Door Cathelijn | Als kleine koter was ik al behoorlijk nieuwsgierig en ik ging ik maar al te graag zélf op ontdekkingstocht uit. Zo was ik op 2,5-jarige leeftijd met mezelf en, niet te vergeten, mijn roze driewieler ervantussen. Hop, de wijde wereld in. Of eigenlijk, zonder toestemming zo hard als ik kon de straat uit fietsen. Op een straatfeestje was ein-de-lijk het moment daar. Daar ging ik. Uit het zicht van mijn ouders, als een haas er vandoor. Binnen enkele minuten waren mijn ouders en vrienden uiteraard in rep en roer. Ik had het onder controle en was allang de hoek om. Jammer genoeg – mijn ouders zijn hem nog steeds dankbaar – ging er bij een voorbijganger bij het aanzicht van een kleine spruit in een Mickey Mouse trui die trots midden op de weg tegen het verkeer in voorbij tufte, een belletje rinkelen. Tot mijn grote spijt hield mijn Dappere-Dodo-avontuur hier op…
Inmiddels zijn deze tijden van onbezonnen avontuur en dolle monkey business voorbij. Maar of dat echt zo is, of ik echt, ooit hélemaal volwassen word, vraag ik me af. Kijk maar uit, voor je het weet ben je trotse eigenaar van het ‘Peter-Pan-syndroom’ of ‘Pietje-Bel-complex.’ Het is dat de vrouwelijke versie – ik dacht aan zoiets als het ‘Tynkerbell-syndroom’ – niet bestaat. Nou bij deze. En ik heb het. ‘Don’t grow up, it’s a trap’ is niet voor niets een van mijn favoriete quotes aller tijden.
De remedie? Blijf – naast bellenblazen, confetti gooien, met LEGO spelen, huppelen in de regen en snoep eten als ontbijt – af en toe gewoon nog zélf op ontdekkingstocht gaan. Dat houd je op veilige afstand van de valstrik van burgerlijke volwassenheid. Maar. Zit je nu al elke dag stipt om 18.00 uur met je prakkie voor je neus vanaf de bank te loeren naar zo’n tergend SBS programma als ‘Bonje met de Buren?’ Sorry, dan is het voor jou al te laat.
En zeg nou zelf; stiekem wil toch niemand echt volwassen worden? Kon je maar je volwassenheid overslaan. Dan ging je gewoon van je ene jeugd naar je volgende jeugd. Wat een feestje zou dat zijn… Nou, van mijn part blijft de monkey gewoon in business en blijf ik nog altijd Dappere-Dodo-avonturen beleven. Aju.
Dit is Cathelijn. 25 lentes jong en werkzaam als Webeditor bij TravelBird. Schrijven en reizen zijn haar grootste passies. Met Cathelijn zul je je dan ook nooit vervelen. “Ik ben erbij!” roept ze altijd vol enthousiasme als je vraagt of ze ergens mee naartoe gaat. Zelfs als ze niet eens weet wat er op de planning staat. Met een grote dosis sarcasme, zelfspot en humor schrijft ze om de week een column over de dilemmas van een twintiger.
