Interview Suzanne van Duijn | “Mijn moeder heeft mij laten zien dat álles mogelijk is”

Suzanne van Duijn (27), beter bekend als SuusjeQ, heeft de stap gezet. Dit jaar gaat ze haar droom verwezenlijken! Locatieonafhankelijk ondernemen als blogger en pr- en communciatiespecialist. Ik hou wel van die bewuste keuzes, dus hét 5 vragen interview kon dan ook niét uitblijven!

Waar ter wereld voel jij je op je plek?

Ik dacht altijd dat ik redelijk plaatsgebonden was. En dat terwijl ik echt enorm van reizen hou. Ik dacht bijvoorbeeld dat ik mijn geliefde Amsterdam nooit zou verlaten. Je snapt het al. Zo’n anderhalf jaar geleden ging ik samenwonen met mijn vriend in Utrecht! Het bevalt eigenlijk heel goed. Het samenwonen dan ;) Mijn thuisgevoel heb ik daarentegen heel ergens anders gevonden. In Zuidoost-Azië om precies te zijn. Ik ben daar nu al zeven keer geweest en élke keer als ik er weer voet aan de grond zet denk ik ‘laat mij maar hier’.

Wat staat er op je fuck it lijst?

Zorgen maken over álles. In dat opzicht heb ik de Australische spirit wel een beetje te pakken gekregen. Als het kan, verander het. Neem het heft in eigen handen, neem initiatief en ga ervoor. En anders: accepteer dat dingen zijn zoals ze zijn. Ik kan me er bijvoorbeeld over opwinden dat de trein vertraging heeft. Heel vervelend en af en toe kan ik daar best geirriteerd door worden. Maar wat heeft het voor zin? Als in Australië zo iets gebeurt dan raakt niémand in de stress. Oké, de bus komt later. Prima, dan wachten we het wel af. Dat is in Nederland echt wel anders.

Wat betekent voor jou succes?

Succes is voor mij dat ik gelukkig kan zijn. Dat ik – hoe cliché het ook klinkt – elke dag me happy voel door de dingen die ik doe. Happiness is the highest level of success. En dat begint bij jezelf. Een juiste mindset is zo belangrijk! Wanneer ik me vergelijk met andere mensen – slecht idee, maar toch gebeurt het af en toe – lijkt het alsof andere mensen het op ‘papier’ zo veel beter hebben dan ik. Studiegenoten hebben bijvoorbeeld een goede baan als advocaat en een koophuis in Amsterdam. Ik had dat met mijn masterdiploma óók kunnen doen. Maar mij maakte het niet gelukkig. Ik denk dan aan mensen die halverwege hun leven het roer omgooien en iets heel anders gaan doen. Dan gingen ze eindelijk iets doen wat ze gelukkig maakte en zouden ze willen dat ze dat jaren eerder hadden gedaan. Ik wil gewoon niet wachten tot het moment komt dat ik denk: ‘wat als’ of ‘had ik maar’. Ik ben blij hoe het gelopen is, dat ik na mijn studie een ander pad koos richting (online) communicatie, pr en journalistiek. Dat ik nu de mogelijkheid heb om helemaal voor mezelf te beginnen, mijn droom om niet meer locatiegebonden te kunnen werken en me te richten op dingen waar ik écht gelukkig van word zoals reizen.

Hoe blijf je jezelf ontwikkelen?

Ik richt me op online en omdát het online is ga ik automatisch mee met de nieuwste ontwikkelingen. Daarnaast heb ik ontzettend veel geleerd over mezelf door het reizen; over de wereld en wat belangrijk voor mij is. Maar ook in mijn banen van de afgelopen tijd en het ondernemen heb ik veel geleerd. Nieuwsgierig en leergierig als ik ben, ben ik áltijd wel op zoek naar iets nieuws. Ik vraag mezelf weleens af waar ik nu weer aan ben begonnen als ik me heb aangemeld voor een cursus, of nu ik fulltime aan mijn eigen ‘bedrijf’ ga werken. Maar ik kan het gewoon niet niet doen! En stel dat mijn eigen onderneming niet goed gaat lopen: wat is het ergste dat er kan gebeuren? Dan ga ik weer op zoek naar een baan. Het is me sinds ik ben afgestudeerd ook al drie keer gelukt dus ik heb er alle vertrouwen in dat, mocht het niet slagen, ik altijd wel weer goed terecht kom.

Wat is voor jou een waardevolle (levens)les?

Mijn moeder is mijn grote voorbeeld. Zij was bijvoorbeeld vroeger niet sportief, woog ooit meer dan 100 kilo en had geen carrière. Maar de afgelopen tien jaar heeft zij twee marathons gerend, is along the way meer dan 30 kilo afgevallen en heeft een mooie carrière bij een multinational. Zij heeft mij laten zien dat álles mogelijk is. Als mensen zeggen dat ze iets niet kunnen of iets onmogelijk is, dan accepteer ik dat niet. Mensen hebben altijd excuusjes. Maar mijn moeder ging het gewoon doen! Die mentaliteit heb ik wel van haar overgenomen. En zoals ik zei, als je het kunt veranderen, ga ervoor, in plaats van alleen te klagen! Andere mensen hebben de neiging om je te beschermen of te vertellen dat het niet gaat lukken. Ze willen dat je in het plaatje past, een Nederlandse mentaliteit van ‘doe maar normaal’. Maar ik ben juist heel trots op mezelf, op wat ik heb bereikt en dát ik nu kan ondernemen en mijn dromen kan najagen. Ik ga ervoor! Het komt niet vanzelf.