Verwachtingen. Hoe kom je er aan? Of nog beter, hoe kom je er vanaf?

De vraag of iets aan mijn verwachtingen voldoet is mij in de 28 jaar dat ik inmiddels rondhuppel al menig keer gesteld. De eerste dag van mijn nieuwe opleiding, de eerste week van mijn nieuwe baan en een contractbespreking, het zijn allemaal evaluatiemomenten. Momenten om te kijken of datgene wat je hebt ervaren, overeenkomt met je gedachten, je hoop en aannames over dat moment daadwerkelijk zou zijn. Maar het gaat verder dan dat. Want wat verwacht je bijvoorbeeld van je werk, studie of relatie?

Hoe kom je er aan?

Ik verwonderde me over het feit dat ik over verwachtingen, zoals wat ik verwacht van mijn relatie of van mijn manager, nauwelijks nadenk. Laat staan dat ik ze uitspreek. Maar ook wat ik van mijzelf verwacht zit ergens ver weg in mijn gedachten weg gestopt. Niet direct aanwezig maar mijn verwachtingen zijn er wel. Ik, degene die altijd probeert zo weinig mogelijk verwachtingen te hebben, realiseerde me namelijk dat ik me best een tijdje teleurgesteld heb gevoeld. Teleurgesteld, omdat de verwachtingen die ik had van het werkende leven, niet overeenkwamen met de realiteit. En dat vond ik gek. Want op die manier heb ik daar eigenlijk nooit naar gekeken. Het lag toch aan het feit dat mijn baan op dat moment niet goed bij mij paste? Nee. Toen ik er langer over nadacht besefte ik dat het mijn eigen verwachtingen waren die me in de weg zaten. Het plaatje dat ik in mijn hoofd had van hoe het werkende leven er voor mij na 6,5 jaar studeren uit zou moeten zien klopte niet.

Hoe kom je er vanaf?

Tja, het liefste zou ik het leven doorgaan zonder verwachtingen. Dat zou een boel teleurstellingen voorkomen. Maar zou dat de oplossing zijn? Eerlijkheid zou denk ik een stap in de goede richting zijn. Eerlijk tegenover elkaar, want wat verwacht je nu eigenlijk van iemand (en spreek dat ook uit), maar ook naar jezelf. Dat het prima is om je teleurgesteld te voelen, dat het niet erg is als je verwachting niet matcht met de realiteit en het goed is om na te denken hoe het plaatje er dan wél of anders uit kan zien dan je in eerste instantie had bedacht. Misschien lukt het zelfs om een positieve draai te geven aan je teleurstelling. Dat wat je had gehoopt ombuigen naar positieve energie om toch voor je verwachting te gaan. Ik weet het. Dat is niet makkelijk. Al spreek ik uit ervaring dat het accepteren van de situatie, dat het niet aan mijn verwachtingen voldeed en dat dat ook prima was, echt fijn voelde. Al wist ik dat pas achteraf.

Q: Hoe ga jij om met je eigen verwachtingen?