Door Cathelijn | Soms leven we zo in onze eigen bubbel. Om 08.30 uur stap je op de trappers naar je werk en om 17.30 uur fiets je in het donker weer terug. Met niet zo gek veel gebeurd in de tussentijd. Soms niet realiserend, dat er nog een hele wereld om je heen is. Totdat ik op vrijdag de 13e om 22.02 uur een melding kreeg op mijn telefoon. Nu.nl. Met een afschuwelijke titel: ‘Doden bij schietpartij met Kalasjnikov in Parijs.’‘Een kalasjnikov?!’ zeg ik hardop tegen mijn huisgenoot, die tegenover mij staat met een biertje in haar hand (tja, het was tenslotte vrijdagavond).
Ik zal eerlijk zijn. Meestal schrijf ik deze column met onwijs veel plezier. En vullen de dansende letters langzaamaan het witte scherm met al mijn hersenkronkels, opinies en sarcastische woordspelingen. Maar dit keer niet. Ik vind het maar moeilijk te bevatten wat er zojuist op enkel 500 kilometer afstand zich heeft afgespeeld. Dat random mensen de schietschijf worden van terroristen, de invulling van een afgeleverde boodschap, zonder reden. Ik vind het surrealistisch. Pure idioterie. Gekkenwerk pur sang.
Zondagmiddag. Mijn Caffè Latte wordt voor mij neergezet en ik bedank hartelijk. Ik heb al plaatsgenomen op mijn favoriete plekje in de Coffee Company, waar ik bijna elke zondag zit. Maar dit keer voelt het niet hetzelfde. Met loungemuziek op de achtergrond en een sporadische, doch steevaste blik op de deur probeer mij enigszins voor te stellen hoe ik zou reageren als hier ineens iemand met een geautomatiseerd wapen in het rond begint te schieten… Herlaadt. En in koelen bloede zijn klus klaart alsof je onderdeel bent geworden van een level in GTA 5. Maar hoe ik het ook wend of keer; ik kan mij er geen voorstelling van maken.
De leuke herinneringen die ik heb van Parijs, vallen even in het niet. Over de Lichtstad hangt een donkere schaduw. En ook de liefde is ver te zoeken.
En zit je nu deze column te lezen, kijkend op de klok of jouw niet-zo-fantastische week eindelijk voorbij is en je weekend kunt vieren? Bedenk je dan maar dat jouw week zo erg nog niet was. Echt waar…
Je pense à vous.
Dit is Cathelijn. 25 lentes jong, nu nog werkzaam als Webeditor bij TravelBird, straks professioneel globetrotter! Schrijven en reizen zijn haar grootste passies. Met Cathelijn zul je je dan ook nooit vervelen. “Ik ben erbij!” roept ze altijd vol enthousiasme als je vraagt of ze ergens mee naartoe gaat. Zelfs als ze niet eens weet wat er op de planning staat. Met een grote dosis sarcasme, zelfspot en humor schrijft ze om de week een column over de dilemma’s van een twintiger.
