Persoonlijk | Een brief aan mijn 16 jarige zelf

Dat ik je deze brief ooit wilde sturen stond al een tijdje vast. Het moment waarop was wel even een twijfelpuntje. Want ik snap dat zoiets erin hakt: een brief van je 28-jarige zelf. Gek he? Er ligt nog zo’n fantastische toekomst op je te wachten! En ik weet het allemaal al! Sorry ;) Je denkt vast dat ik een rustig leven leidt. Huisje, boompje, baantje, beestje, zonder te veel poespas en onzekerheden. Alsof alles na je twintigste in een rustig vaarwater komt. Ik zal niet te veel verklappen, maar zo is het niet en dat is totaal niet erg.

Op dit moment rond je je middelbaresschooltijd af. Je vmbo-t diploma heb je inmiddels op zak. Het was leuk, nu is het klaar en tijd voor iets anders. De keuze om je studie voort te zetten aan het mbo is een hele goede keuze, je gaat hier zoveel leren! Met name op het gebied van levenservaring en zelfkennis, ja ik zeg het je! Het worden drie hele bijzondere jaren met pieken en dalen, waarin je je een aantal keer gaat afvragen waarom je voor deze opleiding hebt gekozen. Maar het brengt je zoveel goeds! Dat weet je pas achteraf, ik dacht ik vertel het je vast even.

Het mbo is pas het begin, het leren en jezelf ontwikkelen is iets wat naar meer gaat smaken. Nu heb je nog heel erg het gevoel dat je zo’n ‘gemiddelde’ leerling bent. Op de basisschool ging het oké, kwam je prima mee maar was je niet de slimste van de klas. Op de middelbare school is dat hetzelfde verhaal. Je haalt netjes je vmbo-t diploma met wat gemiddelden van zesjes en zevens terwijl andere mensen staan te juichen om je heen en direct naar hun liefdes berichtjes sturen over hun hoge cijfers. Jij bent gewoon blij met je diploma. Prima.

Hoge cijfers halen, naar de havo gaan, studeren aan het hbo, drie talen kunnen spreken, goed zijn in wiskunde, het is geen vereiste om gelukkig(er) te zijn. Onthoud dat. Een vmbo-t diploma is geweldig, een goed afgeronde mbo-opleiding ook. Met een ‘gemiddelde’ cijferlijst mag je ook trots zijn. Waar jij goed in bent en wat jij leuk vindt om te doen, daar kom je pas later achter, en stiekem is dat zelfs op je 28’ste nog iets waar je je dagelijks mee bezig houdt. Er bestaat gewoon domweg niet eerder een opleiding tot communicatiekundige, mensen-helper of blogger (als daar al een opleiding voor zou zijn). Je gaat jezelf doen versteld staan. Want na het behalen van je mbo-diploma race je via het hbo, door naar de universiteit. Het is echt waar, had je niet verwacht he? Niet te hard jezelf uit gaan lachen nu, je vindt het hartstikke leuk als (bijna) nerd.

Vergeet alsjeblieft niet om onderweg stil te staan en terug te kijken. Je wilt alsmaar meer en dat is goed, maar je vergeet soms om trots op jezelf te zijn. Het lijkt zelfs alsof je je op een gegeven moment helemaal niet meer trots op jezelf voelt omdat het altijd beter kan, totdat je je masterbul in handen hebt. Toch zonde, want je verdient het wel. Geniet ervan. Echt.

Alles is nu nog onzeker. Maar het komt goed. Echt waar. Die onzekerheden blijven, want zo blijkt, er is altijd wel iets om je onzeker over te voelen. De manier waarmee je daarmee omgaat. Dát is hetgeen wat langzaam verandert. Je leert nu zo veel en er staat nog zoveel meer op je te wachten. Niet alleen op het gebied van studie, maar ook qua levenservaring. Klinkt wel eng he?

Heel veel succes en plezier gewenst!

Liefs,
Melle

Op de foto zie je mijn 16-jarige zelf op de avond van mijn diploma-uitreiking. Zo grappig om weer te zien, geen spat veranderd, toch? ;)