Ik voel me vereerd. Wat zeg ik, ontzéttend vereerd dat zoveel mensen de tijd hebben genomen om de enquête in te vullen én dat ik meerdere berichtjes heb gekregen of ik wilde vertellen over online groei. Over mijn blog, over social media en wat ik heb gedaan om mijn blog te laten groeien. Ik ben zo geïnspireerd! Ik vind het namelijk superleuk om mijn persoonlijke tips met je te delen dus daar ga ik de komende periode zéker aandacht aan besteden. Maar het voelde ergens ook gek. Want weet je? Deze vraag houdt mij ook bezig.
Eerder kon ik nooit tevreden zijn, streefde ik altijd naar beter en vond ik het lastig om trots op mezelf te zijn. Of het nou ging om mijn studie, de plek waar ik woonde of de baan die ik had. Er was altijd wel iéts dat beter kon. Mede dankzij mijn blog – hoera voor schrijven als therapie -, een tijdje werkloos zijn en een coachingstraject merk ik dat het langzaam steeds een beetje beter wordt. Bewust zijn van gevoelens en gedachten brengt je in dat opzicht al halverwege. Ik ben daar echt van overtuigd – en zeg het nu nog maar eens tegen mezelf. Het is echt zo. Als je je er bewust van bent is de stap naar het daadwerkelijk veranderen ‘relatief’ klein. Hoewel het echt wel beter wordt en ik me daardoor ook content en blij voel, brengt het ook iets mee wat ik in deze combinatie nog niet eerder heb gevoeld: onzekerheid.
Perfectionisme, dat streven naar beter, dat was altijd mijn motivatie. Dat hield me op de been, daarmee sloeg ik me door tentamenperiodes, door stress, door wat dan ook. Nu merk ik dat datzelfde gevoel juist af en toe zorgt voor onzekerheid. Want leuk hoor, dat je met je blog wilt groeien. En leuk joh, dat je zo fanatiek bent, vijf keer per week een nieuwe blogpost online zet en dingen wilt organiseren of samenwerkingen wilt aan gaan. Maar is dat wel reëel? Is dat wel voor jou weggelegd? En als je zo naar al die mensen kijkt die het in jouw ogen al wél hebben gemaakt, is dan de markt niet gewoon al verzadigd? Pas jij daar überhaupt wel tussen?
Ik heb altijd geroepen dat als ik één iemand kan helpen en inspireren met mijn gedachten, ervaringen en schrijfsels dat dat al geweldig zou zijn. Dagelijkse reacties, mailtjes en de ontzettend lieve complimenten uit de enquête zijn slechts een greep van voorbeelden die dat bevestigen. Ik kan het denk ik niet zo goed geloven en soms, als onzekerheid de overhand neemt, is het gewoon niet genoeg. Dan kan ik niet tevreden zijn.
Het liefste zou ik hier vertellen dat het schrijven van deze blogpost mijn therapie was – dat is het sowieso – en dat ik wanneer deze post online komt alweer vrolijk door Amsterdam heen huppel. Dat zal ongetwijfeld het geval zijn. Maar, en ik denk dat dat de strekking van deze blogpost moet zijn, vergeet niet dat hoe positief je ook in het leven staat, hoe blij je je ook voelt of – in mijn geval – hoe blij ik ook overkom, dat er altijd wel iéts kan zijn waarom je dat even niet bent. Het gaat erom hoe je ermee omgaat. Ik kies voor het accepteren van gevoelens, erover nadenken en het een positieve draai geven. Deze blogpost is slechts het staartje van dat proces. De uitkomst van een tijdje af en aan me onzeker en naar voelen. Na het nadenken mijn gevoelens onder woorden kunnen brengen en het van me af schrijven. En hopelijk, jou hiermee kunnen inspireren <3
Mooi, Melle! En best wel herkenbaar :) Ik heb dit zo’n beetje op ieder vlak wel eens (gehad) en heb inmiddels in ieder geval geleerd dat het er gewoon bij hoort en niet per se raar is, haha. Dat zorgt er bij mij al voor dat ik er niet zo heel erg lang in blijf hangen!
Auteur
Precies wat je zegt. Het hoort er ook gewoon bij en niet te veel erin blijven hangen. Goede tip! Moet zeggen dat door het schrijven van de blogpost het al een stuk is opgelost :) O en ook dat het op meerdere vlakken is. Dit ging inderdaad een beetje over het bloggen maar eten en sporten (en alles wat daarbij komt kijken) blijft ook wel een dingetje.
Wat een ontzettend fijn artikel Melle, alsof je me de woorden uit de mond haalt. Die vragen, of je er wel tussen past, of je dat wel moet willen en of je niet een beetje laat om de hoek komt kijken, die spoken bij mij ook altijd door mijn hoofd. En dan kun je nog zoveel lieve reacties krijgen, dat is dan soms gewoon niet genoeg. (Ik lees trouwens nog steeds al je artikelen hoor maar ik heb een soort van time-out betreft reacties achterlaten).
Auteur
Zo lief! <3 Dankjewel! En ergens ook fijn dat het zo herkenbaar is. We gaan het er volgende week eens uitgebreid over hebben :)
Mooi en fijn weer om te lezen, dit. Ik herken me ontzettend in dit gevoel, maar ik ben zo blij dat het me steeds beter lukt om mezelf al denkend weer richting de positiviteit te draaien, zegmaar. Ik heb een aantal dingen voor mezelf nu gewoon veel helderder, en hoewel ik er inderdaad altijd wel weer aan kan gaan twijfelen heb ik voor mezelf inmiddels weer snel genoeg die duidelijkheid terug, en dat is zo fijn!
Auteur
O dat klinkt goed zeg en ontzettend knap! Weten wat voor jou werkt is echt het einde. Je bent het levende voorbeeld :) Heel inspirerend! Nu ik nog :)
Hoi Melle, ik lees nu een tijdje je blog en ik kan je vertellen dat jij er wat mij betreft zeker uitspringt! Niet de standaard ‘mooimeisjedrinktkoffieendoetaanyoga’blog als je begrijpt wat ik bedoel;) ook niks mis mee, maar daar zijn er al zo veel van! Het leuke aan jou vind ik dat je behalve je pieken ook je dalen durft te delen, en dat vergt lef. Ik ben pas net begonnen met bloggen en was in het begin erg bezig met de statestieken. Dat laat ik nu maar voor wat het is. Als mijn oma het leest en me een lief berichtje stuurt is dat voor mij veel waardevoller. Je artikelen lezen heel prettig en zijn voor mij zeer herkenbaar! You go girl!
Auteur
Hoi Maartje, dankjewel voor je reactie. Ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik moet zeggen want echt, ik vind het zo lief wat je zegt! Het liefste print ik het uit en hang ik het boven mijn bed. Gewoon om me er af en toe nog even aan te herinneren. Dat dít is waarom ik blog. Precies dit! Dankjewel <3 xx
Hi Melle, je nimmer aflatend enthousiasme is echt een inspiratie voor velen.. Maar ik vind het tegelijkertijd ook super mooi dat je open durft te zijn over een moeilijker onderwerp. Het streven naar perfectionisme is zo een moeilijk proces. En jij slaat je daar gewoon zo mooi doorheen, waar andere mensen dan dicht klappen en niets meer uit hun vingers krijgen, blijf jij volhouden en produceer je steeds hartstikke leuke en interessante blogposts. Echt, op dit moment, is jouw blog één van de weinige die ik echt nog met heel veel plezier lees! Precies wat Maartje ook benoemt; niet zo’n hipster “kijk mij eens fabuleus zijn” blog maar juist een blog waar je je mee kunt associeren. Goooooo Melle!!!
Auteur
Wauw. Zo lief! Serieus, ik zit hier zo achter mijn computer in mijn eentje en denk aan jou, die aan de andere kant van de lijn dit heeft getypt. Mijn hemel, heeeeeeel lief! Dank dank dank <3
Mooi eerlijk stuk! Ik herken het zeker, af en toe die twijfel over waar je eigenlijk mee bezig bent. Luisteren naar je gevoel is dan het enige wat je echt kunt doen.
Auteur
Helemaal waar! En ergens ook zo fijn dat je herkent, dat geeft altijd zo’n goed gevoel :)
Heel herkenbaar Melle! Ik denk trouwens dat onzekerheid er ook gewoon wel een beetje bij hoort, hoe vervelend soms ook. Hoe je je er vervolgens over denkt en mee omgaat, bepaalt denk ik hoeveel last je er ook echt van hebt. Ik vind het heel inspirerend hoe jij dat doet!
Auteur
Dat is een goed punt, denk inderdaad dat dat – hoe erg ik het eigenlik ook niet wil toegeven – wel zo is. En dankjewel, dat vind ik echt mega lief! x
Ik was een hele uitgebreide comment (x3) aan het typen over hoe herkenbaar je stukje is en dat je helemaal gelijk hebt enzo maar die vond ik dus telkens niet goed genoeg. Perfectionisme? Nee hoor! ;) Maar goed, ik ben gewoon blij dat jij ooit besloot een blog te beginnen en dat ik nu af en toe een kijkje kan komen nemen en dat ik me dan weer helemaal lekker in m’n vel voel. ‘t Is fijn om te zien dat je niet alleen regenbogen en glitters deelt! Iets met niet de enige zijn enz. Merci Melle! ^^
Auteur
Jeetje mineetje wat een liefde! Ik zit nu ik de trein van oor tot oor te stralen. Zo ontzettend lief! Sowieso dat je de tijd neemt – zelfs drie keer – en dan ook nog zulke lieve woorden. Dankjewel :)
https://www.ted.com/talks/amy_cuddy_your_body_language_shapes_who_you_are
Ik moest aan je blog denken toen ik deze ted talk zag. Heel erg inspirerend!
Auteur
OO wat superleuk! Ik ga zo kijken :) Dankjewel voor het delen!