nu uit ziet. Ik heb een nieuwe baan en we zijn onze bruiloft aan het plannen. Maar ik wil je ook vertellen over hoe mijn leven doorgaat zonder onze grote liefde.

Nieuwe baan

Ik vraag me nog steeds weleens af hoe het gelukt is om een nieuwe baan te bemachtigen, ondanks dat ik middenin zo’n heftige periode zat. En wat voor een!

Halverwege mei kreeg ik te horen dat mijn contract niet verlengd zou worden. Mijn contract liep tot augustus. Dat was wel even schrikken, want werken bij Blog Society was ontzettend leuk. We waren bezig met een nieuwe website en ook de samenwerkingen tussen bloggers en adverteerders opzetten en organiseren vond ik geweldig. Maar het was ook wel weer fijn dat ik het toen al te horen kreeg. Ik was zwanger en de mogelijkheid dat mijn tijdelijk contract dan niet verlengd zou worden, hing veel veel in mijn gedachten. Nu wist ik in ieder geval waar ik aan toe was.

De onzekerheid waarin ik toen middenin zat, deed me realiseren dat ons gezin het allerbelangrijkste was op dat moment. De baan, dat zou later wel komen. Tot ik een vrijdagavond achter de laptop op de bank een beetje aan het rondkijken was naar vacatures om te kijken wat voor functies me eigenlijk aanspraken. Gewoon, voor het idee. Ik had nooit gedacht dat er toen een vacature bij zou zitten waar ik echt de kriebels van zou krijgen en al helemaal niet dat ik die baan zou krijgen.

Long story short, ik werk sinds kort als communicatiemedewerker bij de brandweer en dat is dus echt méga leuk! Ik heb het erg naar mijn zin met leuke, inspirerende en fijne collega’s om me heen. Een plek waar ik me goed voel en waar ik heel veel kan leren.

Hoera, we gaan trouwen!

Als je me volgt op Instagram of elke week de blije maandag mail ontvangt, weet je het al: ik ben verloofd! Het is ongelofelijk wat ons de afgelopen periode is overkomen, maar hoe cliché ook ook klinkt, deze periode heeft ervoor gezorgd dat we nog meer van elkaar zijn gaan houden. We zijn een team verbonden door zoveel liefde. Dat we zouden gaan trouwen wist ik stiekem al toen ik Stephan voor het eerst zag, maar dat het nu daadwerkelijk gaat gebeuren is echt onwijs bijzonder. Na alles wat we hebben meegemaakt willen we niets liever dan voor altijd samenzijn.

En zo dacht Stephan er klaarblijkelijk ook over. Zelfs al voor de zwangerschap. Begin dit jaar heeft hij samen met een edelsmid een ring ontworpen. Mega romantisch! Op een zonnige zondag trokken we er spontaan op uit. Met een tas vol lekkers sprongen we de trein in richting het strand. We hadden zin om lekker te wandelen door de duinen. Een ontspannen dag – voor mij en na het aanzoek ook voor Stephan ;).

Het aanzoek

Tijdens onze wandeling in de duinen kwamen we een heel mooi heideveld tegen. Stephan begon – achteraf gezien – al een beetje te kijken en vroeg me af wat hij wilde. Daarheen? Prima. Ik was ervan overtuigd dat we een foto gingen maken zoals we wel vaker hadden gedaan: wij hand in hand met onze rug naar de camera in een mooi stukje natuur (zoals deze waar het allemaal mee is begonnen). Leuk! Ik haalde de camera uit de tas en zette die met een klein statief alvast neer. Normaal gaat Stephan eerst staan, stel ik het kader in en zet ik de zelfontspanner om vervolgens binnen tien seconden naar mijn plek te rennen en Stephans hand vast te grijpen. Dit keer ging het anders.

Stephan was een beetje aan het treuzelen. Hij was aan het rommelen in zijn tas en voordat ik het wist, moest ik alvast klaar staan. Mmmm, oke. Hij stelde vervolgens de camera in en liep – ‘ontspannen’, in ieder geval niet rennend door de 10 seconden – naar me toe. Ik keek nog naar de camera en vroeg me af waarom het oranje lichtje van de zelfontspanner niet knipperde (hij stond op videostand). En toen viel het kwartje. “Je gaat het nu echt doen he?”

Het zo ontzettend romantisch! Echt heel bijzonder en wat een mooie ring had Stephan laten maken. Ik voelde me – correctie, voel! – me echt over the moon en wilde het liefste iedereen die we tegenkwamen mijn ring laten zien en vertellen dat we verloofd zijn.

Ik had het van te voren niet kunnen bedenken maar onze relatie voelt nu anders. Stabieler, bewuster en meer zeker. Nog meer dan dat er al was. We zijn een team en gaan dat straks voor de wet ook zijn. Ik kan niet wachten!

Het gemis van ons kindje

Zoveel blijheid in deze post, zoveel liefde maar tegelijkertijd is daar ook heel veel verdriet. Het is een groot gemis dat we ons kindje niet zullen zien opgroeien. Ik had zo graag de wereld met haar willen ontdekken. Met haar hand in de mijne, met haar hoofd op mijn schouder. Zij vol enthousiasme huppelend voorop, ik erachter aan. Ik had het zo graag willen delen, zo graag gewild.

Er is geen dag dat ik er niet aan denk en elke keer als ik thuiskom steek nog een kaarsje voor haar aan. Tijd heelt, zo heb ik dat ervaren. Maar tijd verwijderd ook. Het laat me soms voelen alsof er er letterlijk meer afstand komt te zitten tussen de gebeurtenissen en het heden.

Alles wat ons is overkomen heeft er ook voor gezorgd dat ik me een ander mens voel. Iemand die niet meer zo impulsief is, maar juist op haar hoede is. Met een paraplu naar buiten, als het alleen maar dreigt te gaan regenen. Bang dat het leven elk moment weer iets naars mijn kant op kan gooien. Bang dat er weer iets gebeurt. Met mij, met Stephan, met onze relatie, met onze allergrootste wens. Het heeft ervoor gezorgd dat ik nog meer met de dag leef. Dat ik beter kan relativeren en nu beter dan ooit weet wat echt belangrijk is in het leven. Het is zo cliché, maar zo waar.

Share:

29 Reacties

  1. oktober 2, 2017 / 08:24

    Wat bijzonder dat je dit verhaal met ons deelt lieve Melle. Ik ben zo blij voor je dat je een mooie baan hebt en gaat trouwen. Maar ook verdrietig dat het gemis zo groot is. Dikke kus

    • Melle
      Auteur
      oktober 3, 2017 / 12:59

      Dankjewel voor je lieve reactie, zo leuk! Het is echt roeien met de riemen die we hebben. Elke dag lastig maar het helpt absoluut dat mijn werk zo leuk is en dat we onze liefde gaan bezegelen met een huwelijk. Hopelijk heb jij het ook naar je zin op je nieuwe werk! Zal zo even een kijkje op je blog nemen :) Liefs! x

  2. Wendy (B)
    oktober 2, 2017 / 08:32

    Oh, ik wist niet dat je verloofd bent!
    Zo leuk om te horen!
    Het zal heel mooi worden :)

    • Melle
      Auteur
      oktober 3, 2017 / 13:11

      Wat goed nieuws om te delen dan. Hoera! Dankjewel :)

  3. oktober 2, 2017 / 09:45

    Ik heb echt onwijs veel bewondering voor je om hoe je je door de dingen heen slaat en alles op jouw manier en tempo verwerkt, maar tegelijkertijd ook de mooie dingen blijft zien. Wat fijn dat je het zo naar je zin hebt op je werk en de verloving is geweldig nieuws. Ik wens je heel veel sterkte in deze moeilijke tijd en, nogmaals, je bent een topper en mag enorm trots zijn op jezelf en op jullie hoe jullie hiermee omgaan!

    • Melle
      Auteur
      oktober 3, 2017 / 13:21

      Lieve Romy, ik krijg helemaal een brok in mijn keel en kippenvel van je mega lieve berichtje. Zo bijzonder, zo lief, zo raak. Dankjewel! ♡

  4. oktober 2, 2017 / 10:10

    Ik heb echt heel veel bewondering voor jullie! Ook ontzettend knap dat je gewoon een nieuwe baan hebt weten te bemachtigen, ontzettend knap. En wauw, wat een romantisch aanzoek! Gefeliciteerd nog!

    • Melle
      Auteur
      oktober 3, 2017 / 13:26

      Dank dank dank, superlief! ♡

  5. oktober 2, 2017 / 10:18

    Heel mooi geschreven Melle. En ben het helemaal eens met Romy boven me, je blijft de mooie dingen des levens inzien (‘moet’ ook natuurlijk!), maar bent tegelijkertijd heel bewust bezig met wat er nu niet is. En ik denk dat dat ook helpt met het verwerken van alles. Heel veel plezier en succes gewenst met je nieuwe baan, zo fijn dat dat op je pad is gekomen!

    • Melle
      Auteur
      oktober 3, 2017 / 13:27

      Wat beschrijf je dat mooi. Ik ben me daar niet zo bewust van maar nu je het zo schrijft vind ik het wel heel bijzonder en herken ik het ook wel. Dankjewel daarvoor! En hoera voor ook de fijne momenten inderdaad met en nieuwe baan. YAY!

  6. oktober 2, 2017 / 10:19

    Wat ben ik blij dat je weer schrijft, en ik hoop dat dat je helpt en dat je er weer een beetje blij van wordt. Ik heb ook veel bewondering voor je/jullie. Het lijkt me verschrikkelijk om mee te maken wat jullie hebben meegemaakt en waar jullie eigenlijk ook nog middenin staan. Ik hoop dat alle positieve dingen die nu in je leven spelen de tijd om te helen ook weer wat draaglijker maken! Liefs <3

    • Melle
      Auteur
      oktober 3, 2017 / 13:28

      Dankjewel lieve Stella! Ik ben er zelf ook echt heel blij mee en voel steeds meer behoefte om te schrijven en te delen. Het voelt goed! En dankjewel voor je lieve en bemoedigende woorden, ik vind het onwijs bijzonder en echt mega lief ♡ ♡

  7. Sonja
    oktober 2, 2017 / 10:24

    Oh jeetje Melle, ik had je vorige post gemist maar wat super heftig en verdrietig dat dit jullie is overkomen.. Tegelijkertijd vind ik het heel moedig en goed van je dat je dit kan delen, want inderdaad: dit overkomt veel andere stellen ook, en toch is het iets wat we op het internet weinig terugvinden. Ik wens jullie heel veel sterkte, fijn dat je toch ook veel liefde en mooie dingen hebt op dit moment! Liefs!

    • Melle
      Auteur
      oktober 3, 2017 / 13:29

      Dankjewel voor je mooie woorden lieve Sonja ♡

  8. oktober 2, 2017 / 16:36

    Wat prachtig om te lezen! Ik moet veel aan je denken en ben blij dat je alles weer aan het oppakken bent. Ik heb het nooit zelf meegemaakt maar kan me zo voorstellen hoe heftig het is. En over wat je zegt over verloofd zijn: ik voelde precies hetzelfde. Helemaal toen we trouwden gaf het zoveel rust en tevredenheid. Dat je gewoon weet dat dit deel van je leven helemaal goed is en dat je samen voor altijd verder wilt. Liefs! <3

    • Melle
      Auteur
      oktober 3, 2017 / 13:31

      Wat gaaf en bijzonder dat je dat gevoel herkent! Zoals jij het ook beschrijft, zo voel ik het ook wel. Heel fijn en nog vertrouwder dan ooit. Ik geniet er wel van om nu verloofd te zijn en af en toe in plaats van ‘vriend’ gezellig ‘verloofde’ te zeggen. YAY! En volgend jaar dus ‘man’. AAAH! :)

  9. oktober 2, 2017 / 18:17

    Wat is het fijn dat je weer schrijft en wat is het knap dat je dit met ons deelt allemaal <3
    Ik ga je gewoon nog een keer heel veel knuffels sturen! Zo mooi ook dat jullie gaan trouwens, ik kan me ergens ook wel voorstellen dat het jullie nog meer bij elkaar heeft gebracht.

    • Melle
      Auteur
      oktober 3, 2017 / 13:32

      Bedankt Linda, superlief! Ook de knuffels, die zijn helemaal welkom :)

  10. oktober 2, 2017 / 19:29

    Nogmaals gefeliciteerd met je verloving en je nieuwe job natuurlijk! Weet je, ik heb dit zelf niet meegemaakt (zou wel gek zijn op mijn 20 jaar en zonder partner), maar ik denk dat dit ook weer iets is wat tijd zal nodig hebben. Het is belangrijk om net in die periodes de lichtjes te blijven zien, dat weet ik ook als geen ander. We hebben allemaal ons eigen verhaaltje en maken zo allemaal onze eigen dingetjes mee. En weet je, het licht keert wel terug. Ik was die hoop ook een hele tijd kwijt, maar hij is bij mij ook aan het terugkeren en dat doet hij bij jullie zeker ook! Maar zo gefeliciteerd met jullie verloving <3 En heel veel knuffels en sterkte!

    • Melle
      Auteur
      oktober 3, 2017 / 13:35

      Hoe jij dat altijd zo goed weet te verwoorden is nog steeds iets waar ik vol verwondering naar kijk. Zo knap! Het is precies zoals je zegt, iedereen heeft zijn/haar eigen verhaal maar als we blijven kijken naar lichtpuntjes komt het goed. Ook het delen van het verhaal heeft mij zelf ook erg geholpen, zo leer je andere mensen ook beter kennen: hun verhaal. Dankjewel voor al je lieve woorden, felicitaties en digitale knuffels!

  11. oktober 2, 2017 / 20:00

    Tijd zal helen, maar je zal je meisje steeds in je achterhoofd hebben. Ik heb het zelf nog niet meegemaakt, maar ik weet dit van anderen. Dat meisje heeft nu een plaats in jullie hart, maar ook in jullie hoofd. Dag per dag leer je hier mee omgaan. En de ene dag word moeilijker dan de ander. Zo is het leven. Toch vind ik het fantastisch hoe jij ondanks je verdriet toch het positieve in het leven blijft zien. Dat is dan iets wat ik mis. Wanneer het leven even tegenslaat ga ik al snel kopje onder. Meestal lukt het wel met de hulp en steun van vrienden om er terug bovenop te komen en dat zullen wij, lezers, ook proberen te doen samen met jou. Heel veel knuffels!

    • Melle
      Auteur
      oktober 3, 2017 / 13:36

      Dankjewel Evelyne! En je hebt helemaal gelijk, vrienden en familie zijn onwijs belangrijk als het niet gaat. Ik heb het zelf ook gemerkt, dat open staan voor hulp en liefde is echt het beste wat je dan kunt doen ♡

  12. oktober 2, 2017 / 20:37

    Echt heel bijzonder hoe je hier mee omgaat en hoe je dit deelt! Ik heb zelf ook van heel dichtbij een soortgelijk verlies meegemaakt. Hoewel ieder verdriet persoonlijk en anders is, is het inderdaad ook belangrijk dat mensen zien dat er helaas meer van zulke verdrietige verhalen zijn. Fijn dat er nu ook weer positieve dingen in je leven zijn! Ik wens je heel veel sterkte en positiviteit!

    • Melle
      Auteur
      oktober 3, 2017 / 13:38

      Dank voor je lieve reactie Madelon! Wat erg dat je zoiets van dichtbij hebt meegemaakt. Je hebt gelijk, iedereen is anders en ieders verdriet is ook anders maar dat maakt het niet minder. Ieders verdriet mag er zijn en daar moeten we dan allemaal weer iets mee. Door het verhaal te delen kunnen we elkaar hopelijk een beetje helpen ♡ Veel liefs! xx

  13. oktober 5, 2017 / 10:17

    Och ik had je vorige post gemist, heb hem net bij gelezen. Geen woorden voor en wat heb je het allemaal goed verwoord zeg. <3 Ik kan niet zeggen dat ik weet hoe je je voelt, maar ik wil jullie zeker een hart onder de riem steken. Mooi dat je je blijft focussen op de mooie dingen en heel erg gefeliciteerd met jullie verloving<3

    • Melle
      Auteur
      oktober 5, 2017 / 10:25

      Dankjewel Sas, heel lief ❤️?

  14. Susan Pathuis
    oktober 11, 2017 / 11:50

    Jezusmina, wat een verdrietig bericht! Ik was er al bang voor dat er zoiets aan de hand zou zijn. :-( Gelukkig zijn er ook een aantal lichtpuntjes: probeer daar aan vast te houden. Dan duim ik dat alles op een dag goedkomt voor jullie. Heel veel sterkte voor jou en Stefan. <3

    • Melle
      Auteur
      oktober 12, 2017 / 15:19

      Dankjewel Susan! Heel lief. <3

  15. november 17, 2017 / 19:18

    Mooi wat je zegt over dat tijd heelt, maar ook verwijdert: daarmee sla je precies de spijker op de kop wat betreft het gevoel na een tegenslag. Maar superfijn dat het je lukt om langzaam overeind te krabbelen en zo ontzettend mooi dat jullie gaan trouwen en dat je een nieuwe fijne baan hebt gevonden!

Laat een reactie achter (jaaa leuk!)

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.