Door Cathelijn | OK. Iedereen heeft ambities, verwachtingen en dromen in het leven. As do I. En ja, soms zitten er dagen bij dat je denkt: jezus, doe ik dit dan allemaal voor de kat z’n kut? Nee, echt niet. Oké, soms. Maar onthoud dat hoeveel energie, moeite en hard werken je er soms ook in steekt, niet alles altijd kan gaan zoals je had gehoopt. Je hebt er zelf namelijk niet altijd controle over. Sommige dingen gebeuren gewoon. En dan is het; unfortunately peanut butter, kom maar door met die lemons. Ook ik ben er dit jaar achter gekomen dat niet altijd alles kan lopen zoals jij had gepland of afgespeeld in je hoofd. Hoezee, was het maar zo’n feest. Maar hee, je hoeft ook niet elke dag als Heppie de Peppie door het leven. Soms zitten er gewoon zure dagen tussen. Of taaie.
Niemand vindt het leuk om steeds weer die dooie mus op zijn bord te krijgen. Dan kun je wel leuke dingen gaan doen als afleiding, maar hoeveel ketchup of mayo er ook bij doet – het is en blijft een taaie hap. Dus jezelf behoeden voor enige teleurstelling in het leven is in mijn ogen niet verkeerd. En hee, het is oké om af en toe een dagje op die droeftoeter te blazen en jezelf heel erg zielig te vinden. Maar met meehuilen met de wolven in het bos kom je ook niet ver, zegt moeders altijd. Daarnaast is het af en toe ook lekker gewoon even helemaal niets te verwachten en moet je gewoon even stoppen met die dromerij over die droombaan, droomvriend, droomreis of dat droomhuis. Gewoon cold-turkey kappen met die hap. Er komen namelijk vanzelf wel weer dingen op je pad, of je er nou op hoopt of niet.
En uiteraard zit er af een toe een dag tussen die je letterlijk wilt vergeten. Zoek dan het recept op voor een straffe Caipirinha. Want zoals mijn lieftallige Mexicaanse (ex)collegaatje Lilian het zo mooi verwoorde: “When life gives you lemons, you make Caipirinha’s.”
En eerlijk is eerlijk, eigenlijk mag ik niet klagen. Ik besef mij nu, tijdens het schrijven van deze column, that I actually got what I wished for: voor het eerst ligt de wereld letterlijk aan mijn voeten… Er rest mij nog een ding: de wereldkaart nog eens goed bekijken en snel een ticket boeken. Joe!
Dit is Cathelijn. 25 lentes jong, nu nog werkzaam als Webeditor bij TravelBird, straks professioneel globetrotter! Schrijven en reizen zijn haar grootste passies. Met Cathelijn zul je je dan ook nooit vervelen. “Ik ben erbij!” roept ze altijd vol enthousiasme als je vraagt of ze ergens mee naartoe gaat. Zelfs als ze niet eens weet wat er op de planning staat. Met een grote dosis sarcasme, zelfspot en humor schrijft ze om de week een column over de dilemma’s van een twintiger.
