Interview | Van reclamebureau naar yogamat

“Ik wist lang niet wat ik eigenlijk wilde en daar werd ik onzeker van.‘Maar ik ben al 23!’ riep ik dan.” Dat Brenda van der Toorn (29) nu al haar tijd zou besteden aan yoga had ze zo’n 6 jaar geleden zelf ook niet gedacht.

De stap naar yoga

Ongeveer een jaar geleden werkte ik nog als productieassistent bij een internationaal reclamebureau. Als ik op de fiets zat op weg naar huis dacht ik wel eens, wat heb ik nu eigenlijk vandaag gedaan? Nu hoef ik niet direct moeder Theresa te zijn, maar ik had gewoon niet een voldaan gevoel. Yoga is iets wat ik al lange tijd deed, maar tijdens een reis door India en Nepal werd het me steeds duidelijker wat yoga, naast het fysieke vlak, op mentaal niveau met me doet. Twee jaar terug werd ik elke ochtend wakker met ‘yoga, yoga, yoga’ in mijn gedachten. Na een tijdje dacht ik bij mezelf, of ik ben gek of misschien moet ik hier nu eindelijk iets mee gaan doen. Het gevoel was zo sterk, het moest eruit. Ik heb er toen voor gekozen om mijn baan bij het reclamebureau op te zeggen en volledig voor yoga te gaan. Toen ik dat besluit had genomen reageerde mensen gek genoeg heel goed. ‘oh, dat vind ik eigenlijk heel logisch’. Eerst had ik nog de mogelijkheid om na twee maanden onbepaald verlof, terug te komen bij het reclamebureau. Zo wilde ik het in eerste instantie ook doen maar uiteindelijk voelde dat toch niet goed. Terugkomen na mijn verlof zou ik niet voor mezelf doen, dat was voor mij een teken dat ik definitief voor yoga wilde gaan. Het was overigens niet makkelijk. Ik gaf mijn financiele zekerheid op en ging voor een onzekere toekomst. Gelukkig ben ik altijd van het sparen geweest. Dat geeft me het gevoel van vrijheid, dat als ik iets wil doen het ook kán doen. Ik wilde gewoon niet over 10 jaar denken ‘had ik maar..’. Natuurlijk, elke droom is anders. Als ik al mijn dromen achterna was gegaan had ik al 10 wereldreizen gemaakt en 50 jaar in Australië gewoond. Niet al je dromen hoeven realiteit te worden.”

Het volgen van dé opleiding op Bali

Een opleiding volgen tot yogadocent was voor Brenda de volgende stap in haar avontuur. “De opleiding op Bali die ik heel graag wilde doen was helemaal vol. Er was zelfs een wachtlijst. Er leek gewoon geen kans om hier ooit voor in aanmerking te komen. Op een gegeven moment was ik het zat. ‘Nu is het klaar’, dacht ik. Ik ging achter mijn laptop zitten en heb drie uur als een gek zitten typen. Het resultaat was een lange mail met mijn motivatie waarom ik deze training zó graag wilde doen. Een paar dagen later ontving ik een mailtje uit Bali. Ze waren erg onder de indruk van mijn motivatie dat ze me bovenaan de wachtlijst hadden gezet.” En geloof het of niet, maar een aantal uren later kreeg Brenda bericht: er had iemand geannuleerd.

Brenda had voornamelijk kennis van het fysieke gedeelte van yoga. In de teacher training op Bali, leerde ze wat yoga metaal met haar deed. “Ik leerde de filosofie achter yoga, deed veel ademhalingsoefeningen (pranayama) en mediatie. Zonder dat ik het doorhad waren we soms uren aan het mediteren. Ik leerde mijn gedachten uit te schakelen en in contact te komen met mijzelf. Zonder direct een ‘zweefteef’ te zijn, maar het voelde echt als thuiskomen.”

Van dromen naar werkelijkheid

Bij terugkomst was het tijd om daadwerkelijk les gaan geven. “Ik kon soms onzeker zijn over mijn kunnen, mezelf presenteren en voor een groep mensen staan viel niet in mijn top drie van favoriete hobby’s. Het was een kwestie van me over mijn angst heenzetten. Gewoon doen. Ik geef mezelf een jaar dacht ik. Als het dan echt niet werkt dan kan ik altijd weer in loondienst gaan. Het balletje begon te rollen en al snel had ik beschikking tot een ruimte waar ik yogales kon geven. Dat was een goed begin. Nu was het nog zaak om mensen naar mijn les te krijgen. Gelukkig kwam ik niet veel later een kennis tegen op een bruiloft die graag yoga aan haar werknemers wilde aanbieden. Niet veel later stond, en sta ik nog steeds, twee keer per week op mijn matje als yogadocent voor de medewerkers van het bedrijf. Met elke les die ik geef groeit mijn zelfvertrouwen. Mijn gevoel werd weer bevestigd toen ik niet lang daarna werd aangenomen bij een yogastudio waar ik uit een hele berg sollicitaties werd gekozen. Ik geloof echt dat als je eenmaal je zinnen op een doel zet en er zelf in gelooft, je je dromen waar kan maken. Het is niet gemakkelijk om je pad te vinden. Soms is het nodig om buiten je comfort zone treden en gewoon te doen in plaats van te blijven dromen.”

Ondanks het diepgaande gesprek, haar sterke intuïtie en het inspirerende verhaal blijft Brenda realistisch. “Ik vind het belangrijk om met beide benen op de grond te blijven staan, om de realiteit in de ogen te blijven zien. Ik kan nu niet huppelend en dansend door het leven gaan. Zo is het gewoon niet. Mijn werktijden zijn van zondag tot en met zondag van 6 uur ‘s ochtends tot 11 uur ‘s avonds en mijn inkomen is in verhouding met mijn vorige baan, minder en niet stabiel. Maar ik ben nu wel altijd met yoga bezig en daar ben ik, als, noem het semi-zweefteef, ontzettend gelukkig mee.”