Column | Als een nutteloos pak vla

Door Cathelijn | Het leed dat ‘moeten’ heet. Het klinkt ook jou vast ergens bekend in de oren. Je hebt ongetwijfeld wel eens een ellendig rondje hardgelopen met een iets te grote kater en je ziel onder je arm. Waarom? Omdat je moest. Ja van jezelf, want hallo; een mens moet gezond zijn toch? En met die zomer op komst is die muffin-top nu meer ongewenst dan ooit. Of, als opvulling met jezelf in een huiskamer gestaan, op een borrel waar je niemand kent. Reden? Tja, omdat zij ook op jouw verjaardag was gekomen, op een doordeweekse dag, met de trein. We vergeten het af en toe wel eens door de automatische piloot in ons, maar stiekem moeten we best veel van onszelf. Ik gok ook dat dat ten grondslag ligt aan het ontstaan van een van mijn grootste passies: reizen. Je moet niets, alles mag en de keuze en vrijheid zijn oneindig.

Mensen die dicht bij mij staan, weten dat ik geen groot fan ben van het woord ‘moeten.’ Een hekel, heb ik er zelfs aan. Natuurlijk, we moeten allemaal, elke dag, wel iets. Zoals bijvoorbeeld aanwezig zijn op werk en presteren naar- of boven verwachting. En hee, dat is oké. Maar ook in het weekend, moet je sociaal zijn, je vrienden zien en leuke feestjes meepakken. Scrollend op je Facebook Wall zie je iedereen het een partijtje naar zijn zin hebben, hoezee. En dat moet jij natuurlijk ook. Stel je voor dat je iets mist. Oftewel: ‘FOMO’, the Fear Of Missing Out. Ik moet eerlijk toegeven; ook ik heb daar zo nu en dan een beetje last van.

We moeten tegenwoordig zo veel van onszelf. Het lijkt vaak alles of niets – wij twintigers willen de hele wereld. En voor minder doen wij het niet. Vergeet niet, dat het geen ramp is als je eens voor minder tekent dan dat je in eerste instantie had bedacht. Of een keertje afzegt voor een borrel waar je op je vrije avond als nutteloos pak vla je een portie ongelukkig zit te voelen. Gewoon-niet-meer-doen. Niets hoeft, alles mag. Wat een vrijheid he?

Dit is Cathelijn. 24 lentes jong en werkzaam als Webeditor bij TravelBird. Schrijven en reizen zijn haar grootste passies. Met Cathelijn zul je je dan ook nooit vervelen. “Ik ben erbij!” roept ze altijd vol enthousiasme als je vraagt of ze ergens mee naartoe gaat. Zelfs als ze niet eens weet wat er op de planning staat. Met een grote dosis sarcasme, zelfspot en humor schrijft ze om de week een column over de dilemmas van een twintiger.