Het lijkt wel alsof het hebben van een passie tegenwoordig een must-have is. Alsof je zonder passie niet volledig bent, incompetent, abnormaal en ongelukkig. “Wat? Heb jij geen passie?”. “Gaat het eigenlijk wel goed met je?” “Doe je wel wat je leuk vindt?” En daar gaan we weer. Op zo’n moment wilde ik het liefste achter een gordijn kruipen, onder de tafel gaan zitten, weg rennen of op magische wijze verdwijnen. Ik wist gewoon nog niet wat mijn passie was. En aangezien ik tegenwoordig een enorme aversie tegen het woord heb, weet ik niet of ik überhaupt wel een passie heb of dat ik die ooit wíl hebben.
Als je de roaring twenties hebt bereikt, je studie netjes hebt afgemaakt en het tijd wordt om volwassen te worden, wordt er van je verwacht op zoek te gaan naar je eerste échte baan. Er moet, na jaren geleefd te hebben van bijbaantje en een mooie bijdrage (of lening) van de DUO, toch echt geld in het laatje komen om al die leuke hobby’s die je tijdens je studententijd hebt ontdekt te kunnen voortzetten. En, als je dan toch al op zoek bent naar een baan, dan graag direct de baan van je leven; een baan waar je je passie in kwijt kunt. Wat dat is, naast het geld verdienen, pas echt belangrijk.
Maar wat als je niet weet wat je passie is? Wat als je eigenlijk niet weet wat je écht leuk vindt? Ik zal je geruststellen. Het is namelijk helemaal niet erg als je niet weet wat je passie is. Ik weet nog goed wat ik, na 6 jaar studeren, tijdens mijn eerste sollicitatiegesprek (zo’n twee jaar geleden) zei. “Ik weet niet waar ik mezelf over 5 jaar zie. Ik ben net afgestudeerd en zoek een startpunt van waaruit ik mezelf kan ontwikkelen en kan ontdekken wat ik echt leuk vind”. Achteraf gezien had ik mezelf wel wat vaker mogen herinneren aan deze uitspraak. Je eerste, tweede, derde en misschien ook wel je vierde baan hoeven niet direct je droombaan te zijn, zei eens een wijze vriendin. Het is juist goed om deze banen in te zetten, om te ervaren wat je leuk vindt, waar je energie van krijgt en dan, stapje voor stapje erachter te komen en toe te werken naar jouw passie (om dat akelige woord maar weer even te gebruiken). Het is oké als het plaatje wat je in gedachten had over hoe jouw werkende leven eruit zou gaan zien, niet de realiteit is en wanneer dat plaatje misschien moet worden aangepast. (Dat wil overigens niet zeggen dat ik niet nog af en toe in een ‘is-dit-het-nou-dip’ zit. Dit is niet alleen advies voor jou, ook een note to self ;))
Dus als je wordt gevraagd om te vertellen over je passie en je weet het nog niet, weet dan dat het accepteren van het (nog) niet hebben van een passie, pas écht een must-have is.
zo herkenbaar! net als als ze vragen of je een hobbie hebt, uuhh blogs lezen?
Auteur
Hahaha ja precies! :D
Wat een super leuk berichtje!
Liefs Iep
Auteur
:) Dank je!
Heel herkenbaar.. ik had laatst een werkgesprek en toen werd er gevraagd wat voor dromen ik had. Nou ik wist echt niet wat ik moest zeggen. Nog steeds niet eigenlijk. Ik heb wel een bucketlist maar om nou te zeggen dat dit mijn dromen zijn?
Auteur
Dat soort momenten zijn echt lastig! Vooral als andere mensen verwachten dat dan inderdaad een antwoord klaar hebt. Het komt vanzelf! Daar ga ik vanuit ;)
Ik ben 46 jaar oud en ik weet nog steeds niet wat later “wil worden”…haha!!
Lieve groet, Hann
Auteur
Haha dat is een hele fijne en geruststellende gedachte :) En wat maakt het uit, als je het op dit moment leuk hebt is er niets aan de hand toch?
Voordeel is dat je heel veel ervaring opdoet, op verschillende gebieden, en deze ervaring weer bij andere banen kunt gebruiken! Stelt dit je iets meer gerust? :).
Auteur
Dat deed het al en nu nog meer! Zo zie ik het ook wel voor me. Gewoon lekker dingen die me op dit moment blij maken dan zien we ‘later’ wel weer verder. Dankjewel Hann, superlief :)
Je hebt helemaal gelijk, heerlijk genieten van ‘het hier en nu’!