Door Cathelijn | Soms voel ik me net een volwassen kind. Een ontgroeide paardenfan. Een verlaatte student. Een volwassene in spe. Ik weet niet of de meesten van jullie de switch van zorgeloos student naar volwassene in een keer soepel maken, en ik gewoon een paar schakels mis, maar bij mij gaat het niet altijd van een leien dakje.
Volwassen, verstandige (in mijn ogen ‘soms nogal saaie’) mensen zien het weekend als een periode waarin je eindelijk tijd hebt om die praktische dingen te regelen. Zoals wassen draaien, het huis opruimen, je administratie bijwerken en eindelijk eens die speciale stofzuigerzakken te kopen die Albert niet heeft.
Echter, zie ik het anders. Ik zie het weekend als tijd voor leuke dingen. Bij mij stapelt de was zich dus op. Ik scheid nog steeds niet kleur van wit waardoor sporadisch een ooit-wit-truitje zich een nieuwe kleur heeft toegeëigend. Mijn kamer ziet er, helaas vaker wel dan niet, uit alsof ik er in heb gekampeerd. En tja, om over mijn administratie nog maar even te zwijgen.
Maar toen bedacht ik me; ik zal vast niet de enige zijn. Ga jij nou ook nog steeds naar de tandarts bij je ouders? Ben je ook nog ‘rijk’ aan een royale studieschuld die je de komende jaren nog moet afbetalen? En is jouw kookassortiment in het geniep nog niet veel groter dan 5 verschillende gerechten? Joh, maak je niet dik.
Ook al zing je nog stiekem ‘Teenage Dirtbag’ mee, woord voor woord en heb je je rijbewijs, maar rijd je eigenlijk nooit, omdat je compleet verdwaalt wanneer je je alleen in zo’n apparaat op de snelweg begeeft? Geen zorgen, ik doe met je mee.
En ja, ook ik staar elk jaar weer opnieuw met een onbegrijpelijk gezicht naar mijn scherm wanneer ik mijn belastingaangifte moet invullen. ‘Leuker kunnen we ‘t niet maken. Wel makkelijker.’ Nou beste vrinden van de Belastingdienst, daar gaat dan iets goed mis, want ik snap er nog steeds geen drol van. Ach, op een dag… word ik groot en sterk.
Dit is Cathelijn. 25 lentes jong en werkzaam als Webeditor bij TravelBird. Schrijven en reizen zijn haar grootste passies. Met Cathelijn zul je je dan ook nooit vervelen. “Ik ben erbij!” roept ze altijd vol enthousiasme als je vraagt of ze ergens mee naartoe gaat. Zelfs als ze niet eens weet wat er op de planning staat. Met een grote dosis sarcasme, zelfspot en humor schrijft ze om de week een column over de dilemma’s van een twintiger.
