Vanaf het moment dat ik was afgestudeerd had ik het gevoel dat ik het moest weten. Of in ieder geval: dat ik erover moest gaan nadenken. Na je diploma volgt immers op logische wijze een baan, bruiloft en baby. Toch? Maar eerlijk, ik had geen idee. Sterker nog, ruim een jaar nadat ik was afgestudeerd wist ik überhaupt niet meer wat ik met mijn leven wilde. Laat staan dat ik wist of ik wilde trouwen of aan kinderen wilde beginnen.
Die onzekerheid en de druk om het wél te weten zorgde regelmatig voor paniek. Ik wilde gewoon zo graag weten wat ik wil. Al was het alleen al om belangstellende met deze prangende levensvragen gerust te stellen. Maar sinds een tijdje merk ik dat ik minder paniek voel wanneer dit onderwerp ter sprake komt. Voor het eerst in mijn leven vind ik het zowaar wél leuk om na te denken en te fantaseren over de toekomst.
En hoe gek het ook klinkt, ik heb ik het gevoel dat ik zelf de controle heb. Zonder antwoorden maar wel met de touwtjes in handen, dat ik zelf – met baby’s is dat uiteraard altijd maar afwachten – kan beslissen wat, wanneer gaat gebeuren. Dat ik het leven leef in plaats van dat het leven mij leeft.
Het leven gaat soms zo snel en ja, wat kies je dan?
Toen ik met mijn 26 jaar de arbeidsmarkt ophuppelde, voelde ik me soms al best wel oud. Ik had jaren gestudeerd omdat ik via het mbo langzaam richting de universiteit ben gegaan. Toen ik de eerste stap bij mijn nieuwe baan over de drempel zette, had ik het gevoel dat ik echt wat gemist had. Werkervaring. Collega’s van dezelfde leeftijd die ik daar ontmoette, hadden al een aantal jaar ervaring. Ze kende zichzelf en hun talenten al een stuk beter dan ik.
Toen ik begon aan mijn eerste baan voelde het voor mij daarom ook heel logisch om te gaan voor mijn carrière. Immers, dat gevoel van ‘iets in te halen en te ontdekken’ knaagde een beetje. Kom maar door met die fulltime baan in een nieuwe stad. En terwijl ik aan het werk was, en ik nog moest leren leren en ontdekken wat ik leuk vond, leek iedereen het om me heen wel te weten. De bruiloften en baby’s schoten nog net niet als paddestoelen uit de grond. Dat maakte me best wel onzeker. Was carrière en richten op mijn baan wel de beste keuze? En hoe wisten zij zo zeker dat dit het voor hen was?
Ruim een jaar na dato begon ik te merken dat ik wat meer diepgang zocht, dat ik niet meer de voldoening haalde uit mijn baan zoals ik dat eerder wél ervaarde. Het twintigersdilemma, de quarterlife crisis, was officieel begonnen. De druk om het wel te weten nam toe en naarmate de big 3 0 dichterbij kwam begon mijn biologische klok ook steeds harder te tikken. Aan de ene kant logisch maar aan de andere kant, wat deed ik mezelf aan?
De quarterlife crisis: wat wil ik dan wél?
De zoektocht was AAN. Werkelijk alles haalde ik uit de kast om erachter te komen wat het dan wél was waar ik blij van werd. Van een cursus Zweeds tot masterclasses en diverse lezingen: alles greep ik aan. Het voelde als een ontembare honger naar het antwoord. Af en toe had ik het ‘jaaaa dit is hét!’ gevoel, wat vervolgens eigenlijk altijd weer resulteerde in een ‘maar hoe dan’ fase. Ambitieus als ik was moest het dan uiteraard direct succesvol en perfect. Ik gaf mezelf weinig ruimte om te proberen en dat in combinatie met de onrust naar het antwoord op deze prangende vraag maakte het soms heel moeilijk. Het liet me echt wanhopig voelen. Ik, tussen alle mensen die het wél wisten. Hopeloos verloren.
Minder paniek, meer plezier
Ik weet niet precies wat het is wat het anders heeft gemaakt en ik moet ook eerlijk bekennen, het is ook echt een proces geweest in plaats van echt een moment. Maar sinds kort merk ik dat ik wat meer de touwtjes van het leven in handen heb. Dat ik wel een idee heb van wat ik leuk vind en wat ik het liefste doe, maar dat ik anderzijds nog steeds op zoek ben. De vraag is onbeantwoord maar de drang om het antwoord zo concreet mogelijk tot in details te weten, is verdwenen.
Ik voel zowaar minder paniek en betrap me erop dat ik – nota bene degene die je een tijd geleden echt niet hoefde te vragen waar ze zichzelf over een jaar of vijf ziet – soms zelfs aan het fantaseren ben over de toekomst. Het voelt alsof ik zelf het moment mag kiezen waarop ik klaar ben voor grote stappen zoals trouwen en kinderen in plaats van het overweldigende gevoel van keuzes en paniek dat het leven me overkomt en dat ik er NU iets mee moet. Het doet me denken aan mijn rij-instructeur die dan zei: jij moet de auto rijden en niet andersom. En dat is het preciés.
Na de quarterlife crisis weet ik het nog steeds niet zeker
Over hoe mijn leven er over een tijdje uitziet moet ik je helaas nog een antwoord schuldig blijven. Ja, er kriebelt wel iets voor een potentiële mini-me (there i’ve said it) en ja, trouwen lijkt me geweldig! We zijn stiekem zelfs aan het nadenken over het kopen van een huis en samen fantaseren we er af en toe op los. Maar echt hoor, ik weet het ook niet zeker. Het is een gevoel waar ik heel graag op wil vertrouwen.
Hoe ik alles wat ik zo graag wil ga combineren – kucht iets over plan B: baby, bruiloft en bedrijf – en in welke volgorde alles gaat plaatsvinden, weet ik nog steeds niet en dat maakt me af en toe nog wel bang. Maar als een gek proberen alles aan te nemen om alles wat ik wil tot een succes te maken – hoe vervelend ik het ook vind om toe te geven – werkt niet.
Daarom heb ik besloten om het te accepteren dat niet alles gaat zoals ik had bedacht of had gehoopt. Ik wil me focussen op de dingen waar ik wél een goed gevoel van krijg, dat ik het zelf in de hand heb en de rest gewoon laten gaan. Ik wil graag zonder frustratie geloven dat de tijd voor al mijn ambities en dromen die uitkomen, nog niet daar is. Dat het juiste moment later wel komt. De gedachte geeft me rust en zorgt voor meer plezier in de dingen die ik doe. En wanneer het zover is, laat ik me graag verrassen.
Een affirmatiekaartje wat voor mij alles samenvatte:
“Good things to come”
There are so many amazing gifts coming my way.
I can’t see them now because I respect the general convention of not peeking under wrapping paper.
But they will show up when the time is just right,
and that’s when I’ll remember how much fun it is to be surprised.”
Wauw, Melle, wat een mooi en openhartig verhaal! Erg herkenbaar ook. Wat fijn om te lezen dat je meer rust ervaart door hoe je er nu mee om gaat. Geniet nog van Kopenhagen!
Auteur
Dankjewel en wat mega leuk om te lezen dat het herkenbaar is voor je :) Kopenhagen was heel leuk! Fijne dag :)
Wat fijn dat je de touwtjes wat meer in handen hebt en het komt inderdaad allemaal vanzelf. Op een dag wordt je wakker en valt het kwartje. Dat zeg ik altijd tegen mezelf. Lekker makkelijk gezegd he? Bij mij staat op dit momenten zo’n beetje alles op losse schroeven. Ik weet wat ik wil….of toch niet? En hoe moet ik dit dan allemaal voor elkaar krijgen en wat heb ik daar voor nodig? Dat zijn echt vragen die een groot deel van mijn leven op dit moment innemen. Zo irritant haha.
Auteur
Haha ik snap het zo zo zo goed! Want dit soort vragen zijn heel irritant omdat je het gewoon zo graag wilt weten! Maar aan de andere kant is het ook een beetje wat Lilian zegt, het is de reis, niet de bestemming. Net zoals ik denk dat ik er überhaupt geen bestemming is, het is een proces wat altijd in beweging is. Enjoy the ride :)
Ik herken je ‘quarterlife’ wel, ik heb acht jaar gestudeerd in totaal (2 studies met 1 diploma), maar ik heb het nooit als crisis ervaren. Ik ben nu 34 en ik weet nog steeds niet waar m’n leven heen gaat. Inmiddels wel een baby (van 5), dus een eierstok-crisis komt er niet meer in ieder geval ;-) Er is ook zo’n waar cliché: Het gaat niet om de bestemming, maar om de reis er naartoe. En volgens mij is jouw reis ook gezellig toch? ;-)
En wel opvallend dat je Zweeds hebt geleerd, je had beter Deens kunnen proberen haha.
Auteur
Wat een mooie reminder, dankjewel! Dat is het precies <3. En over het Zweeds en Deens gesproken, dat is inderdaad waar. Het was wel leuk geweest als ik afgelopen weekend wat in het Deens kon zeggen. Maar! Ik vind Zweeds alsnog een mooiere taal dus als ik mag kiezen zou ik alsnog dat vloeiend willen spreken.
Jaaaaa een kleine Melle! Volgens mij word jij zó’n leuke moeder! Maar voordat ik te ver afdwaal weer even on topic haha: heel mooi en persoonlijk verhaal en wat knap dat je je zo kwetsbaar opstelt! Ik herken het proces helemaal, maar heb er gelukkig inmiddels ook rust in gevonden. Zolang ik nu gelukkig ben en de dingen doe die ik leuk vind, is het oké. Waar ik over 5 jaar precies sta, zie ik over 5 jaar wel.
Auteur
Oo lief haha, yeeehees! En dat is echt een mooie, rustgevende en fijne gedachte waar ik me ook graag aan vast houdt. Over vijf jaar zien we het wel weer!
Wat een goed artikel!! Echt fijn om te lezen Melle en er dingen in te herkennen. Ik ben 5 jaar jonger dan jij maar heb inmiddels een beetje hetzelfde – kom maar op met die carrière en had die baby er al niet moeten zijn en waar blijft dat (geld voor een) huis dan? Ik denk inderdaad dat het, zoals je al zegt, niet zo werkt, maar het voelt vaak wel zo. Ik heb nu een baan, maar mijn contract wordt waarschijnlijk niet verlengd en dan begint het circus weer van voor af aan. Eigenlijk niet erg, want hoi ervaring en nieuwe uitdagingen!, maar dat voelt natuurlijk niet als iets succesvols.
Ik denk dat je het hartstikke goed doet; knap ook dat je het zo mooi en open onder woorden brengt. Jouw confetti-gehalte is zó hoog dat je er sowieso wel komt, je bent echt hartstikke goed bezig!
Auteur
Jouw verhaal is ook zo onwijs herkenbaar! Alsof die struggle gewoon nooit ophoudt. Dat gevoel is echt zo vervelend! Maar juist de aantal jaren later en het relativeren heeft me geholpen om het gewoon te zien als dat de struggle er inderdaad altijd wel zal zijn. Je bent heel goed bezig, ook met je huidige baan en inderdaad hoera voor ervaring! Het gaat zeker lukken. Dankjewel voor je mooie reactie, dat maakt nu bij mij het confetti-gehalte inderdaad heel hoog. YAAYY!
Vervelend en fijn tegelijk, dat je eigenlijk wel zeker weet dat die struggle altijd terug blijft komen haha! Ah dankjewel! :) Dat is lief! Net vandaag gehoord dat het niet verlengd wordt (collega die ik vervang wegens langdurige ziekte is weer terug en aan het opbouwen) dus 21 april is mijn laatste werkdag. Helaas. Maar goed, er komt vast wel weer iets nieuws…!
Auteur
Ook al zag je het wel aankomen, wat naar! Heel veel sterkte en als ik iets voorbij zie komen dan zal ik het doorsturen! Misschien hebben ze zelf ook nog tips of ideeën :)
Ja precies… ! Dankjewel, superlief :)
Wat een mooi artikel! Ik denk echt dat er veel te veel druk wordt gelegd op het leven van een twintiger. Je heb geen bepaalde leeftijd waarop je alles gedaan ‘moet’ hebben. Ik ben weliswaar net een halfjaartje twintig, maar om me heen merk ik wel dat de druk erg hoog ligt op alles wat je gedaan moet hebben voor je 30e. Er is geen moeten, na je 30e verjaardag is er nog tijd zat over om je leven op een rijtje te krijgen.
Auteur
Ik ben het helemaal met je eens! Al die keuzes die je moet maken, man man man. Lastig hoor! Er zijn ook zo veel opties en hoe kies je dan als je niet zo goed weet wat je echt wilt? Dat gevoel, dat is helemaal oké. Al vond ik dat niet toen ik er nog middenin zat ;).
Plan B vind ik leuk gevonden! Al wil ik de meeste B’s zelf niet: veel succes en nog meer plezier in al wat je doet.
Auteur
Weten wat je niét wilt is ook wat waard! <3
Fijn dat je steeds beter weet wat je wilt en op die manier je leven meer en meer vorm kan geven zoals jij het graag ziet.
Zelf denk ik eigenlijk niet eens zoveel na over de toekomst, dan raak ik alleen maar in de stress. Het belangrijkste vind ik om nu van het leven te genieten, want het kan zo maar ineens voorbij zijn.
Auteur
Dat is ook echte en hele mooie manier van in het leven staan. Dank voor de inspiratie!
Mooi verhaal! Ik snap je gevoel heel erg goed, want ik ben nog niet afgestudeerd maar na volgend schooljaar wel. En ik ben zo bang voor de toekomst. Mensen denken dat ik alles op een rijtje heb en weet wat ik wil en alles. En ergens weet ik ook wat ik wil. Maar ik wil school niet loslaten omdat ik daar op mijn plek ben. Ik ben bang voor dat gat waar je invalt na school. En telkens ik dat angstgevoel heb probeer ik me terug te focussen op het nu, en te genieten van de momenten die ik nog heb op school. Maar het is soms wel een strijd. Dankjewel voor je inspirerende blogpost! Ik ben blij dat ik niet de enige ben die dit soort dingen meemaakt. Soms voelt dat namelijk wel zo
Auteur
Dat is stiekem precies een van de redenen waarom ik deze blog ben begonnen: je te laten weten dat je niet de enige bent met dit gevoel. Geniet van de tijd dat je nog op school zit, dat je het naar je zin hebt en dat het leuk is! Als het einde nadert dan vind je dan wel weer iets waar je mee bezig kan. Ik weet het zeker! <3
Ik zal er zeker van genieten! En dat weet ik zelf ook wel diep vanbinnen. Dat het allemaal goedkomt. Ik probeer nu vooral te genieten van het nu. De tijd na school zal al snel genoeg daar zijn xxx
Auteur
JAAAA GO YOU! <3
Mooi geschreven! Ook heel herkenbaar. Met name op werk-gebied. Al heb ik daar altijd al crisis in haha, weet nooit wat ik wil. Ooit stippelde ik ook veel uit, had ik echt hele ideeën over de toekomst. Maar inmiddels krijg ik echt de kriebels als ik moet denken aan hoe mijn leven er over 5 jaar uitziet. Ik weet niet eens hoe het er over 1 jaar uitziet. Het maakt me ook niet meer uit, we zien het wel. We hebben samen veel plannen, maar ook veel plannen die niet samengaan met andere plannen. Veel hangt af van Jimmy zijn werk, dus dat moeten we een beetje volgen. Maar die crisis met mijn werk, wat wil ik, waar ben ik goed in… pff hoop dat ik er ooit achter kom haha
Auteur
Ik vind het wel mooi dat je zegt dat het je niet meer uit maakt, dat je het wel ziet hoe het leven gaat. Heel fijn, deze reminder :). En zo zal het met je werk ook vast goed komen! <3
Leuk dat je hierover schrijft :)
Auteur
En wat leuk dat jij er dan weer over leest. HOERA!
Wat mooi geschreven Melle! Best herkenbaar ook. En dat anderen alles weten, dat lijkt toch altijd maar zo en eigenlijk weet niemand het precies. Iedereen doet maar wat. ;) Maar een gevoel van dat je de touwtjes in handen hebt, dat is wel heel fijn, kun je lekker op je eigen manier ‘maar wat doen’. ;)
Auteur
Haha jaaaa precies! Dat is echt de beste samenvatting van hoe het nu voor mij voelt. DANK!
Ik krijg een heel sterk ‘Gelukkig-ik-ben-niet-de-enige’-gevoel van dit artikel en dat is best een opluchting =) Ik herken zo veel: de controle willen hebben/houden, het liefst de antwoorden al tot in detail klaarhebben, plan B, C en D al helemaal uitgewerkt, het gevoel dat er vragen zijn die NU moeten worden beantwoord en dat er inhaalslagen op het leven gemaakt moeten worden en het idee dat je leven rond je dertigste toch wel ‘op orde’ moet zijn (ook al weet volgens mij niemand wat dat dan eigenlijk betekent). Ik ben blij dat je een manier hebt gevonden om daar wat relaxter mee om te gaan. Dat maakt het leven vast een stuk fijner ^^
Auteur
Ik vind het zo fijn dat het voor jou ook zo herkenbaar is! Maar echt, heel fijn! Het gaat jou ook zeker lukken. <3
Je bent niet de enige babe! Zeker als ik al deze comments lees. Plan B(aby) is ook een lastige en trouwen is helemaal niet te plannen (tenzij je hem op een knie schopt;)). Laat je me weten hoe het is om de big 3 0 te raken zodat ik me kan voorbereiden, ik heb nog 2 maanden. Thank you! <3
Auteur
Haha wat herkenbaar! En dat ga ik zeker doen. Ik heb er wel vertrouwen in :)
‘De vraag is onbeantwoord maar de drang om het antwoord zo concreet mogelijk tot in details te weten, is verdwenen.’
Amen.
Auteur
Fijn hè ?❤. Serieus, en daar leef je dan helemaal naartoe. Hoera!
Ik vind dit echt een heel mooi stuk! Het lijkt tegenwoordig alsof we alles zeker moeten weten en alles meteen goed moeten doen, terwijl het juist helemaal niet erg is om de dingen gewoon te nemen zoals ze komen. Juist de mooiste dingen kunnen op je pad komen als je ze niet verwacht of er niet op voorbereid bent.
Auteur
En ergens is het ook heel fijn om het los te laten en het leven te ervaren zoals het komt. Lastig, maar als het lukt dan komen er allerlei mooie momenten inderdaad <3
Pfoeee, dit komt echt PRECIES op het juiste moment haha. Ik zit zo in de knel met wat ik wil doen en wat niet. Ik heb steeds het gevoel dat ik er maar niet uit kan komen. Ik ben echt zo blij om te lezen dat ik niet de enige ben die hiermee zit (oke, dit klinkt een beetje dubbel.. blij is niet het goede woord, maar je snapt vast wat ik bedoel ;)). We komen er hoe dan ook uit, als het niet nu is; dan wel later!! Dank voor het delen :)
Auteur
Jaaa heel herkenbaar! Dat is precies de reden waarom ik deze blog wilde beginnen. Om meer herkenning te genereren en te laten zien dat er andere mensen (zoals ik) ook mee zitten. Fijn als je het nu daarmee een beetje los kan laten. Want wat je zegt is helemaal waar, als het nu niet komt, is het later wel! <3