Als je vader timmerman is en je moeder juf, dan is er een grote kans dat jij als je groot bent, ook een van deze dingen gaat doen. Althans, dat zei iemand ooit zo’n 300 jaar geleden. Geen gedoe, geen quarterlife-crisis, geen ellende. Klaar als een klontje. Je kon gewoon de route volgen die je ouders voor ogen hadden.
Inmiddels is de tijd waarin je stiekem van ballet hield maar je ouders je toch elke keer naar voetbal stuurde, voorbij. Daarvoor in de plaats zijn we gezegend met talloze keuzes. Je hebt per slot van rekening een eigen identiteit en bent op je 12e heus oud en wijs genoeg om zelf je eerste stappen te zetten richting sterrenkunde, javascript development of tandheelkunde. Maar net wat jij leuk. Wat dát is belangrijk.
Je mag je dus lekker ontwikkelen op je eigen manier. Feest. Want als je voor Geschiedenis een werkstuk moest maken over een zelf gekozen onderwerp, was je ook niet blij. Hoe leuk het ook klinkt. Waar begin je dan? Een kleine hint, een eerste letter, 50:50 of een hulplijn is toch wel handig. En daarnaast heb je het gevoel dat deze enorme hoeveelheid keuzes bepalend zijn voor de rest van je leven. Zelfs de hagelslag die je dagelijks op je brood mikt wordt zo een issue. No pressure, maar denk er toch nog maar een keertje over na. Het wordt vooral leuk als je de 20 gepasseerd bent. Iets met quarterlife-crisis en volwassen worden en zo. Kun je lekker je rugzak genaamd ‘levenservaring’ mee vullen. Komt later wel weer van pas.
Mocht je nu echt hopeloos zijn, van het padje af zijn geraakt of helemaal niet meer weten wat je ambitie is – of je het überhaupt nog hebt – en wat het is waar je iedere ochtend vrolijk je bed voor uit springt, kun je misschien nog eens kijken naar de keuzes van je ouders. Een dagje meelopen met moeders of dezelfde opleiding als paps is misschien zo gek nog niet. Wie weet is het inderdaad wel leuk. En zo niet, kun je dat ook weer van je lijstje schrappen. Weer een keuze minder.
Ik weet zelf aardig goed wat mijn ambitie is (lang leve nog niet in de 20 zijn), maar ik ben het er wel mee eens dat er veeel te veel keuzes zijn. Het punt is dat zelfs als je wel in grote lijnen weet wat je wil, er daarbinnen ook weer talloze keuzes zijn. En daarbinnen ook weer. Zucht. Ik bedoel, ik vind het heel fijn om keuzevrijheid te hebben, maar soms is het wat té. Vooral als je gekozen hebt en iedereen vraagt of je het wel echt zeker weet… Ja, soms mogen er best iets minder keuzes zijn. Qua studies. En qua broodbeleg, inderdaad.