Bestemming: coach #4 | Samen overwinnen

bestemming-coachAfgelopen vrijdag was het thema loopbaancoaching. Deze dag stond wat mij betreft helemaal in het teken van ervaren, loslaten, bewustwording, uitdagingen aangaan en het vooral samen overwinnen.

Na een aantal oefeningen en gesprekken over werk, waardes en alles daar tussenin, sluiten we de dag af met een opdracht. Of we in een kwartier een werkvorm van twintig minuten kunnen voorbereiden. We hebben eerder soortgelijke opdrachten gedaan. maar vind ik het onwijs spannend. Ik wil het zó graag goed doen, zó graag iets onwijs fantastisch en creatiefs bedenken en als het even kan, het leven van mijn medestudent voor wie ik de werkvorm ga maken, volledig positief veranderen.

De knalgele hoge hoed komt langs. Ik trek een van de opgevouwen briefjes met daarop de naam van een medestudent waar ik best tegenop kijk. Als coach voelt ze je heel goed aan, komt ze direct tot de kern en als mens is ze prachtig, vol talenten en ontzettend doelgericht. Haar coachvraag ‘hoe zorg ik dat ik mijn hulpbronnen toelaat op mijn levenspad’ maakte het niet makkelijker. Ik sla dicht en vind het opeens mega moeilijk om iets überhaupt te bedenken. Nog 10 minuten. De druk, die is inmiddels sky high.

Ik zoek een plekje, open mijn notitieboekje en begin te schrijven. Eerst de coachvraag. Ik teken een weg, met bomen als zijnde levenspad en bedenk  me waar dit nu eigenlijk over gaat. Ze is zo doelgericht en krachtig, maar op moment dat iemand haar vragen stelt over haar doel – ‘hoe zie je dat voor je?’ of ‘wat wil je daarmee bereiken’ – klapt ze dicht. Het voelt voor haar alsof de mensen die dat zeggen haar en haar doel in twijfel trekken. Het maakt haar onzeker. Deze vraag gaat over zelfvertrouwen maar ook het inzicht dat je niet met alles iets hoeft te doen. De bomen die langs mijn geschetste weg staan, doen me denken aan appelbomen en voordat ik het weet denk ik aan cherry picking. “Haal eruit wat voor jou belangrijk is, doe wat voor jou werkt”. Ik pakt twee vellen papier, stiften en post-its en leg alles klaar. En omdat ik me op dat moment onwijs bewust was van mijn onzekerheid – ik sloeg al dicht bij het idee dus ja, dat was wel duidelijk – besluit ik het hierbij te laten.

En ja, dat vond ik dus heel erg moeilijk.

Twee vellen papier heb ik op de muur geplakt. Eentje is leeg, op de andere heb ik een boom getekend. Op het linker lege vel verzamelen we met post-its allerlei adviezen en tips (goed of niet goed, gevraagd of ongevraagd). Vervolgens gaan we samen een selectie maken en die – met een beetje fantasie – als appeltjes in de boom hangen.

Dat ging dus even totaal anders dan ik had gedacht. En terwijl ik al excuus wil maken voor deze belabberde werkvorm, begint ze fanatiek te schrijven en de post-its in de boom te plakken. Met een mond vol tanden – ik ben op een gegeven moment maar opgehouden met praten – kijk ik vol verwondering toe hoe ze blijft schrijven. Het gaat echt goed, en het als de boom vol hangt met post-its waarop ze allerlei wedervragen en opmerkingen heeft geschreven, zoals ‘ik ga het parkeren’ en ‘dankjewel, ik ga erover nadenken’ of ‘hoe zie je dat precies voor je’, blijkt wonder boven wonder alsnog het doel bereikt te zijn. De werkvorm heeft haar positief beïnvloed, ze realiseert zich dat ze niet met alles wat iedereen zegt iets hoeft te doen en dat het haar niet van haar doel af hoeft te brengen. Dat het haar eigen keuze is. En dat in slechts twintig minuten.

Het was ongelofelijk en mega ontzettend bijzonder om hier onderdeel van te mogen zijn. Dit magische gevoel is waar ik het voor doe. Zij gaf mijn werkvorm vorm, door haar kwam het tot leven en kon ik weer een stukje onzekerheid laten gaan.

Overwinnen doe je samen. Make your day.

16 Reacties

  1. oktober 31, 2016 / 09:44

    Wat fijn dat je weer een stukje onzekerheid hebt kunnen laten gaan. Zo mooi om dat proces mee te maken <3. Yay! Samen overwinnen, daar geloof ik ook helemaal in! Tof!

    • Melle
      Auteur
      oktober 31, 2016 / 10:41

      Lief, dankjewel! En zo blijkt :)

    • Melle
      Auteur
      oktober 31, 2016 / 10:42

      Vooral leuk omdat het zo tweezijdig is :) YAY!

  2. oktober 31, 2016 / 12:13

    Wauw, wat een prachtstuk! Inderdaad samen overwinnen, dat is het mooiste!

    • Melle
      Auteur
      oktober 31, 2016 / 14:01

      Dankjewel, wat superlief! <3 xxx

    • Melle
      Auteur
      oktober 31, 2016 / 21:21

      Dank! Ik vind het echt heel bijzonder om het zo met jou te kunnen delen <3

  3. oktober 31, 2016 / 21:25

    Mooi! De coachee spiegelt ook altijd iets in jou. Zodat ook jij als coach iedere keer de kans hebt een beetje meer te groeien.
    Mooiste beroep wat er is <3 En leuk om je creativiteit op deze manier te kunnen gebruiken! XM

    • Melle
      Auteur
      oktober 31, 2016 / 22:26

      Dat blijkt! Echt mega bijzonder hoe je samen kunt groeien en samen kunt ervaren. Heel bijzonder!

    • Melle
      Auteur
      november 1, 2016 / 12:46

      <3 Dankjewel Sas!

  4. november 3, 2016 / 10:45

    Dat zou ik kunnen zijn! Ik herinner mij nog toen wij medestudenten moesten coachen. Zo onzeker! En maar excuses zoeken op voorhand. Uiteindelijk krijg je dan te horen dat je het wel goed doet en dat je de juiste dingen aanhaalt. En dan groei je inderdaad! Superfijn om dat te ervaren. Mooi geschreven ook! ♥

    • Melle
      Auteur
      november 3, 2016 / 11:06

      OO JAAA PRECIES DAT! <3

  5. november 13, 2016 / 18:46

    Wat mooi om te lezen hoe dit zich zo heeft ontwikkeld! Denk dat dat een heel mooi groeimoment is geweest voor je :D

    • Melle
      Auteur
      november 14, 2016 / 09:45

      Dat was het zeker. Echt heel fijn! Merk dat ik er nog wel vaak aan terug denk om mezelf wat moed in te praten. Werkt aardig goed :)

Laat een reactie achter (jaaa leuk!)

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.