Savoie Mont Blanc | Een reis van eerste keren

De zenuwen, de voorpret en alle prachtige sneeuwplaatjes: het zal je ongetwijfeld niet ontgaan zijn dat ik twee weken geleden vijf dagen lang heb mogen vertoeven in het prachtige Frankrijk. Samen met twee andere bloggers, een journalist en diverse PR-dames vertrok ik naar Savoie Mont Blanc. Het was een reis vol eerste keren en intens in alle opzichten. Die eerste keren wil ik nu met je delen.

De eerste keer op een échte piste in Valmorel

Na een hele dag op pad te zijn geweest, kwamen we dinsdag in Valmorel aan. Ik kon niet wáchten om uit de auto te springen en het allemaal te zien.

Valmorel is een piepklein dorpje dat eind jaren zeventig gebouwd is. Dat het dorpje klein is zegt overigens niets over het skigebied. Dat is ruim 160 km2 en verschilt in hoogtes van 1400 tot bijna 3000 meter.

We hadden tijd om even bij te komen van de reis, gingen naar bed en de volgende ochtend stonden we om half tien met onze geweldige skileraar Jean-Luc op de piste voor onze eerste skiles. Een échte piste. WOW! De heuvel in Sauerland waar ik als tiener een paar keer van af was ge-pizza’t was tof, maar dit was the real deal. Het was zo ontzettend mooi. Waar ik ook keek was het Winter Wonderland. Overal wilde ik wel even stoppen om een foto te maken, om het kippenvelmoment met jou te kunnen delen.

Er kwam zoveel op me af dat ik enorm overprikkeld raakte. Ik wilde me minder wilde focussen op het ‘aan’ staan. Na wat moeite lukte het me meer te genieten en er echt te zijn. Dat gaf me een vrij gevoel en zorgde ervoor dat ik de controle uit handen kon geven en wat meer mee kon deinen met dat wat zou komen.

Totaal uit mijn comfortzone in Les Menuires

De straten gevuld met lichtjes, blije mensen en gezellige winkeltjes. Les Menuires – wat op mijn beste Frans klinkt als ‘le menwier’ – is alles behalve saai. Er is er zoveel te doen. Van skiën op de prachtige routes en pistes tot een sporten in een waar sportcentrum. Ik heb werkelijk mijn ogen uit gekeken. Vooral naar de kleine kindjes van een jaar of vijf die terwijl ik stond te hannesen op de ski’s, zonder angst voorbij zoefden. Voor families is het hier één groot winterfeest.

We waren nog geen uur op onze nieuwe bestemming, toen ik me klaar moest maken voor een massage. Ik ben niet zo aanrakerig en al helemaal niet half in je blootje bij een vreemde. Super ongemakkelijk dus. Maar goed, ik hees mezelf in een badjas en vertrok met bijpassende slippers richting de spa. Mijn hart bonsde een beetje toen ik stond te wachten. Toen Eva met een heel roezig en mega ontspannen koppie naar buiten kwam, wist ik dat het nu mijn beurt was. Ik liep de kamer binnen waar er een ontspannen muziekje op stond. Het blije Franse meisje bonjourde me naar de massagetafel. Na mijn állereerste massage – een hot stone massage van járen geleden – had ik me voorgenomen om me niet pas na 28 van de 30 minuten te ontspannen. Dit was het moment. Ga gewoon liggen en geniet ervan. En zo geschiedde het. Maar echt! Ik wist niet zo goed waarom het nu wel lukte maar het gevoel dat ik me gewoon ging over geven was overheersend. Net als Eva kwam ik met ontspannen hoofd en rode wangen naar buiten. En dat niet alleen, ik realiseerde me dat buiten mijn comfortzone – die eigenlijk helemaal niet zo ver weg is – de magie is!

Angsten overwinnen in La Rosière

Na een skiles in Les Menuires, twee rondleidingen, een tour door de stad en een flinke autorit kwamen we aan in La Rosière. De zonsondergang toen we aankwamen zal ik nooit vergeten. De zon die tussen de met sneeuw bekleedde bergen zakte, bezorgde me kippenvel. Het was ondanks de harde wind en de kou, liefde op het eerste gezicht. La Rosière is een gezellig dorp met een gemoedelijke sfeer en het gevoel dat alles mag en niets moet. Dit dorp staat voor mij op nummer één. Wat ik niet wist en dus ook totaal niet had verwacht, is dat ik hier mijn angst zou overwinnen. En niet één, zelfs twee keer.

Bij aankomst stond de volgende activiteit op ons te wachten. Sneeuwschoenwandelen in het donker. Halverwege de wandeling werden raquettes onder onze schoenen gebonden en ging het licht uit. Jawel, in donker naar beneden van een berg af. Het voelde alsof ik mijn zintuigen opnieuw aan het ontdekken was. Ik zag niet meer dan een wazige schim voor mij, dus gevoel en gehoor werden versterkt. Ik moest vertrouwen op de raquettes dat je niet zou uitglijden en op Heleen, de schim voor me, waarop ik me helemaal concentreerde. Het gevoel van tijd was verdwenen, het voelde alsof ik uren liep, daar tussen de bomen en onder een prachtige sterrenhemel. Het deed me denken aan hoe het voelt om nieuwe dingen te proberen in je leven. Gewoon de stap zetten, dan voel je of het goed is. Wat een ervaring.

De volgende middag stond ik met een zogenaamde paret – een houten originele Franse slee – in mijn hand, te wachten bij de stoeltjeslift. We gingen niet skiën, maar sleeën deze middag. Er was niemand meer, het waaide hard en ik had geen idee hoe ik ooit met dit houten ding heel naar beneden zou komen. Relaxt zitten, je voeten ontspannen en je hand op de grond, zigzaggend naar beneden. Het klonk zo onwijs simpel, maar toen ik eenmaal boven stond wist ik dat niet meer zo zeker. Door de harde wind was de piste ijzig, gleed ik zo nog tien meter naar beneden toen ik me liet vallen om te remmen. Daar ging het: mijn gevoel van controle en dat ik dit kon. Helemaal weg. Op dat moment voelde ik me zó stom! Iedereen leek het leuk te vinden, iedereen kon het en ik zat me daar op de berg, totaal in paniek en met tranen die over mijn wangen liepen, af te vragen hoe ik ooit de berg af zou komen. Het was de peptalk van Eline en de lieve begeleider die ervoor hebben gezorgd dat ik koos voor mezelf. Wilde ik het langzaam? Prima. Dan doe jij het lekker op jouw langzame tempo.

De sneeuwscooter heb ik laten staan, ik koos ervoor om op de slee naar beneden te gaan en serieus, ik ben nog nooit zó blij geweest dat ik beneden was.

De eerste keer als pers op reis

Samen op ontdekkingstocht door Savoie Mont Blanc klinkt misschien als een gratis vakantie. Maar hoewel het een ongelofelijke ervaring was die ik nooit zal vergeten, omdat ik zoveel toffe dingen heb gezien en heb mogen doen, was het alles behalve een vakantie. Het doel is immers om je in een korte tijd zoveel mogelijk te laten zien en te laten ervaren zodat je genoeg input hebt voor een mooie publicatie.

Iedereen die ik tijdens de reis heb ontmoet was super lief en gastvrij. Mega enthousiast vertelde ze honderduit over hun expertise is en waarom dit toch écht de moeite waard is om te bezoeken. Daar moest ik – als introvert persoon – zacht gezegd nogal aan wennen. Tijd hebben om even te aarden en de kat uit de boom te kijken zat er niet in. In een strak schema van 9 uur ‘s ochtends tot 9 uur ‘s avonds deden we zo veel mogelijk en daarbij was ‘aan’ staan onwijs belangrijk. Ik vond het wonderbaarlijk hoe de groep elkaar dinsdagochtend ontmoette als vreemde en zaterdagavond elkaar gedag zeiden alsof we elkaar al jaren kenden. Het was intens op alle fronten ♡.

24 Reacties

  1. februari 6, 2017 / 09:32

    Leuk artikel!! Ik vind dat je het heel mooi hebt beschreven. Nu heb ik nog meer zin in de wintersport! ;) En knap dat je dit hebt gedaan met allemaal onbekende mensen.

    • Melle
      Auteur
      februari 6, 2017 / 09:57

      Yay dankjewel! Ik kan het niet helemaal goed zien maar is het fotootje van jou ook in de sneeuw? :)

  2. februari 6, 2017 / 09:34

    Vol programma inderdaad. Ik ben ook een kat uit de boom kijker en ik weet niet of ik dit leuk had gevonden haha. Nu ben ik ook totaal geen sneeuwpersoon en denk ik dat de kans dat ik ooit vrijwillig op wintersport ga vrij klein is. Hallo, net drie maanden in de tropen geweest! Hier in Nederland is het al koud genoeg voor me nu ;)

    • Melle
      Auteur
      februari 6, 2017 / 10:00

      Haha ik snap het wel. Alvast sterkte voor de komende dagen, het schijnt nog kouder te worden. IEH! En al die dingen die je noemt en die ik tegenkwam tijdens mijn reis, dat had ik van te voren echt niet gedacht. Zo zie je maar. Zo veel te leren!

  3. februari 6, 2017 / 11:29

    Wel echt tof dat je dit hebt gedaan. Juist omdat het spannend is en het een eerste keer is. Meestal heb je toch een fijne groep waarmee je bent en de dingen die je doet, zul je misschien nooit meer zo snel doen. Dus ik zie het altijd als een kans, ook al ben ik zelf ook iemand die in het begin eerst toekijkt dan meteen grote verhalen begint te vertellen.

    • Melle
      Auteur
      februari 6, 2017 / 12:12

      Je omschrijft het mooi. Ik denk dat het precies zo is gegaan inderdaad. Eerst een beetje toekijken maar doordat het goed voelde kwam ik wel los en kon ik me er wel wat meer aan over geven. Mooi om dat zo te realiseren. Dankjewel :)

  4. februari 6, 2017 / 15:11

    Zo knap dit! Ik vind het heel tof dat je zo eerlijk bent en niet alleen maar schrijft hoe tof het was, maar ook open bent over je angsten en natuurlijk hoe je die hebt overwonnen. Tof mens :)

    • Melle
      Auteur
      februari 6, 2017 / 15:12

      ♥♥♥♥♥♥♥♥ Dankjewel, dat doet me echt zo veel! xxx

  5. Kaylin
    februari 6, 2017 / 18:10

    WOW omwille van verschillende redenen:
    – Wat een mooie foto’s! I love it!
    – Wat mag jij trots zijn op jezelf! Je hebt jezelf overtroffen én deelt dit nog eens met ons ook.
    – Ik krijg zelf zin om wintersport te doen terwijl ik dit nog nooit deed. Je enthousiasme werkt aanstekelijk! :)

    • Melle
      Auteur
      februari 6, 2017 / 20:26

      OO YEEEES, ook omwille van drie redenen:
      – Zo’n leuke reactie maakt me mega blij
      – Vooral als ik mezelf zo ‘bloot’ geef :)
      – En hoera voor wintersport, ik had preciés hetzelfde en nu zijn we beide enthousiast. HOERA!

  6. februari 6, 2017 / 18:18

    Super mega dapper dat je dat allemaal gedaan hebt Melle! Ik heb ook altijd even wat tijd nodig om de kat uit de boom te kijken. Ik zou snel overdonderd zijn als ik ineens overal ingesmeten werd. Maar langs de andere kant is het ook weer fijn omdat je zo nieuwe dingen ontdekt. Ook over jezelf! :) Mooi geschreven trouwens!

    • Melle
      Auteur
      februari 6, 2017 / 20:27

      Precies! Twee vliegen in een klap :) Ook al is dat dat wel een beetje semi akelig. En dankjewel, zo lief! Wat ben je ook een held dat je het helemaal hebt gelezen! Stephan zei gisteren nog, als je het helemaal uit leest ben je echt onwijs lief :)

  7. februari 7, 2017 / 18:57

    Wat een leuk verslag! Lijkt mij ook heel spannend hoor, al die eerste keren! Maar je hebt het maar mooi gedaan! Mooie herinnering om op terug te kijken en om trots op te zijn!

    • Melle
      Auteur
      februari 7, 2017 / 20:59

      Zo lief, dankjewel! En dat is het precies, ik kijk er met heel veel plezier en trots op terug :)

  8. februari 7, 2017 / 19:22

    Super! Een mooie stap buiten je comfort-zone :) Gisteren in Frans moesten we trouwens de vertaling van skiën hebben, en ik moest direct aan jouw persreis en aan jou denken haha :) Mooie foto’s! Je kan wel zien dat je genoten hebt ondanks alles

    • Melle
      Auteur
      februari 7, 2017 / 21:08

      Haha wat goed en leuk dat je daaraan dacht! En ondanks alles heb ik absoluut genoten. Ook van de momenten waarop ik me niet top voelde. Het is immers het leerproces wat ook fijn en mooi is. Stiekem toch!

  9. februari 8, 2017 / 01:00

    Wat een bijzondere reis, met angsten overwinnen en buiten je comfortzone treden! Echt goed van je dat je er zo open in bent gegaan en de mooie dingen hebt gezien. Het leven begint pas buiten je comfort zone zeggen ze ook wel haha :D Je foto’s zijn trouwens zó mooi! Echt met je mee genoten!

    • Melle
      Auteur
      februari 8, 2017 / 20:04

      Haha nou dat heb ik zéker mogen ervaren :) Ik vind het ook zooo leuk om je op deze manier een beetje mee te nemen in mijn reis! x

  10. februari 8, 2017 / 14:28

    Al die mooie plaatjes, wauw! <3
    Ik vind het mooi om te lezen hoe open je dit avontuur bent ingegaan. Respect daarvoor. :-)

    • Melle
      Auteur
      februari 8, 2017 / 20:09

      Als ik het zo zie dan kan ik het bijna niet geloven dat ik er echt was. ZO MOOI! En dankjewel, echt méga lief! <3

  11. Marianne
    februari 10, 2017 / 13:00

    Prachtige foto’s Melle! Ik vind het soms zo dubbel dat ik op één dag (of dagdeel) zo van de ene in de andere emotie kan schieten. Waar ik het ene moment nog angstig en onzeker ben kan ik ‘t volgende moment euforisch zijn omdat hetgeen waar ik bang voor was helemaal niet zo eng bleek te zijn, of wel eng, maar meer in de zin van spannend. Dat proef ik ook uit jouw verhaal. Moedig dat je dit gedaan hebt en heel waardevol dat je er zoveel van hebt opgestoken over jezelf.

    • Melle
      Auteur
      februari 10, 2017 / 18:27

      Interessant dat je dat zegt! Dat is bij mij ook wel een beetje zo. En wat fijn dat het voor jou ook zo werkt, dat laat wel zien dat je ook de positieve kanten van iets eng vinden kan zien. Echt knap!

Laat een reactie achter (jaaa leuk!)

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.