Wat als ik doodga | Over het leven, open zijn en waarde toevoegen aan de wereld

bloemenHet is iets wat ik in zeker honderd jaar nog niet van plan ben om te doen: dood gaan. En hoewel het idee van dood gaan me enerzijds de stuipen op het lijf jaagt, vind ik het tegelijkertijd interessant om na te denken over hoe ik in het leven sta en hoe ik herinnerd wil worden. Ik wilde mijn gedachten hierover al een tijdje met je delen maar wist, gezien het beladen onderwerp, gewoon nog niet zo goed hoe. Toen uitvaartorganisatie Yarden vroeg me hier nog eens goed over na te denken, ging ik de uitdaging toch aan.

Iets toevoegen aan de wereld
Doordat ik eind vorig jaar mijn baan kwijt raakte heb ik de afgelopen maanden veel rondgelopen met het ‘wat-wil-ik-nou-eigenlijk-met-mijn-leven’-gevoel. In een nieuwe baan maar ook in het leven an sich. Door er veel over na te denken, door coachingsgesprekken en er met mensen over te praten, kwam er nog een vraag naar voren. Wat wil ik toevoegen aan de wereld en hoe wil ik herinnerd worden?

Jouw waarden meegeven
Open staan voor nieuwe ervaringen, voor mensen en eerlijk zijn vind ik – zoals je ook in mijn blogpost over waarden hebt kunnen lezen – ontzettend belangrijk. Deze waarden zijn niet alleen voor mezelf, maar ik hoop deze waarden ook mee te kunnen geven. Door te kunnen geven. Als het even kan, aan iedereen en met alles wat ik doe. En – hoewel het absoluut raar vind om over na te denken – zijn dit ook de waarden waarvan ik hoop dat ze terug gaan komen in een mooie uitvaart. Want hoewel je dood misschien niets is om positief over te zijn (het kan immers niet laat genoeg komen, er is zoveel om voor te leven!), vier je toch ook tijdens zo’n uitvaart je leven.

Als je zelf open staat, staat de wereld ook meer open voor jou
Ruim vier jaar geleden werd ik enorm geïnspireerd door Jip van het BNN-programma Over Mijn Lijk. Hij wist dat hij dood zou gaan, want hij was terminaal ziek. Maar dat weerhield hem er niet van op alles uit het leven te halen dat restte. Hij was zo positief, open en tegelijkertijd kon hij het leven heel goed relativeren. Hij verwoordde het dan ook prachtig (kippenvel gegarandeerd). “Door een open mens te zijn – open over wat je voelt, wat je denkt en open staan voor andere mensen en daar ook eerlijk over te zijn – zul je merken dat de wereld om je heen ook meer openstaat voor jou. Dat je meer mogelijkheden en kansen krijgt en meer liefde zult ontvangen.”

Iets kunnen achterlaten
Het idee dat ik jou blij kan maken door mijn verhaal met je te delen via deze blog, dat ik jou kan helpen en inspireren, dat is het mooiste dat er is. Mijn blog is mijn manier om die levensfilosofie van Jip uit te stralen. Mijn blog is iets dat ik achter kan laten. Waar ik – het idee alleen al, hoe cool! – iemand over tig jaar misschien nog steeds wel mee kan inspireren. Zelfs als ik er zelf niet meer ben.

Moraal van het verhaal? Laten we het leven vieren en positief in het leven staan. Ik ben ervan overtuigd dat als je je bewust bent van wat jij belangrijk vindt in het leven, en hier al je energie in steekt, je hier ook om herinnerd zal worden. En dat maakt een uitvaart toch een stuk minder akelig om over na te denken.

Deze blogpost is geschreven in samenwerking met Yarden.

Share:

21 Reacties

  1. Joyce
    maart 9, 2016 / 08:03

    Goed geschreven Mel, wellicht alleen niet zo handig van mij om dit te lezen op de dag dat ik mijn zwangere vriendin begraaf…
    Hoewel ik me daardoor maar al te goed besef wat je met deze blog wilt zeggen.

    • Melle
      Auteur
      maart 9, 2016 / 09:42

      O my, wat heftig! Dit soort verschrikkelijke momenten zijn inderdaad echt hartverscheurend maar tegelijkertijd zo’n enorme eyeopener. Gecondoleerd en veel sterkte vandaag! X

  2. maart 9, 2016 / 08:32

    Fijn ben je! En mooi dat je nu al over dit soort dingen nadenkt en het prioriteit maakt erachter te komen wat het leven voor je betekent en wat jij kunt toevoegen aan de wereld. Keep rocking, Melle!

    • Melle
      Auteur
      maart 9, 2016 / 09:43

      Dankjewel voor je lieve woorden. Vind ik echt heel bijzonder! <3

  3. maart 9, 2016 / 08:40

    Ik ben vrijwilliger bij Praten over Verlies, een project van Humanitas in samenwerking met Yarden. Hierdoor denkt ik wellicht iets meer na over de dood dan een gemiddeld persoon. Daardoor ben ik altijd bezig met mijn leven te leven zoals ik dat zou willen. Andere hebben dromen die zij willen waarmaken, maar altijd voor zich uitschuiven. Ik wil zoveel mogelijk op het moment zelf gewoon doen. Genieten van alles wat ik wil doen.

    • Melle
      Auteur
      maart 9, 2016 / 09:45

      Wat goed dat je dat doet en dapper ook! Ik zou het zelf wel erg lastig vinden maar aan de andere kant lijkt het me echt ontzettend bijzonder om zo te kunnen helpen. Dat voor je uitschuiven. Heel herkenbaar! Een blogpost over ‘uitstelgeluk’ staat nog op de planning. Want precies dat! Niet doen, genieten van het moment en zo veel mogelijk NU doen. Mooi en ontzettend waardevol dat je daar zo mee bezig bent. Dankjewel voor het delen! Het inspireert me echt ontzettend! X

    • Melle
      Auteur
      maart 9, 2016 / 17:53

      Dankjewel :) Lief!

  4. maart 9, 2016 / 19:50

    Ik zou graag meer open willen staan voor mijn gevoel (daar komt toevallig morgen op mijn blog een post over), maar ik heb niet het idee dat de wereld minder open staat voor mij. Want ondanks dat ik niet heel open ben, ben ik wel positief en ik denk dat dat ook wel helpt. Ik heb geen idee hoe men mij herinnert, als ik zelf maar terug kan kijken op een gelukkig leven… (of klinkt dat nu heel egoïstisch?)

    • Melle
      Auteur
      maart 9, 2016 / 20:24

      Nee vind ik niet! Dat is het aller belangrijkste. Maar de wereld staat wel open voor je hoor, ik geloof daar heilig in! X

  5. Marjolein
    maart 9, 2016 / 19:52

    Mooi geschreven Melle. Ondanks dat je het onderwerp liever zou vermijden goed om over te praten met vrienden en familie. Dat geeft rust en ruimte. Het platform van Ardanta doodgaanendoorgaan.ardanta.nl is een praktische gids waarop we uitleggen waar je alvast over kunt praten en nadenken. Ook hebben we een spel ‘lang zullen ze leven’ die de dood op een luchtige manier bespreekbaar maakt. Neem ik voor je mee! Kus

    • Melle
      Auteur
      maart 9, 2016 / 20:20

      Dankjewel! En wat goed en bijzonder dat dat allemaal bestaat, er gaat een wereld voor me open :)

  6. maart 9, 2016 / 20:19

    Mooi Melle! Sinds mijn moeder haar beroep van uitvaarten heeft gemaakt, word ik wel meer geconfronteerd met de dood. Hoewel ik had verwacht dat ik dat heel naar zou vinden, is het eigenlijk ergens ook wel fijn om na te denken over je leven en de dood. Het hoort er immers bij!

    • Melle
      Auteur
      maart 9, 2016 / 20:27

      Wat mooi dat je moeder haar beroep daarvan heeft gemaakt. Het lijkt me echt heel bijzonder en dankbaar werk! En je hebt gelijk, juist door er wat vaker over na te denken en over te praten wordt het ook minder eng.

  7. maart 9, 2016 / 20:26

    Wauw, wat heb je dit prachtig én krachtig verwoord. De dood is iets waar ik ook met regelmaat over nadenk. Vooral sinds afgelopen zomer, waarin ik helaas te veel dierbaren ben verloren en mijn vriend de dood ook in de ogen heeft gekeken. Wat wil ik achterlaten? Hoe wil ik herinnerd worden? Maar ook: hoe wil ik mijn afscheid ‘vieren’? (Vieren in de zin van: het leven moet gevierd worden, ook als iemand jong aan zijn einde komt.) Dat zijn toch vragen waar ik regelmatig bij stil sta. Toevallig hebben mijn vriend en ik een nummer van Lana del Rey die we ontzettend mooi vinden en we laatst in de auto hadden aanstaan. Het eerste wat ik zei: “Dit is wel een beetje ons nummer hè? Zullen we afspreken dat we dit nummer draaien op het afscheid van ons dat als eerste is?” Tegenwoordig praten mijn vriend en ik open over de dood, wat dat met ons doet etc. Iets wat je niet even tussen neus en lippen doet, maar soms ook weer wel, hihi.

    • Melle
      Auteur
      maart 9, 2016 / 20:31

      Dankjewel! En geheel wederzijds. Ik heb helemaal kippenvel van je eerlijkheid en je prachtige reactie! Wat een heftige zomer heb je gehad. Heel naar maar inderdaad, het leven vieren! Dat vind ik mooi en ik hoop dat ik dat zowel levend als mijn nabestaanden dat tijdens mijn uitvaart kunnen doen. Dat je dan af en toe een liedje hoort wat je zo raakt dat herken ik wel. Ik heb ook wel een paar nummers waarvan ik zo’n gevoel heb van, dit is echt zo mooi dit beschrijft het leven. Dit is hét! Net als liedjes die je op je bruiloft zou willen draaien haha, om maar even een ander onderwerp aan te snijden.

      • maart 9, 2016 / 21:40

        Haha, herkenbaar! Ik heb zelfs al een nummer voor onze openingsdans (lees: geschuifel, vrees ik :’))! Maar of dat er ooit van komt. Ik verwacht niet dat mijn vriend 1-2-3 op zijn knieën gaat. Eigenlijk zijn best veel onderwerpen gevoelig, maar tegelijkertijd symboliseren ze het leven: geboorte, verbintenis en de dood.

        • Melle
          Auteur
          maart 9, 2016 / 22:33

          Dat was precies ook wat ik dacht toen ik een reactie aan het typen was. Het is inderdaad die verbintenis, die mooie momenten! En ooo wat romantisch dat je dat gevoel hebt bij een liefje. Heb er ook wel wat in petto maar toen ik het er toevalligerwijs net met mijn vriend over had wilde hij er niets van weten ;)

  8. maart 10, 2016 / 18:49

    Een wijs iemand schijnt ooit te hebben gezegd dat zij die tijdens het leven nadenken over de dood de intelligentste mensen zijn, haha. Ik denk dat je daardoor des te meer in het leven staat, je er des te bewuster van bent hoe je erin wílt staan en wat je kunt betekenen. Mooi geschreven, ik vond Jip ook een prachtig mens!

    • Melle
      Auteur
      maart 10, 2016 / 22:24

      Oeh, nou dat compliment steek ik in mijn zak ;) Mooi! Dankjewel. En inderdaad, Jip is echt ontzettend bijzonder!

Laat een reactie achter (jaaa leuk!)

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.