Ik zie mezelf nog in de kamer staan. Mijn coach aan de ene kant van de kamer, ik ergens halverwege. Elke keer komt ze een stap dichterbij staan en vraagt of het oké is. Zo simpel is het. Of toch niet? Want elke keer als ze dat doet zeg ik ja, vraag ik me af hoe het zal zijn als ze bijna tegen me aan staat en of ik het dan nog steeds oké vind. Je herkent het vást. Zo’n situatie waarin je je eigenlijk niet prettig voelt maar waarin je het gevoel hebt dat je niet anders kunt dan er maar gewoon in mee gaan. Van een vriendin die vraagt of je tijdens de kerstdagen op haar kat wil passen tot je collega die naast je staat en wil dat je iets nú voor haar doet. Ik verzamelde mijn persoonlijke ervaringen en tips op het gebied van grenzen aangeven in deze blogpost.
Grenzen verkennen | Vaak weet ik niet eens dat ik een grens heb bereikt, tot het moment dat ik eroverheen ga. Dan voel ik me boos, verdrietig en teleurgesteld in mezelf. Shit, dat had ik moeten voorkomen! Ik heb geleerd om beetje bij beetje meer te vertrouwen op mijn eerdere ervaringen en niet te veel erover na te denken, maar juist op mijn gevoel af te gaan. Dat is soms moeilijker dan het klinkt! Rationeel kan ik alles aan en lijkt alles een goed idee maar als ik bij mezelf na ga wat ik écht wil, is dat meestal iets anders.
Grenzen signaleren; it’s not you, it’s me | Sinds de oefening met mijn coach ben ik er veel over na gaan denken. Het viel me op dat ik me soms boos en geïrriteerd kon voelen door een ander en dat ik het gevoel op die persoon afschoof. Immers, die collega moet echt een keer stoppen met mij alles vragen. Hij kan het toch ook wel eens zelf oplossen? Ik hoef toch niet altijd alles voor hem te doen? Ik heb geleerd dat grenzen verkennen en aangeven iets persoonlijks is. En nu ik dat zo opschrijf, klinkt dat zó ontzettend logisch maar het is zo makkelijk om je gevoel af te schuiven op iemand anders. Het was voor mij echt een eye opener. Dat is namelijk preciés waar het over gaat: over jou, jouw grenzen en hoe jij je daarbij voelt. De collega triggert het in dit geval, maar het is aan jou om je grenzen aan te geven.
Grenzen bewaken | Tijd om actie te ondernemen. Misschien wel de moeilijkste stap, maar als het gelukt is, voelt het echt zó fijn! Het aangeven van grenzen gaat niet alleen over nee zeggen en assertief zijn maar juist bepalen wat op dat moment voor jou goed voelt én dat uitspreken. De tip – en note to self – is om de tijd te nemen. Je hoeft niet direct te antwoorden; ‘ik ga even in mijn agenda kijken’, is ook een antwoord. Ik bedenk me hierbij vaak wat het ergste is dat er kan gebeuren en ik probeer me dan in diegene te verplaatsen. Als jij bijvoorbeeld aan iemand vraagt of ze na het werk nog even een drankje wil doen en ze zegt dat ze liever naar huis gaat, vind je dat vast prima! Weet je dat ook weer. Soms voelt het voor jou als een heel groot ding terwijl het voor de ander alleen maar heel fijn is om te weten waar hij of zij aan toe is. Ik leerde dat wanneer jij je grenzen aangeeft, de ander niet boos, verdrietig of – nog erger – teleurgesteld hoeft te worden. Sterker nog, beide partijen voelen zich beter op hun gemak omdat ze allebei comfortabeler zijn in de situatie.
De grens over gegaan, wat nu? | Wanneer je merkt dat je over je grens bent gegaan – hallo stress en paniek – is het zorg om de tijd te nemen voor jezelf. Het helpt mij altijd heel erg om in eerste instantie me te focussen op de oplossing in plaats van te gaan bedenken hoe dat nou is gekomen. Kan ik die afspraak nog afzeggen of kan ik nog onder dat project op mijn werk uit? Welke opties zijn er? Een plan, daar word ik altijd heel blij van, maar dat is per persoon afhankelijk. Misschien heb jij júist behoefte om te reflecteren of vind je het fijn om het er met iemand over te hebben. Wat het ook is, even de tijd nemen en een plan maken is volgens mij nooit verkeerd. Ook als je al een keuze hebt gemaakt, weet dat je er altijd op terug mag komen.
Ik denk dat ik het wel oké vind als ze helemaal dicht tegen me aan staat, al vind ik het ook wel een gek gevoel. Zo dichtbij hoeft misschien ook weer niet. Maar goed, als zij dat graag wil, laat ik het toe. Denk ik. Want op het moment dat ze werkelijk bijna tegen me aan staat en vraagt of het oké is, voelt het toch ongemakkelijk. We doen de oefening opnieuw. Maar nu probeer ik niet na te denken over hoe het mogelijk bij de volgende stap gaat voelen, maar echt op dat moment er te zijn en het te ervaren. Als ze op ongeveer een halve meter van me af staat vraag ik haar of ze alsjeblieft, misschien toch wel, een stapje naar achter wil doen. Oké. Geen probleem en de oefening schoof mijn coach, nét zo vrolijk als voordat ik mijn grens aangaf, weer terug aan tafel.
Vooral dat je altijd op je keuze mag terug komen; dat gebruik ik al een tijdje. Ik leer steeds beter om mijn grenzen aan te geven maar af en toe gaat het toch nog niet helemaal goed. Dan hou ik steeds dat zinnetje in mijn hoofd. Dankjewel voor dit herkenbare artikel!
Auteur
Wat goed zeg! Nu je dat zo schrijft denk ik dat het ook echt een fijne gedachte kan zijn. Je kunt er immers altijd weer op terugkomen. Kan me wel voorstellen dat het de keuze of de grens aangeven makkelijker maakt. Mooi! Jij bedankt voor je fijne comment, zet me aan het denken :)
Phoe….grenzen aan geven. Dat is bij mij nog een dingetje, al merk ik wel dat ik het steeds beter kan. Zelf ben ik meerdere malen over de streep heen gegaan. En wat je zegt: stress en paniek. Ik ben denk ik toch iemand van het relativeren en dan pas zoeken naar een oplossing. Oja, en het afschuiven op die collega….ja daar betrap ik mezelf ook vaak genoeg op (sorry, collega. Het ligt niet aan jou) maar aan mij. Ik moet beter mijn grenzen aangeven zodat iedereen weet waar hij of zij aan toe is.
Auteur
En als je dat zo opschrijft voelt het misschien heel confronterend maar ik denk dat het echt al een hele goede eerste stap is. Ik ben daar serieus heilig van overtuigd, als je je bewust bent van wat je voelt of hoe iets gaat, dan weet je ook hoe je het eventueel anders wilt. Dus bij deze, GO YOU! <3
*Amen* Melle ;-)
Auteur
Hoe moeilijk het ook voor je voelt, je doet het geweldig! <3
Zo herkenbaar!
Auteur
<3 Zet 'm op!
Ah, zo herkenbaar dit! Ik worstel ook nog geregeld met grenzen aangeven maar merk dat het uitspreken van dingen soms zoveel kan schelen! Voor jezelf en voor een ander. Voor een ander denken is ook zo makkelijk; meestal blijkt diegene helemaal niet zo moeilijk te doen als jij je in je hoofd soms voorstelt :’)
Auteur
Echt he, in je hoofd maak je het soms zo veel groter dan het is! En hoe fijn is het ook eigenlijk om gewoon te weten waar je aan toe bent. Ook voor de andere partij! <3
Wow, dit artikel komt precies op het goede moment! Ik heb net vandaag besloten dat ik ook een grens moet aangeven (of misschien al heb overtreden). Maar wel een ander soort grens dan jij hier beschrijft, geloof ik. Ik zit nu bij de ‘toegeven dat het regent’-grens xD En het is inderdaad verrekte moeilijk om grenzen te bepalen/bewaken! Zo’n oefening die jij met je coach doet lijkt me heel nuttig, Melle. Maar ook wel een beetje confronterend…
Bedankt voor je openheid en je tips :-)
Auteur
De toegeven dat het regent grens, OO IK SNAP HET PRECIES! :) Wat leuk trouwens dat je dat nog weet. Het is nu juist zo’n periode waarin je je grenzen opnieuw verkent. Neem de tijd, voel het per situatie aan. No rush! En die oefening, ja dat was zeker confronterend maar ook wel heel nuttig. Het heeft me zoveel inzichten gegeven! Zet ‘m op <3 xx
Jaaa, dat weet ik zeker nog! Ik vind het ook een hele goede metafoor. Ik heb vanmorgen zelfs een psychologisch verantwoord gesprek met mijn moeder gehad over hoe ik me voel, aan de hand van dit artikel en het regenartikel. Op die manier was het namelijk makkelijker uit te leggen. Dus dank je wel daarvoor =)
Auteur
O wauw, dat is echt zo mooi en tof en OOOO JAAA <3 Dankjewel, zo cool :)
Wat een mooi en inspirerend artikel:) Ik herken zulk soort oefeningen ook, het is trouwens zo grappig hoe zoiets simpels zo veel duidelijk kan maken. Maar grenzen aangeven is soms zo lastig, omdat je het zo onbewust doet! Ik denk dat ik op dit moment best wel redelijk op de goede weg zit met m’n grenzen aangeven, ik heb dat een tijdje terug al wel echt moeten leren. Maar ik merk om me heen dat veel mensen het er moeilijk mee hebben, en er ook echt last van hebben. Dus je kan hier vast veel mensen mee helpen!
Auteur
Dat zoiets ‘simpels’ zoveel zou losmaken had ik ook niet gedacht. Zo zie je maar :) En wat goed zeg dat het jou op dit moment wel goed lukt. Dat is echt fijn! Ik heb zelf het gevoel dat ik dat ook wel redelijk onder de knie heb, mede doordat ik er zo bewust van ben maar ik merk ook dat ik me in mijn huidige situatie van zo veel dingen tegelijk willen doen, mezelf ook wel eens voorbij kan lopen. Maar ja, ik wil óók flexibel zijn en zo veel mogelijk dingen doen ;) Enfin. Dat dus! Ik hoop ook dat veel mensen hier iets aan hebben :) Dat zou toch geweldig zijn! <3
Och, wat ben je toch wijs Melle :) Ik vind het psychologische erachter wel leuk, waarom vinden (veel) mensen het überhaupt zo moeilijk om grenzen aan te geven? Ik weet nog dat ik in mijn vorige baan (dankzij mijn lieve coach) voor het eerst echt een harde grens bereikte en tegen een collega zei ‘Nee, daar heb ik geen tijd voor, je kunt dat beter zelf even oplossen’, meerdere mensen stonden me met grote ogen aan te kijken en ik zat met een brede glimlach achter mijn computer! Grenzen aangeven is fijnnnn!
Auteur
OOOO WAT GOED! Ik zie het hélemaal voor me. Echt heel goed en knap! Vooral dat vertrouwen en die glimlach, dat laat wel zien dat je er gewoon helemaal achter staat. YEHEEEES <3
Wat vind ik jouw toch cool, Melle :) echt!
Auteur
OO LIEF! Bedankt ^_^
Wat een ontzettend goede blogpost! Ik heb hier in het verleden heel veel moeite mee gehad en nog wel eens. Ik probeer nu meer op mijn gevoel te letten. Vind ik dit wel fijn of vind ik dit niet fijn. Hier moet ik gewoon even de tijd voor nemen en ik zeg dus ook niet altijd meteen overal ja of nee op. Ik wil gewoon even bij mijzelf kunnen beraden of het oké voor mij is :)
Auteur
Dat is voor mij ook de beste manier. Wat goed dat het zo goed gaat bij jou. YES!
Mijn grenzen bewaken en voor mezelf uitmaken hoe ver ik ergens in mee ga, dat is heel moeilijk maar het voelt zo goed als ik echt mijn gevoel volg en durf aangeven dat de grens bereikt is of dat ik voor mezelf beslis dat ik ergens niet meer in mee ga. Er zijn op gebied van banden met vrienden en familie ook momenten dat je voor jezelf moet opmaken tot waar je gaat, dat maakt het niet makkelijk en het is steeds afwegen maar situatie na situatie leer je bij en gelukkig kan ik steeds vaker zonder (of met minder) schuldgevoel iets loslaten en voor m’n eigen grenzen kiezen. Fijn artikel, dat vandaag zeker in mijn leven past :-). Fijne week toegewenst!
Auteur
Mooi! En inderdaad, grenzen aangeven is op zo veel verschillende facetten toe te passen! Ik ervaar het precies zoals je schrijft, dat het steeds een beetje makkelijker gaat omdat je je ervaringen meeneemt bij de beslissing. Echt fijn zeg :) Zet ‘m op en een hele fijn week gewenst! Liefs xx
Heel herkenbaar, ik ga veel te vaak nog over mijn eigen grenzen heen. Deze tips kan ik dus wel gebruiken! ;-)
Auteur
Oeh, dan komen ze inderdaad wel goed van pas. Zet ‘m op! <3
Mooi geschreven en herkenbaar. Als er bij mij iets gebeurt waardoor ik over mijn grenzen ga, dan krijg ik een vreselijk drukkend gevoel in mijn lichaam. Ik weet dan dat ik nee moet zeggen of iets anders moet aanpakken, maar dat is niet altijd even makkelijk helaas. Handig artikel dus, kan ik wat mee!
Auteur
Lichamelijk er ook last van hebben is inderdaad wel heftig. Maar aan de andere kant, wel een heel goed teken! Zo weet je wel direct wat er aan de hand is, hoe moeilijk het dan ook is.
Grenzen aangeven is iets wat ik persoonlijk nog moeilijk vind, maar ik kan wel beter naar mezelf luisteren de laatste tijd. Dat is dus ook al een stap vooruit! En die grenzen aangeven komt ook wel goed ;) Baby’s leren ook stapje voor stapje, maar uiteindelijk kunnen ze dan toch lopen :)
Auteur
Wijze woorden op deze ‘gewone’ dinsdag avond. AMEN! <3
Fijn artikel en erg herkenbaar! Gisteren toevallig nog een dingetje gehad… ik schoot in eerste instantie in dezelfde rol als jij… ja maar hij dit en hij dat. Na even pas op de plaats genomen heb ik duidelijk mijn grens aangegeven (via mail, dat vind ik nog wel makkelijker dan face to face ;-)). Ik heb nog geen reactie gehad, maar dat hoeft ook eigenlijk niet natuurlijk.
Auteur
Wauw. Wat mooi en goed zeg! Hoera voor jou en dat je je er zo goed bij voelt. Zelfs zonder reactie dat is echt mega knap ❤
Grenzen aangeven is een lastig dingetje inderdaad. Ik laat het vaak heel erg oplopen en dan zeg ik alles weer af en dan heb ik er spijt van dat ik niet eerst heb nagedacht voordat ik heb toegezegd. Een lopend projectje hier dus ;-)
Auteur
Haha heeeeeel herkenbaar! In elke situatie en met nieuwe mensen is het weer anders. Zo blijft het inderdaad altijd een lopend project ;)
Ik vind het zo moeilijk eigenlijk! Ik ben nu aan één bepaalde situatie aan het denken en ik zie het gewoon niet hoe ik het daarin moet aanpakken. Omdat ik nu wel uit ervaring weet hoe die andere persoon zal reageren. Maar voor andere situaties, vind ik je artikel wel een heel goed geheugensteuntje. Ik heb dat hier al vaak onder jouw artikelen gezet maar het is zo; we maken het onszelf toch altijd zo moeilijk hé! Ik heb er ook een handje van weg hoor met eigenlijk de gedachten van iemand anders al in te vullen. Van een mug ene olifant maken. Maar hoe vaker je die situaties aanpakt, hoe makkelijker het gaat. Behalve dan bij die ene waar ik mee zit. Haha :D
Auteur
O wat vervelend, sommige mensen en situaties zijn gewoon zo lastig! Ik weet niet of het goed voor je voelt hoor, maar als je geen idee hebt wat je ermee aan moet is het misschien een optie om het gewoon te zeggen tegen diegene. Wie weet helpt het wel! Al snap ik dat het heel lastig is om je zo bloot te geven. Zet ‘m op! <3
Wat een confronterende oefening zeg – maar ook wel goed denk ik.
Grenzen blijven voor mij altijd een gek dingetje – want ze variëren ook per dag, per moodswing of per persoon. Zal altijd wel een verbeterpuntje blijven gok ik!
Auteur
Dat is het absoluut! Iets om te verbeteren maar eigenlijk ook iets wat altijd in beweging is. Elke keer is het weer anders en het is aan jou om het goed aan te voelen. Wel lastig, maar met elke keer weer een beetje ervaring erbij wordt het (hopelijk) steeds beter :)
Hoi Melle en andere lezers,
Ik heb dit afgelopen jaar vanaf juni een pauze gehad m.n. van studie. Ik weet heel goed hoe ik nu met grenzen aangeven moet omgaan. Ik heb heel veel emoties gehad echt een rollercoaster maar naarmate de tijd vorderde kreeg ik, ja hier komt het magische woord: Balans!
Ik heb nu vrijwilligerswerk: in het Jongerenwerk, ik ben ambassadeur voor de Lucille Werner Foundation ik ben ook nog actief bij Viva las Vega’s! Het heeft mij dus heel veel gebracht!
Met klap op de vuurpijl ga ik per september via een thuisstudie uiteindelijk toch mijn diploma behalen!
Ik heb overigens niet iets bijzonders gedaan om dit allemaal te bereiken, want nu lijkt het heel makkelijk hoe ik het zo opsom. ;) Vooral de tijd nemen en jezelf geven en gunnen, gevoelens er laten zijn en op een gegeven moment heb ik mezelf een denkbeeldige deadline gegeven. Voor mij was dit toevallig 1 januari van dit jaar.
Ik hoop dat ik jou, Melle of iemand anders met deze informatie help en vooral hoop geef!
Groetjes,
Liann
Auteur
Wauw, wat een mooi en inspirerend verhaal en wat ongelofelijk lief dat je het hier met mij én met andere lezers deelt. Dankjewel daarvoor! Echt perfect op, zo op deze maandag :) YAY! x
Graag gedaan! Oh nog even heel iets anders is Sticky Fingers rolstoeltoegankelijk? Als het lukt kom jou graag ontmoeten!
Happy Monday!
Auteur
Ik ben er net nog geweest dus ik zou het moeten weten ;) maar volgens mij wel! Zo in mijn gedachten geen rare stoepen of trappen. YAY!