Je kent elkaar nog maar net, maar het voelt alsof je iemand al jaren kent. Een vertrouwd en puppy-gevoel gelijk. Ken je dat?
Gisteren. Een normale zondagochtend waarop ik op weg was naar een vriendin. Terwijl ik op de bus zat te wachten kwam mijn buurvrouw met een vriendin aanlopen. We raakte aan de praat en voordat ik het ik het wist, waren onze wegen weer gescheiden. Even, slechts zo’n 20 minuten hadden ze elkaar gekruist. Bij de bushalte, in de bus en onderweg naar het station, de kaartautomaat tot het perron. Eeuwen en slechts een fractie van een seconde tegelijk. Zo fijn, bijna euforisch, alsof je iemand al jaren kent en tegelijk voelt het zo nieuw.
Deze spontane ontmoeting inspireerde me voor deze post. Het deed me denken aan open staan, nieuwe mensen ontmoeten, oprechte interesse tonen en behulpzaam zijn. Waarden waarvan ik me de afgelopen tijd bewust ben geworden dat ze voor mij ongelofelijk belangrijk zijn. Maar soms is het zo lastig om hier trouw aan te blijven. Een vervelende tijd op je werk, tentamenweek, studiekeuze, je zoektocht naar een nieuwe baan of wat vind ik nou eigenlijk écht leuk? Allemaal momenten waarop deze waarden nog belangrijker zijn dan ooit.
Het gevoel dat ik de nare situatie eerst positief moet kunnen ombuigen, er met oprechte interesse naar kan kijken en dán pas de situatie kan veranderen valt me zwaar en is een opluchting tegelijk. Dat ik weet ‘hoe het moet’ is één, het daadwerkelijk doen is het andere. Maar eerlijk, als je open staat, geïnteresseerd en behulpzaam bent in elke situatie en voor iedereen, dan breng je jezelf en je karma-punten naar een hoger level. Ik zeg doen!
