Dan heb je pas ballen | Hulp vragen en toegeven dat je iets niét kunt

melle-we-can-do-itVolgens mij begint het inmiddels op te vallen hoe vaak in een blogpost begin of schrijf naar aanleiding van een realisatiemoment. Vandaag heb je er weer een voor je in petto. Dit keer gaat het over een echte heldendaad: toegeven dat je iets niet kunt.

Iets niet kunnen was geen optie

Toegeven dat ik iets niet kan zat voor een hele lange tijd niet in mijn systeem. Als er zich een probleem voor deed, ging ik er gewoon voor. Nét zo lang totdat ik het wél kon. Opgeven was gewoon geen optie, het kwam niet in mij op. Met name tijdens mijn studie was dit het geval maar ook tijdens het zoeken van een baan. Mijn enthousiasme, leergierigheid en motivatie brachten me ver. Maar niet altijd ver genoeg of zo ver als ik zou willen. Ik wilde altijd meer en ik vond dat het het altijd beter kon.

Het realisatiemoment: het is oké

Ik weet niet precies wanneer het moment er was waarop ik me realiseerde dat het helemaal niet erg is om iets niet te kunnen, om ergens mee te stoppen of hulp te vragen. Maar het was direct onlosmakelijk verbonden met een grote dosis bewondering. Ongeloflijk dapper en stoer vind ik het. Inspirerend!

Stoppen met je baan zonder dat je een andere baan hebt om wat voor reden dan ook, toegeven dat je iets niet (goed) kunt of iemand anders gewoon beter kan, daarvoor hulp vragen of stoppen met je studie omdat je al een baan hebt en daarmee toegeven dat die scriptie hem gewoon niet meer wordt. Wat het ook is. Ik vind het on-ge-lofelijk inspirerend. Dit is niet zwak! Dit is mega stoer, dapper en ik lieg niet als ik ontzettend veel respect voor je heb als je dát kunt.

Eigenlijk is het ook raar dat we van onszelf altijd alles maar moeten kunnen en zelf uit willen vinden. Want als je jezelf leert kennen – je kwaliteiten, eigenschappen en vaardigheden – zijn er ongetwijfeld ook dingen die je niet kunt. En hoe fijn is het dan om hulp van iemand anders te krijgen? Sterker nog, als je iemand vraagt om je te helpen en besluit jullie krachten te bundelen is er zo veel ruimte voor nieuwe dingen, enthousiasme en positieve energie!

Hoe dit werkt in mijn eigen leven

Om het maar even op mezelf te betrekken, ik merk dat ik niet goed ben in onderhandelen, dat ik wel enthousiast ben maar dat ik niet een echte salestijger ben. Ik ga dus A, niet op zo’n dergelijke functie solliciteren, B, proberen om dat wel te zijn en C, vooral iemand vragen die daar verstand van heeft als ik daar hulp bij nodig heb. Ik wilde heel graag een filmje en foto’s maken om te laten zien wat je zoal kunt aantrekken naar je werk. Een ex-collegaatje van mijn vriend is súper goed in dat soort dingen. Toen ik haar vroeg of ze het leuk vind om samen iets te maken was ze super enthousiast. Dat is echt heel erg aanstekelijk! En nog zoiets – mocht je nog niet genoeg overtuigd zijn – ik heb geen ervaring met het bijhouden van macro’s – hallo koolhydraten, eiwitten en vetten! Ik vraag tegenwoordig wat mensen om me heen en lees me in op diverse blogs maar weet ook dat als ik op het punt kom dat ik hier écht iets mee wil doen, ik hulp moet zoeken. Ik kan het gewoon niet zelf.

Dus trek je heldenpak maar aan!

Vraag hulp en geef gewoon toe dat je iets niet kunt – en het tegenovergestelde – onderschat je eigen kwaliteiten niet (deze blogpost helpt je daarbij). Al kan een beetje enthousiasme natuurlijk nooit kwaad. Op mijn cv staat immers niet voor niets de inspirerende quote van Ray Bradbury; ‘sometimes you have to jump out of the window and grow wings on the way down’.

15 Reacties

  1. maart 17, 2016 / 08:33

    En zo is het! Toegeven dat je iets niet kunt werkt ook alleen maar in je voordeel. Soms worden mij ook dingen gevraagd tijdens meetings in de veronderstelling dat ik daar antwoord op weet en dan denk ik, ‘shit, had ik dat moeten weten?’. Maar dan zeg ik gewoon dat ik dat ook niet weet en dat ik daar in moet duiken. En dan is alles goed en vindt niemand dat raar. Dus goed dat je hierover schrijft! ^^

    • Melle
      Auteur
      maart 17, 2016 / 19:24

      Wat fijn, dankjewel! En inderdaad, soms is dat ook gewoon het perfecte antwoord. En juist in een meeting op je werk of school denk ik dat dat juist is om te leren en te ontwikkelen dus ja, dan heb je gewoon niet altijd direct een antwoord klaar.

  2. maart 17, 2016 / 09:02

    yeah! Heerlijke post! Ik ben het helemaal met je eens, het toegeven dat je iets niet kan, om hulp vragen en aangestoken worden van andermans enthousiasme! Zoveel voordelen aan hulp vragen! :)

    • Melle
      Auteur
      maart 17, 2016 / 19:25

      Preciés! :) Inzien dat het inderdaad fijn is om hulp te vragen is echt.. EUREKA! :)

  3. maart 17, 2016 / 09:23

    Amen! Hulp vragen is helemaal niets om je voor te schamen. Het zal je juist heel veel opleveren. Je kunt gewoon niet alles kunnen. En meestal vinden mensen het ook nog heel erg leuk om je te helpen!

    • Melle
      Auteur
      maart 17, 2016 / 19:26

      En dat is het ook! Soms als ik het moeilijk vind om iets aan iemand te vragen, bedenk ik me hoe ik het vind als iemand mij iets vraagt. Ik vind het altijd zo leuk om iemand te helpen en vind het stiekem eerder een eer dat iemand mij vraagt dat dat ik denk, joh wat ben jij stom.

  4. AroundSan
    maart 17, 2016 / 10:14

    Wat een mooi blogje om te lezen op deze mooie ochtend! Ik vind dat je helemaal gelijk hebt. Het is juist knap als je hulp vraagt en voor jezelf kiest door iets wel of niet te doen. In het verleden ben ik hier vaak mee geconfronteerd en heb hier zó veel van geleerd. Er zijn altijd wel mensen die je kunnen en willen helpen!

    • Melle
      Auteur
      maart 17, 2016 / 19:28

      Wat fijn dat je er zo van hebt genoten vanmorgen. Dat het confronterend is dat begrijp ik helemaal, dat is denk ik precies waarom het moeilijk is maar als je daar overheen bent! :)

  5. maart 17, 2016 / 12:51

    Fijn artikel weer Melle. Ik ben soms echt een kleuter wat dat betreft “Alles zelluf doen”, maar ik weet ook dat dat niet lukt. Ik heb (en moet nog steeds) echt moeten leren om hulp te vragen.

    • Melle
      Auteur
      maart 17, 2016 / 19:29

      Jup! Zoiets blijft je achtervolgen ;) En ook al denk je dan soms dat je het gewoon kunt, dan is het bij een ander onderwerp tóch weer lastig. Het houdt je bezig ;)

  6. maart 19, 2016 / 16:29

    Mooi! Nu je het zo beschrijft besef ik dat ik dit best lastig vind inderdaad: het voelt toch als een soort falen terwijl het inderdaad ook gewoon dapper is om toe te geven dat het niet lukt. Ik weet van mezelf redelijk goed wat ik lastig vind, maar dat toegeven aan mezelf of een ander is ook nog zoiets haha.

    • Melle
      Auteur
      maart 19, 2016 / 18:15

      Wat je zegt is wel een hele mooie aanvulling. Want toegeven is al een opgave maar vooral aan jezelf toegeven is inderdaad wel een dingetje. Snap het helemaal!

  7. maart 21, 2016 / 11:08

    Oh ik ben het hier zó mee eens. Ik merk zo vaak dat ik het ontzettend moeilijk vind om om hulp te vragen. Of dat andere mensen zich gefaald voelen als ze ergens mee stoppen wanneer het niet lukt. Wanneer dat bij andere mensen het geval is zeg ik precies hetzelfde als jij nu hebt geschreven, maar ik merk dat het naar mezelf toe nog wat lastiger is om te accepteren.. Maar hulp vragen kan soms zo fijn zijn, voor beide partijen! Dat moeten we maar blijven onthouden:)

    • Melle
      Auteur
      maart 21, 2016 / 11:42

      Jaaa wat goed! Staan we samen aan de zijlijn te juichen :) En inderdaad zoals Vivian ook zei, naar jezelf toegeven dat je iets niet kunt en hulp vragen blifjt lastig maar als je dan onthoudt wat er voor moois uit voort kan komen is het misschien tóch de moeite waard.

Laat een reactie achter (jaaa leuk!)

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.