De beste versie van jezelf. Ik zie het de laatste tijd veel voorbij komen. In een doel op een blog of een hashtag op social media. Het intrigeert me ontzettend. Ik wil er even iets over kwijt. Mijn perspectief.
Eind vorig jaar was ik mijn baan kwijt. Ik was werkloos en wist – om het maar even plat te zeggen – even niet meer wat ik met mezelf aan moest. Ik had ontzettend het gevoel dat ik een baan nodig had om weer blij met mezelf te kunnen zijn. Naast dat ik als een dolle aan het solliciteren was, wilde ik graag een coachtraject doen. Dat stond al een tijdje op de planning. Vooral omdat het me interessant leek en ja, baat het niet dan schaadt het niet. Ik had nu een goed ‘excuus’. Ik hakte de knoop door en nam contact op voor een intakegesprek.
Je hebt verschillende coaches. Voor je loopbaan en het zoeken naar een baan maar ook voor levensvragen of andere dingen. Een soort van psycholoog maar dan nét anders.
Na enige navraag had ik iemand gevonden waar ik een mailtje naartoe stuurde voor een intakegesprek. Naast mijn naam, telefoonnummer en mailadres was er een vakje in het contactformulier waarin me gevraagd werd mijn coachvraag te formuleren. Wat wilde ik eigenlijk weten en waar wilde ik antwoord op? En hoewel ik wist dat deze vraag eraan zat te komen, wist ik bij god niet wat ik moest invullen. Ik appte mijn moeder. Is ‘wat moet ik met mijn leven aan’ ook goed? Een beetje te breed zei ze. Ik vond daarentegen wel dat het de lading dekte. En toen kwam het in me op. Hoe word ik de beste versie van mezelf? Ik had de zin al vaker voorbij zien komen en het sprak me wel aan. Een van mijn waarden – daar was ik me toen nog niet zo bewust van maar toch – is (persoonlijke) groei. Daar was ik naar op zoek. Naar de tools om die groei door te maken om de beste versie van mezelf te kunnen worden.
De beste versie van mezelf. Ik was eigenlijk wel benieuwd hoe dat eruit zou zien, hoe dat zou voelen en hoe ik dan zou zijn. Na een eerste gesprek van ruim anderhalf uur met mijn (toen nog) potientiële coach waarin we hebben gepraat over van alles en nog wat vroeg ze me opeens; ben je wel eens trots op jezelf? Ik antwoordde volmondig en vrijwel direct met nee. Spot on.
De coachvraag veranderde naar ‘wat belemmert me om de beste versie van mezelf te zijn?’ Ik heb me er – geen grap – drie weken ongemakkelijk van gevoeld. Het maakte zo veel los, want dit was het preciés.
Een compleet nieuw perspectief. Als je zelf niet de beste versie van jezelf ziet, als je het zelf niet voelt of het laat afhangen door wat andere mensen van je vinden, dan kun je het ook niet zijn. Ga niet op zoek naar de beste versie van jezelf, maar probeer te ontdekken wat je belemmert om nú al die versie te zijn. Want als je het kunt worden, dan kun je het ook nu al zijn.
YES! Go you. Je bent mooi bezig en super fijn dat je deze gedachtenspinsels met ons deelt!
Dingen die mij zoals kunnen belemmeren is 1) dingen alleen willen doen 2) geen keuze maken 3) geluk laten afhangen van externe factoren zoals werk, vriendschappen, evenementen etc. 4) niet goed zorgen voor m’n lichaam zoals slaap, gezond eten, bewegen.
Ik dacht, ik deel ze even. Vast herkenbaar.
Heb een fijne donderdag!
Auteur
Dankjewel voor het delen :) Heel herkenbaar! Denk dat ik over alles ook wel al eens heb geschreven. Hele fijne dag! Liefs
Dat is inderdaad een hele goede vraag om jezelf te stellen! Ik vind het soms wel een lastige uitdrukking: de beste versie van jezelf worden.. :) Weet nog niet helemaal wat ik daarvan vind!
Auteur
Haha dat herken ik wel. Ik werd er ook een beetje kriegelig van. Vooral omdat je het nu zo veel voorbij ziet komen. Want wat is dat dan, die ‘beste’ versie? Ik ben er ook nog niet uit.
Zo mooi hoe jij aan het denken bent gezet door de coach toen. Zulke vragen kunnen echt aan je gaan knagen, maar je wordt toch gedwongen om antwoord te geven. Vind dat altijd zo’n super kracht van een coach/psycholoog! Ook best herkenbaar voor mij. Ik ben in de tijd dat ik in therapie zat ook min of meer gedwongen om over dit soort dingen na te denken, aangezien ije mezelf compleet wegcijferde en niet trots op mezelf kon zijn.
Mooi dat je dit met ons deelt! En vooral heel inspirerend. :)
Auteur
Yay wat lief! En wat fijn dat het herkenbaar voor je is. Doet mij ook goed :) En visa versa met jouw verhaal. Zoiets dwingt je wel om er echt eens over na te denken inderdaad. Grappig, nooit zo over nagedacht :)
Ik denk dat dit inderdaad de juiste inslag is. Mensen weten vaak wel wat ze willen, maar niet hoe ze daar moeten komen. Door naar hetgeen wat je belemmert te kijken, kan je er eerder komen. Ik ben momenteel enorm bezig met persoonlijke groei, ik lees non stop boeken hierover en probeer zoveel mogelijk ook in praktijk te brengen. Hopelijk inspireer ik daar ook mensen mee, net als jij! :)
Auteur
Precies! Altijd maar die doelen en wensen, verder komen en dat willen bereiken. Wat leuk dat je er ook zo mee bezig bent. Je inspireert er zeker mensen mee. Nu al, door deze comment bijvoorbeeld! <3
nou dat geef je me wel wat om over ba te denken. Ik belemmer mezelf om m’n beste ik te zijn. Bang om falen, bang om te shinen. Poe, ik ga er nog eens flink over nadenken.
Heb nog een vraag over de/een coach. Ik zou het ook graag willen. Maar hoe kies je iemand? Ik ken verder niemand in m’n omgeving die coach is of er gebruik van heeft gemaakt. Googlen en dan? Misschien heb jij tips. Thnx
Auteur
Goede vraag! Dat was ook precies het probleem wat ik had toen ik er eentje zocht. Je hebt me geïnspireerd voor een blogpost. Yes! Ik heb in mijn omgeving gevraagd waar zij het had gedaan. Dat was bij een soort overkoepelende groep coaches. Want inderdaad, ik had geen idee. Je hebt altijd een intakegesprek dus je kunt als je wilt ook meerdere doen bij verschillende mensen. Het moet voor jou goed voelen maar zij moeten jou ook optimaal kunnen helpen :) Bij mij voelde het wel goed – maar ook ongemakkelijk tegelijk want ze had behoorlijk wat los gemaakt haha – dus besloot ik om bij haar door te gaan. Hopelijk heb je hier alvast iets aan. Ik ga een blogje erover typen en g vandaag direct even mijn coach mailen of zij ook nog tips heeft :) stay tuned! X
Wat een mooie manier om die vraag te stellen! Dwingt je inderdaad veel meer om na te denken waarom je jezelf nu niet “op je best” vindt, en hoe je daar iets aan kunt doen. Ik ga het in ieder geval onthouden!
Auteur
Gek eigenlijk. Dat zoiets kleins als een zin anders formuleren zoveel impact kan hebben :)
Ik vind die foto geweldig! En het artikel ook gewoon, want ja… de beste versie van jezelf is uiteindelijk niet iets waarnaar je op zoek moet gaan, maar iets wat je moet zijn. En eigenlijk ben je dat constant, tenzij je jezelf er dus in belemmert. En op het moment dat je beseft wát je belemmert, wordt het zoveel makkelijker!
Auteur
Dankjewel, wat super lief! Ik twijfelde ontzettend welke foto ik bij dit artikel wilde plaatsen. Totdat ik gisteren opeens aan deze foto dacht. Deze is gemaakt in Kopenhagen waar ik me echt helemaal blij voelde. Die sprong, die energie, dat is denk ik wel een soort van beste versie van mezelf, haha :)
Oei wat inspirerend! Die vraag zet me meteen aan het denken, en ik weet er even geen antwoord op. Best wel confronterend eigenlijk. Ik heb er nooit zo bij stilgestaan wat de beste versie is van mijzelf. Is dat dan wel mijzelf of moet ik daar voor dingen veranderen om een nieuwe zelf te creeëren? Of ben ik al mijn beste versie maar belemmert angst of onzekerheid me in het laten zien van die beste zelf? Jeetje wat een vragen: stof tot nadenken in ieder geval :)
Auteur
Yay, inspirerend dat je er zo over na denkt! Ik denk dat ik ook – nog steeds niet – weet wat precies de beste versie van mezelf is. Maar wat ik wel heb geleerd is dat die versie in ieder geval blij is, en gelukkig :) Al voel ik me alsnog best af en toe nog wel onzeker. Dan weet ik in ieder geval waar ik mezelf aan kan herinneren.
Ik ben het hier helemaal met Vivian eens! De beste versie van jezelf is geen eindpunt en als je er naar gaat zoeken kom je van een koude kermis thuis. Het beste uit jezelf halen gaat mijn inziens om je eigen persoonlijke groei: manieren om je leven meer kleur te geven, hordes te overwinnen en door te blijven gaan als het leven je even niet toelacht (want gelukkig zijn als het leven leuk is kunnen we allemaal haha). Mooi dat het met deze vraag een stuk duidelijker voor je is geworden en je daardoor hogere pieken kunt bereiken <3
Auteur
Dankjewel! IK verwonder me altijd over jouw wijze woorden. Maar echt! Precies wat je zegt en wat Vivian ook zei. Het is geen eindpunt en met deze vraag heb ik het gevoel dat ik eindelijk het goede startpunt heb om vanuit daar verder te gaan. YEEESS! :)
En dat is vaak net de sleutel naar de beste versie van jezelf te kunnen worden, vragen blijven stellen en blijven doorvragen tot je bij de essentie bent gekomen van wat je belemmert, en dan kan je daarmee aan de slag :-)
Auteur
AMEN! Precies dat :) <3
Wat een fijne artikel om te lezen meid.
Auteur
Lief! Dankjewel :)
Wat een inspirerend artikel om te lezen en vooral ook de reacties! Ik ben het zeker eens met Deisy, Vivian en Stephanie. Wat een wijsheid en inspiratie allemaal :).
Auteur
Echt hè! De comments maken het artikel helemaal af. Zo bijzonder vind ik dat! <3
Wauw, wat een mooie ommekeer van de coachvraag! Vanuit mijn werk weet ik dat een ‘hoe-vraag’ vaak moeilijk te beantwoorden is, vooral als het gaat om ‘hoe word ik / je / Piet’-vragen. Prachtig hoe je het hebt omgekeerd: niet op zoek naar het hoe, maar naar het wat. Dat zou ikzelf ook moeten toepassen, hihi. :-)
Auteur
Interessant! Zo heb ik er nog niet echt over nagedacht. Over hoe en wat vragen ;) Ik ga er vaker bij stilstaan. Dit is interessant! Whooohooo!
Heel interessant! :-) Het geldt natuurlijk niet voor iedere hoe- en wat-vraag. Maar vragen als ‘hoe komt het dat ik ongelukkig ben’ is veel minder specifiek dan ‘wat maakt dat ik ongelukkig ben’. Even een voorbeeldje, haha!
Auteur
Precies, zo tof! Dat is inderdaad een wereld van verschil. Gewoon, 1 woord! WOW! :)
Jaa, de beste versie van jezelf worden is soms wel lastig. Er krampachtig mee bezig zijn helpt in ieder geval inderdaad niet, dat heb ik ook geleerd :P Uiteindelijk komen we er wel met z’n allen ^^
Mag ik trouwens vragen waarom jij toen meteen antwoordde dat je nooit trots was op jezelf? Of is dat te persoonlijk? Je hebt toen toch wel dingen gedaan waar je trots op was? Bijvoorbeeld je rijbewijs gehaald, een wedstrijd gewonnen of een nieuw recept uitgeprobeerd dat meteen lukte? Op zulk soort dingen kun je toch trots zijn? :-)
Auteur
Uit eindelijk komt het zéker goed! Haha :) En dankjewel voor je vraag! Natuurlijk mag je dat, ik vind het wel interessant en moest er even over nadenken. Want inderdaad, het is best wel gek dat je nooit trots op jezelf kan zijn. De keer dat ik écht trots op mezelf was toen ik mijn masterdiploma in ontvangst ging nemen. Ik had er toen ook echt een feestje van gemaakt en mensen uitgenodigd. Heel leuk was dat! Ik denk dat het komt omdat ik altijd best wel perfectionistisch was, omdat ik altijd heel veel van mezelf vraag en omdat het – in dat kader – nooit genoeg was. Het kon altijd beter. Ik kon niet zo goed tevreden zijn met wat ik had bereikt, denk ik nu. Toen ik mijn rijbewijs haalde was ik wél blij! Haha, dat zeker wel! Maar ik had het ook in 1 keer kunnen halen ipv 2 (bijvoorbeeld). Echt trots, oprecht dat voelen, dat is stiekem een beetje nieuw voor mij maar het voelt echt wel goed (en nog steeds een beetje onwennig :)). Geeft dat een beetje antwoord op je vraag? Liefs!
Ja, dank je wel voor het beantwoorden! Perfectionisme is vaak een goed iets, maar eigenlijk even vaak ook niet xD Zoals wanneer je denkt dat iets altijd beter kan, wat jij zegt. Ik denk dat heel veel mensen daar last van hebben, ik zelf soms ook xD. Bijvoorbeeld wanneer ik een verslag schreef voor mijn opleiding en er dan aan het eind van een hoofdstuk één zin net niet meer op mijn pagina paste en ik een extra pagina nodig had, alleen voor dat miezerige snertzinnetje. Het hoofdstuk zelf wordt er niet beter of slechter van als je een pagina extra hebt, maar in je hoofd wordt die ene extra, grotendeels lege pagina een hele issue. Want waarom past het nou niet?!
Gelukkig dat je inmiddels sneller trots bent op dingen, want soms kunnen ze gewoon niet beter en zijn ze goed zoals ze zijn =)
Auteur
Haha heeeeel herkenbaar van dat tegeltje ;) En inderdaad, daar ben ik best wel blij mee – en misschien ook wel trots op. HA! :):)
Wat een raak stuk, mooi geschreven!
Auteur
Dankjewel! :) <3