Oké, vraag: hoe vaak verwacht je iets van situaties, andere mensen of misschien wel jezelf? Als ik daar zo over nadenk kan ik hier bijna nooit – in tegenstelling tot wat de meeste mensen volgens mij zullen zeggen – op antwoorden. Of in ieder geval, bewust zo weinig mogelijk. Want wat gebeurt er als het leven niet aan je verwachtingen voldoet? Precies. Erger dan boos zijn. Teleurstelling.
Ik realiseerde me dit tijdens mijn studie. Aan het einde van een blok of een semester kregen we altijd zo’n heerlijke enquete onder onze neus gedrukt – hands up als je het herkent. Of de studie inhoud, colleges en docenten wel aan de verwachtingen voldeden. Op een gegeven moment zat ik dus zo’n enquete in te vullen en realiseerde ik me dat ik het antwoord op de vraag gewoon niet wist. Echt niet. Ik had er namelijk niet iets van verwacht.
Het klinkt wel erg negatief, maar als ik het nog een keer lees – ik had er niet iets van verwacht – is het eigenlijk best wel positief. Het zorgde er namelijk voor dat ik een open blik kreeg. Dat ik door een ‘ik-zie-het-wel-gevoel’ makkelijker uit mijn comfortzone kwam en dingen ging doen die ik eigenlijk heel spannend vind, zoals naar events gaan in je eentje of je inschrijven voor je studie, in je eentje of naar een andere stad verhuizen. Want ja, ik verwachtte er niets van dus kon het alleen maar meevallen. Het beviel me eigenlijk wel, dat verwachtingsloze leven.
Toen ik steeds bewuster werd van mijn verwachtingen begon ik dit steeds vaker in te zetten. Als ik niet verwacht van mijn vriend dat hij het vuilnis buiten zet, als ik niet meer verwacht dat een vriendin het initiatief neemt om af te spreken en als ik niet van mezelf allerlei dingen verwacht zoals in een bepaalde periode mijn hele scriptie schrijven, valt het ook niet tegen.
Anders gezegd, als vriendlief wél spontaan het vuilnis weggooit of als het wél lukt om met een ambitieuze planning toch iets voor elkaar te krijgen, dan is de euforie alleen maar groter.
Ik hoor je denken. Dit gaat toch gewoon over doelen stellen en die doelen gewoon niet meer stellen? Maar dat denk ik niet. Doelen zijn er ook om jezelf gemotiveerd te houden, om je ambities te realiseren en je dromen waar te maken. Als je je daar prettig bij voelt is het júíst fijn om doelen te stellen. Nee, het gaat meer over het loslaten. Loslaten van dingen waar je geen controle over hebt. Loslaten van verwachtingen, van je innerlijke control freak en perfectionist.
Foto: Daniël Rommens
Wat een mooie gedachte! Ik heb hele hoge verwachtingen – van mijzelf en van anderen – en dat kan me bijvoorbeeld op mijn werk nog wel eens in de weg zitten. Misschien moet ik het ook eens proberen, zo, met weinig of geen verwachtingen. Al lijkt me dat wel een uitdaging ;)!
Auteur
Zéker! Ik ben trouwens wel van mening dat als je bewust bent van dat je iets doet – dus in dit geval dat je weet van jezelf dat je hoge verwachtingen hebt en dat het in de weg kan zitten – je al halverwege bent :) Dus wie weet! :)
Oef, ik ben er zo eentje die overal verwachtingen van heeft. Jup, uhu. Ik heb echt als ik bijvoorbeeld iets leuks ga doen, als helemaal bedacht (in een soort filmpje versie) hoe het gaat zijn etc. Ook als ik iets minder leuks heb, dan verwacht ik juist altijd dat het verschrikkelijk stom/eng/saai wordt. En weet je? Meestal vallen mijn hoge verwachtingen tegen, en mijn nare verwachtingen mee. Dus eigenlijk is het gewoon inderdaad maar het beste om niks te verwachten. Maar hoe moeilijk is dat?! Fijn artikel – en wat een prachtige bloemen op de foto! <3 Liefs!
Auteur
Kan heel moeilijk zijn, maar ik denk dat het bewust ervan zijn en bewust bijvoorbeeld tegen jezelf zeggen als je een ‘filmpje’ ziet – ik snap dat wel, ik ben ook erg visueel ingesteld :) – dat zien we dan wel weer. En het laten voor wat het is. Of in ieder geval een beetje afzwakken. Zoiets?
Goede gedachten! Ik heb zelf niet zoveel last van verwachtingen maar mijn vriend z’n familie verwacht echt zoveel dat wij er helemaal naar zijn gaan leven. Dat is echt super vervelend. Misschien dat wij het daarom zelf een stuk minder doen.
Auteur
Oeh, heel herkenbaar! Als mensen dingen van mij verwachten – en ik kan me zo voorstellen dat als we het over de schoonfamilie hebben het gaat over samenwonen/trouwen/kinderen/[vulzelfin] – dat ik daar een beetje recalcitrant van word. Dat ik het dan juíst niet meer wil doen. Ook niet heel goed want eigenlijk moet ik gewoon doen wat ík wil maar goed, dat is dan weer zo lastig ;) Haha, mooi verhaal Mel. Lekker kort ook. Liefs!
Wauw wat heb je dit prachtig geschreven Melle! En wat een onwijs mooie gedachtengang! Ik moet hier echt nog aan werken, ik verwacht te veel van mijzelf en helaas ook nog van anderen. Eigenlijk heb je gewoon helemaal gelijk als ik deze verwachtingen niet meer heb dan is het een leuke verrassing!
Auteur
Lief! Dankjewel <3 Probeer het eens, kijken of het lukt (en laat vooral weten hoe het gaat!) X
Met dat loslaten van verwachtingen ben ik nu heel hard bezig. Bij mij ging het nog een stapje verder: ik vond (vind) altijd dat anderen alles beter doen dan ik, en dat ik dus eigenlijk alles ook beter moet doen, en ik heb de neiging te projecteren wat ik denk dat anderen verwachten van me. Dat is niet handig xD Het geeft best wel veel rust dat ik dat nu steeds beter los kan laten, in mijn hoofd zeker, maar ook in mijn agenda. Zo kan ik nu lekker met blogs lezen bezig zijn in plaats van ergens heen te gaan ;-)
Auteur
Jaaa dat projecteren! Dat is inderdaad herkenbaar en een goede toevoeging op het hele verhaal. Want dat speelt zich inderdaad allemaal in je eigen hoofd af. Maar wie weet wat andere mensen écht denken. En wat goed zeg dat je er zo mee bezig bent en het steeds een beetje meer kan loslaten. Superknap! En blogs lezen is echt een van de allerfijnste dingen die zijn :) Helemaal waar! <3
Ik probeer altijd zo min mogelijk verwachtingen te hebben. Zeker als het om nieuwe dingen of situaties gaat. Het helpt wel, want dan valt het uiteindelijk allemaal mee. Ik denk dat het ook ligt aan de mensen met wie je omgaat. Als iemand anders verwachtingen heeft, ga je er al snel in mee. Althans, dat is mijn ervaring. Ik herken het wel wat je zegt over de opleiding. Aan het begin van mijn opleiding ging ik er zonder verwachtingen in. Als een leraar dan vroeg of het naar mijn verwachting was, dan wist ik niets te antwoorden.
Auteur
Wat leuk dat je dat van je opleiding ook herkent. YAY! En dat je erin mee gaat wanneer andere wel verwachtingen hebben herken ik dan weer van jou. Lastig om het dan inderdaad niet te doen.
Mooi gezegd! Het is ook wel iets wat je leert met de tijd. Zonder verwachtingen is ”het leven” (wat klinkt dat zwaar haha) ook meteen een stuk makkelijker. Je hoeft je gelijk niet met dingen bezig te houden waar je toch geen invloed op hebt.
Auteur
Haha echt he, maar inderdaad. Het klopt wel!
Bij mij is het dus gek: ik heb echt nooit verwachtingen van anderen (laat ik op mij af komen), maar als het op mezelf aankomt is het een heel ander verhaal haha ;-) Ik weet ook eerlijk gezegd niet zo goed of ik dit wel los “wil” laten. Verwachtingen zorgen er bij mij namelijk voor dat ik kristalhelder voor ogen heb wat ik wil en hoe ik dat wil gaan bereiken, maar bepalen te nimmer mijn geluk. Als ik bij voorbeeld van mezelf verwacht dat ik productief aan de slag ga en ik doe dat niet, dan ben ik niet boos of teleurgesteld in mijzelf. Ik kan het makkelijk loslaten c.q. zit er niet mee als iets niet gaat zoals ik had verwacht ofzo? Ik laat mijn eigen verwachting niet mijn humeur of leven bepalen in dat opzicht. Toch vind ik verwachtingen wel iets hebben: ook omdat ik mij dan goed in kan denken hoe iets gaat zijn en ik daardoor er harder naar streef om dat plaatje werkelijkheid te maken (en in 9 van de 10 keer het dan ook wel lukt haha). Dus om mijn brei (die volgens mij niemand snapt) kort samen te vatten: van dingen waar ik grip op heb heb ik verwachtingen en van dingen waar ik totaal geen grip op heb (of mijn vriend het vuilnis buiten zet) denk ik in beginsel eigenlijk al nooit over na haha. Yup I know: ik ben raar ;-)
Oh en ik heb ook dat ik mij nooit laten tegenhouden door mijn verwachtingen als die negatief zijn. Maar dat komt meer omdat ik gewoon een beetje chaotisch ben en eerst doe en dan pas denk ;-)
Auteur
Wauw wat en verhaal en wat een mooie comment Deisy! <3 Dat is ook interessant. Om gewoon twee soorten verwachtingen te hebben. Wel en geen invloed. Of eigenlijk, dan dus nog maar een soort verwachting. En nee hoor, totaal niet raar. Uniek en mega inspirerend als je het mij vraagt :)
Oh je hebt helemaal gelijk! Het helpt zo om geen verwachtingen te hebben van dingen. En toch heb ik áltijd verwachtingen, ook als ik besluit om er ‘maar niets van te verwachten’. Op de een of andere manier is er toch altijd een hoop en anders voorafgaand gepieker waarbij je situaties in je hoofd gaat afspelen. Situaties die áltijd helemaal anders gaan. Ik heb liever ook geen verwachtingen, maar die uit-knop heb ik geloof ik niet helemaal. :’]
Auteur
Helemaal uit is denk ik ook onmogelijk dus in dat opzicht, schrale troost ;)
Goede gedachte en ik herken me daar wel in. Ik verwacht lang niet altijd iets en dat vind ik juist heel fijn. Ik heb soms wel verwachtingen en die kunnen me erg gestresst maken voor iets, terwijl als ik niet verwacht ik ook niet gestresst hoeft te zijn. Ik zou willen dat ik dit in elke situatie kon toepassen. Maar de helft van de keren is al wat in ieder geval :D
Auteur
Zeker! Helemaal mee eens :) Yay!
Wauw, wat mooi gezegd! Ik ben iemand die vooral heel veel van zichzelf verwacht en streeft naar perfectie. En dat brengt ook vaak stress met zich mee. Ik moet toch maar eens leren om wat minder van mijzelf te verwachten, helaas zit er niet zo’n uit knop haha.
Auteur
Haha die heb ik vandaag vaker gehoord! En klopt! In een keer uit is denk ik überhaupt niet mogelijk. Maar misschien iets minder? Als je al zo bewust bent ervan komt het volgens mij wel goed :) You go girl!
Nee precies, maar beginnen met iets minder :) haha! Ja vast wel inderdaad!
Bijzonder staaltje omdenken dit! (Heb je ooit wel eens gesolliciteerd naar een baan als omdenker eigenlijk? :-) )
Auteur
Yay! Wat lief :) Ik heb het wel eens eerder gehoord maar wist niet dat er vacatures waren ;) Waar kan ik solliciteren! :)
Dit heb ik zeker wel geleerd de afgelopen jaren! Ik vind alles een stuk leuker en makkelijker nu ik geen verwachtingen meer heb van bepaalde dingen. Ik denk dat dit ook wel komt omdat ik niet meer pieker, want onder andere tijdens het piekeren creëerde ik al die verwachtingen.
Mooi en helder beschreven. Je weet echt de juiste woorden te vinden! :)
Auteur
Aw, zo lief! <3 Dankjewel Sandra! En wat fijn dat je het ook zo ervaart :) Een interessante aanvulling ook, want piekeren zorgt daar inderdaad wel voor. Mooi!
Ik vind dit heel mooi en ik herken me zeker enorm in dat euforische gevoel! Ik zou het zeker vaker moeten doen, want dat neemt ook vaak een flinke duit stress weg!
Een heel mooi arikel, Melle! Ik ben het zo keihard met jou eens! Hoewel het bij mij in de praktijk nog wel eens ‘mis’ gaat. Iets met te hoge verwachtingen, wat uitloopt op frustratie, tot aan teleurstelling. Tja, het bekende riedeltje.
Auteur
Lief! Dankjewel! En dat het ‘mis’ gaat is niet erg toch? Weer wat geleerd :)