Door Stephan | Regelmatig kijk ik op vacaturepaginas en regelmatig zie ik er leuke vacatures. Functies waarvoor ik mezelf buitengewoon geschikt vind. Ik heb een afgeronde masteropleiding, werk al twee jaar en heb stage gelopen in Zuid-Afrika. Toch kom ik regelmatig van een koude kermis thuis.
Het is dat ene zinnetje dat me nekt. Dat ene akelige zinnetje waardoor iedere student of starter de computer wel door de kamer kan gooien. “Minimaal 5 jaar ervaring.”, “Aantoonbare ervaring”, “Ervaring met deze en deze taken.” Ik wil voor eens en voor altijd uit de wereld helpen dat wij jonkies minder zouden zijn dan mensen met ruimschootse ervaring.
Natuurlijk, er is iets voor te zeggen als de nieuwe werknemer snel is ingewerkt. Ze kennen het bedrijfsleven, ze weten hoe het koffiezetapparaat werkt en hebben misschien zelfs al een professioneel netwerk waar je als werkgever mooi gebruik van kan maken. Je kan ervan op aan dat het werk goed is en ze geen beginnersfouten maken. Lekker makkelijk dus.
Maar beste werkgever. Wat denk je dat studenten en beginners de afgelopen jaren hebben gedaan? Waar denk je dat een stage voor diende en alle dingen die wij buiten de studie hebben gedaan? Juist, om ervaring op te doen! Op het moment dat wij dat cijfer in de pocket hebben aan het einde van een stage of zodra we ons diploma in ontvangst nemen, dan zegt dat van ons dat wij klaar zijn voor het werkende leven. Dat wij de basis hebben en aan de slag kunnen. Het is dus nogal raar om die jaren studie en stage niet als werkervaring mee te tellen.
En daarnaast, onervarenheid betekent ook dat je nog niet vastgeroest zit in de mores, dat je open staat voor nieuwe inzichten en gemotiveerd bent. Het betekent dat je constant bezig bent jezelf te ontwikkelen. Je hebt weinig ervaring dus doe je er alles aan om jezelf te bewijzen, door hard te werken. Je weet immers wat je te verliezen hebt. Dus werkgever, doe eens gek. Neem gewoon dat risico en ga voor die beginner. Want ook al kost het je wat extra tijd in het begin, het is zeker de moeite waard.
Stephan, ookwel vriendlief, schreef dit stuk 2 jaar geleden toen hij op zoek was naar zijn eerste ‘echte’ baan. Hij heeft het voor de gelegenheid van deze blogpost aangepast naar de huidige situatie. Hoewel hij wel regelmatig op gesprek wordt uitgenodigd is het nog steeds zijn gebrek aan ervaring dat hem uiteindelijk de baan niet oplevert.
