Door Cathelijn | ‘Hee, onze paden hebben virtueel gekruist! Biertje?!’ zou bijna de eerste zin moeten zijn die je stuurt naar je nieuwe crush op Happn. Je kent het wel, die app waarmee je ziet wiens pad je gekruist hebt. Ideaal, want heb je nou net de liefde van je leven gemist, dan kun je hem of haar altijd alsnog digitaal tegen het lijf lopen! Een ware Tinder-killer, deze app.
Hopelijk hebben we het in de nabije toekomst ook vooral niet meer over ‘tinderen.’ Ik tinder, jij tindert, wij tinderen. Het werkwoord doet mij denken aan het moment dat je nog even snel langs de slager ‘wipt’, waar je ogen vliegensvlug over de glazen vensterbank schieten. Uit de etalage met rijk assortiment aan producten in alle soorten en maten, wijs jij naar dat lekkere stukje biefstuk en die neem je mooi mee naar huis. Die vette speklappen en onappetijtelijke afgechopte drumsticks kijk je uiteraard niet naar om.
Oké, ik begrijp dat je graag wilt weten wat voor vlees je in de kuip hebt, maar zo’n vleeskeuring zegt ook niet altijd alles. Denk je bijvoorbeeld na wat vissen in deze digital pond ‘beet’ te hebben – ja, we schakelen even over naar de vis-variant – blijkt er bij het binnenhalen toch pardoes een rotte vis aan je werphengel te bengelen… Niks geen (nieuwe) vlam of vuurwerk.
En dan is het al te laat. Daar zit je dan met je fatsoen. Tegenover een of andere Hobbit – niks geen 1.83m – met glimmende inhammen vergezeld door een paar sprieten haar die nog vet zijn ook. Gekleed in beige afritsbroek met daaronder een paar harige voeten in Jezus-sandalen. Sporten blijkt ook geen hobby van de beste man. Go Team Papzak! Fijn, deze gnerk hier, lijkt totaal niet op zijn profielfoto’s. Oké, foto één was met zonnebril en pet. Foto twee met een groep vrienden(welke is het nou?) en foto drie met helm, op een scootertje in Bali. Ik zie het al helemaal voor me, wat een nachtmerrie.
Dit soort dilemma’s en pijnlijke perikelen horen ook bij online daten. Nou, dikke doei doei. Doe mij maar gewoon een gesprek en plein air, in plaats van een illusionaire woordwisseling die ik terug kan vinden in de Cloud. Ik hoef mensen niet te ‘un-matchen’ of ‘un-crushen.’ Ik loop wel gewoon weg. En for God’s sake, laten we ook nog iets aan het offline leven overlaten. Ik doe al zoveel online. Straks moet ik nog een bril met dubbele jampotglazen, op RSI-training en deelnemen aan een ‘Hoe-kick-ik-van-mijn-smartphone-af-cursus.’ Nope. Thanks.
Dit is Cathelijn. 25 lentes jong en werkzaam als Webeditor bij TravelBird. Schrijven en reizen zijn haar grootste passies. Met Cathelijn zul je je dan ook nooit vervelen. “Ik ben erbij!” roept ze altijd vol enthousiasme als je vraagt of ze ergens mee naartoe gaat. Zelfs als ze niet eens weet wat er op de planning staat. Met een grote dosis sarcasme, zelfspot en humor schrijft ze om de week een column over de dilemmas van een twintiger.
