Een brief schrijven aan mezelf over tien jaar staat op mijn before-30-lijstje. Het lijkt me gewoon zo bijzonder om het over tien jaar terug te lezen! Toen ik gisteren opstond wist ik het. Dit is de dag waarop ik de brief ga schrijven! En vandaag deel ik het met jou.
Lieve Melle,
Het is vandaag 14 februari 2017. Toen je vanmorgen opstond wist je het opeens. Dít is het moment waarop ik mezelf een brief ga schrijven. Om te lezen over tien jaar. Om terug te kijken op hoe het leven op het moment van schrijven was en om misschien nog het nodige advies van jezelf te krijgen.
En zo geschiedde het.
Op het moment van schrijven sta je aan de vooravond van je dertigste verjaardag. Een moment in je leven waarop je had gedacht het allemaal wel voor elkaar te hebben. Huisje, boompje, beestje. En ergens voelt dat ook zo. Je hebt iets gevonden waar je ongelofelijk blij van wordt en waar je mega veel positieve energie van krijgt: mensen online én offline aanmoedigen en motiveren om te doen waar zij gelukkig van worden.
Het enige is dat je soms zo snel wilt, dat het niet snel genoeg gaat. Je werkt nu nog vier dagen bij Blog Society waar je het enorm naar je zin hebt, maar eigenlijk zou je ook graag meer willen verdienen met je blog en je coachbedrijf zodat je op een gegeven moment écht helemaal voor jezelf kan werken. Elke dag besteden aan datgene dat je vlinders in je buik geeft is iets waar je al tijden van droomt en nu het steeds concreter wordt, kan dat moment er niet snel genoeg zijn. Je hebt het gevoel alsof je op een springplank staat. Allerlei dingen, zoals het vieren van je tweejarige blogverjaardag in combinatie met een workshop, staan op de planning. Ook is daar Maaike, je reddende engel die je helpt met het bouwen van je website. Er is zoveel beweging! In je bedrijf, in je hoofd en in je leven. Ik ben benieuwd hoe je er nu op terugkijkt en of je je realiseert dat het allemaal juist heel snel is gegaan.
Aan de andere kant voelt het alsof je het nog steeds niet voor elkaar hebt. In ieder geval niet zoals je vroeger dacht dat het zou zijn. Want hoe meer je verjaardag nadert, hoe erger je het vindt om dertig te worden. Zo oud, mijn hemel. Dat is echt heftig! Totdat je iemand ontmoette die er eigenlijk ontzettend positief over was. Misschien moet je haar, ze heet Laura Coolen, eens bellen of een berichtje sturen, mocht je nu ook paniek hebben bij het worden van veertig. Ze inspireerde je om in te zien dat dertig worden een geweldige leeftijd is. Dat je na al die jaren ein-de-lijk weet – of nou ja, in ieder geval steeds beter – wat je wilt in het leven. Dertig worden is zo gek nog niet! Ik hoop dat op het moment dat je dit leest, je over veertig nét zo denkt.
Zo net voor je dertigste woon je in Amsterdam met Stephan, de liefde van je leven, en twee katten die je ongelofelijk lief vindt. Je hebt een prachtig huisje waar je stiekem niet meer weg wilt maar ergens ben je op dit moment ook aan het nadenken over het kopen van een huis. Toch dat huisje, boompje, beestje gevoel dat stiekem een beetje begint te knagen. Hoewel je een aantal jaren geleden nog geen idee had wat je met je leven aan moest, lijkt de toekomst op dit moment steeds concreter te worden. Je bent niet meer bang om je gevoel te volgen, wat zorgt voor een onuitputtelijke positieve energiestroom, wat uiteraard gepaard gaat met veel confetti en glitters. Ik ben benieuwd of je dat het moment van lezen daar trouwens nog steeds zo enthousiast van wordt. Don’t let me down.
En dan. Die toekomst! Want lieve Melle, nu je dit leest, tien jaar na het schrijven van deze brief, ben ik zo benieuwd wat er allemaal van je plannen is terechtgekomen! Zou Stephan je na al die jaren eindelijk ten huwelijk hebben gevraagd? En hoe is het afgelopen met de huizenjacht? Ik ben echt benieuwd waar je nu woont, of je nog steeds zo van het stadsleven houdt en natuurlijk met wie! Heb je een eigen gezinnetje? En zo ja, hoe ben je als moeder? Ben je streng en rechtvaardig of ga je een beetje met de flow mee. Is het waar wat ze zeggen, dat op het moment dat je kinderen hebt de hele wereld verandert en alles is gefocust op je kind? Ik snap het wel hoor, maar als ik je nog een tip mag meegeven, dan zou je bijna dertigjarige zelf graag willen dat je ook altijd dingen blijft doen voor jezelf. Die jou gelukkig maken. Of het nu een middag is met vriendinnen of een avondje lekker achter je laptop kruipen om de frustraties van het leven van je af te schrijven. Ik weet zeker dat je een goede moeder wordt en dat jouw kind gezegend is met de állerliefste opa en oma van de hele wereld: jouw ouders.
Ga je trouwens nog wel eens terug naar Kopenhagen? Altijd als je daar naartoe gaat – zoals volgende maand – kijk je er zo naar uit! Als je er bent maar ook als je er alleen al aan denkt, voel je je zielsgelukkig. De stad is geweldig en de mensen zijn zo lief en open! Elke keer als je daar bent, voel je je vrij, heb je vlinders in je buik en kun je de wereld aan. Als je wanneer je dit leest al een tijdje niet bent geweest, ga je dan gauw weer? Ooo ik ben zo benieuwd! Het zijn op dit moment dingen die je bezighouden en jij, lieve Melle over tien jaar, weet al wat er is gebeurd.
Wat je nu ook bezig houdt en hoe je leven er nu ook uit ziet, ik hoop dat je je op dit moment gelukkig voelt. Dat je doet waar je blij van wordt en je allemaal lieve mensen om je heen hebt verzameld die je steunen op jouw pad en het verder uitzoeken en voortzetten van je eigen reis. Want hoewel je het fijn vindt om met jezelf te zijn, deze mensen zijn ontzettend belangrijk. Ik wens je heel veel liefde toe maar bovenal vertrouwen. In jezelf, in het moment en in de toekomst. Het komt goed. Ik weet het zeker.
Samen leven we nog lang en gelukkig.
Heel veel liefs,
Melle
Wauw, kippenvel Melle! Wat kun je toch mooi schrijven, je neemt me helemaal mee. Ik deed dit vroeger ook, brieven voor mijn oudere ik schrijven, waaronder één die ik mocht open maken toen ik 18 werd. Haha, zo leuk. Al zijn jouw schrijfkunsten wel iets beter dan die van mij. Je schrijft zo mooi, vol hoop en liefde. Prachtig dat je dit wilde delen :)
Auteur
O lief zeg! En waar ik dan benieuwd naar ben, is hoe was het om het terug te lezen? :) Volgens mij is dat echt mega leuk!
Wauw Melle, wat een prachtig verhaal….ja en dat is heel herkenbaar: snel willen gaan en alles tegelijk willen. Zelf heb ik daar vorige week een blog over geschreven: het dertigers dilemma? Ik ben heel benieuwd hoe je er over tien jaar over denkt. Wat leuk trouwens dat je bij Blog society werkt. Ik hoop voor je dat je je droom werkelijkheid kan laten worden. Die vlinders in je buik zijn al een soort voorteken om te kunnen knallen tot je doel. Ps: Kopenhagen heeft ook mijn hart gestolen.
Auteur
Ik ga je blog zo direct even lezen! En wat fijn zeg dat we daar zo op een lijn zitten. Dat maakt het leed van het dilemma wel dragelijker ;). Dat het een voorteken is denk ik ook zeker, maar soms vraag ik me wel af ‘HOE DAN?’. Nou, dus dat. Mijn 10 jaar oudere zelf weet het al. Ik ben benieuwd ;) YAY! <3
Wat ontroerend zelfs. Mooi dat je zo lief voor jezelf kan zijn.
Auteur
Dankjewel! En een goede poging tot :) YAY!
Wat een super mooie brief!
Dit staat ook nog op mijn bucket-list om zo snel mogelijk te gaan doen,
ik krijg er nu nog meer zin in :)
Auteur
Jaaa doen! Ik vond het echt leuk om te schrijven ook. Wil je het me laten weten als hij af is (mocht je hem ook publiceren op je blog), lijkt me superleuk om te lezen. Dankjewel vast :)
Prachtig Melle, hoe lief jij bent voor jezelf. Ik krijg er helemaal kippevel van meid. Ik hoop dat al je dromen en wensen uit komen! En natuurlijk dat Stephan binnenkort eens op zijn knieën gaat haha :) Toen ik 30 werd was ik nog niet verloofd en voelde me daar vreselijk onrustig door. Gelukkig stelde Jimmy wel nog voor mijn 31e De Vraag en ben ik voor mijn 32e getrouwd. Wat een rust geeft dat zeg pff :D
Auteur
Haha ooo dat biedt perspectief! En het is een beetje dat ik denk, wat zou ik mezelf toewensen. Want ik denk dat er altijd onzekerheden en stomme dingen zullen zijn. En mocht ik het op dat moment even vergeten zijn, dan hoop ik mezelf er op dat moment aan te herinneren ❤.
Oh ik ga dit ook doen! Ik vind het zo’n mooi idee! Wij moesten ooit eens tijdens een les aan de hogeschool een postkaartje naar onszelf schrijven met een aantal dingen op waarom we zelf vonden dat we zo’n mooi mens waren. De docent ging deze kaartjes dan na een tijd opsturen naar ons. Wel heel teleurstellend dat het mijne er na drie dagen al was. Haha. Had toch gedacht dat het iets (als in: een jaar ofzo) langer zou duren. Maar alsnog wel heel fijn om lieve woorden over jezelf te lezen!
Jouw brief vind ik echt p r a c h t i g ! Ben heel benieuwd naar je tien jaar oudere ik en hoe zij terug kijkt naar deze periode (moet ik wel nog even op wachten, tien jaar is best lang! :D)
Auteur
Het zou zo tof zijn als ik dan nog steeds blog en dat ik dan een video kan maken ofzo. JAAA! En dat kaartje sturen, dat vind ik echt een supergoed idee. Drie dagen is wel een beetje kort inderdaad maar het lijkt me leuk om ook eens zoiets te organiseren :)
Wat een prachtige brief aan jezelf! Het raakt mij echt een beetje, ik vind het zo mooi. Ik heb toevallig gisteren op geschreven dat ik dit ook voor mijzelf wil doen. Misschien dat ik het ook wel opneem in de vorm van een filmpje, dat weet ik niet. Ik weet niet of ik het deel en dat hoeft ook niet perse. Ik vind dit in ieder geval heel inspirerend!
Auteur
Ik vond het echt heel leuk om te doen dus ik zou het je erg aanraden. Het leek me leuk om mezelf in de toekomst te vertellen over mijn leven nu (ik zie de ‘o jaa’ momenten al helemaal voor me, lekker sentimenteel), waar ik mezelf over tien jaar zie (toch wel leuk om dan te realiseren of dat daadwerkelijk is gelukt) en wat ik mezelf mee wil geven. Ik vond het echt leuk om erover na te denken :) Heel veel plezier alvast! xx
Hoi lieve, bijna 30-jarige Melle, mag ik hier iets over zeggen vanuit eigen ervaring? Ik ben zelf (ruim) 40-plus en ik herken het zó: het tegen de (psychologische) grens van 30 aanhikken en straks (maar dat duurt nog heel lang hoor) tegen de grens van 40. Ik liet mezelf als dertiger heel erg leven. En ik verwoord het bewust zo, want ik liet het zelf gebeuren. Pas op mijn 38e, toen ik een coachingstraject instapte, veranderde alles, maar wat heb ik een poos spijt gehad van al die “verloren” jaren. En dan… ben je opeens 40 (…plus) en glimlach je om de dingen waar je vroeger zo moeilijk over deed. Je weet steeds beter wat voor jou echt belangrijk is, leeft daar ook naar en wat anderen daarvan vinden is opeens stukken minder belangrijk. En ik verzeker je: dat geeft zoveel rust in je hoofd. Iedere levensfase heeft zijn mooie en minder mooie kanten, maar ouder worden kan zó mooi zijn. Life’s what you make it. X
Auteur
Wat mooi! Ik vind het zo bijzonder hoe je het ervaart en hebt ervaren, dat je het zo deelt en oo het beloofd zo veel goeds voor de toekomst! Dankjewel, heel mooi! <3
Wat leuk een brief aan jezelf, lijkt me wel lastig maar wel leuk om over 10 jaar terug te lezen en te kijken wat je dan allemaal bereikt hebt.
Je kan trouwens heel leuk en fijn schrijven, een lap tekst maar het leest heerlijk weg
Auteur
Echt he, ik ben zo benieuwd hoe ik het ga vinden! En dankjewel, dat is echt een mooi en groot compliment :)
Dit is zo mooi <3
Auteur
Zo lief! Dankjewel <3
Wauw, heel mooi :) En een heel leuk idee om zelf ook te doen voordat ik 30 ben!
Auteur
Oeh jaaaaa DOEN!
Jemig Melle, wat mooi geschreven en wat geweldig om te lezen!
Auteur
Lief! Dankjewel ❤?
Zo inspirerend! Lijkt me wel mooi om over tien jaar terug te lezen en hopelijk te beseffen dat je gelukkig bent :) Dat moet echt wel het ultieme geluksgevoel zijn
Auteur
Jaaaa dat zou echt ultiem zijn inderdaad :)
Ik vind dit echt heel mooi.
Auteur
Zo lief! Dankjewel <3
Ik heb alleen maar hartjes voor dit stukje <3 <3 <3
Auteur
Alleen maar hartjes voor jouw lieve reactie, dankjewel! <3