Net voordat ik begon met mijn mega geweldige nieuwe baan werd het me duidelijk. Een nieuw fenomeen waar ik mee moet zien te dealen. Het is vervelend, het zit je in de weg en je doet het zelf. Eén keer raden..
Zaterdagochtend. Weekend! Het voelt alsof het startschot al is gelost en ik met een slaperig hoofd aan de start sta te bedenken waar ik eigenlijk naartoe moet rennen. Dit is hét moment om de dingen te doen die ik nog wil doen. Langzaam stroomt mijn hoofd vol met die ellenlange doelijst die ik mezelf heb opgelegd; vier blogposts schrijven, bijbehorende foto’s maken (liefste bij daglicht), boodschappenlijstje maken en boodschappen doen, wasjes draaien, sporten, huis schoonmaken, meal preppen voor de komende week, o en niet te vergeten, we gaan nog uit eten met vrienden en bij mijn ouders op bezoek.
Oké zeg het maar gewoon. Je bent te druk en je gaat stoppen met bloggen.
Zeker niet! Deze post is absoluut niet ingestoken als klaagzang of een introductie om je te vertellen dat ik een burn-out heb of ga stoppen met bloggen. In tegendeel! Ik wil graag dit gevoel delen omdat ik hoop dat het herkenbaar voor je kan zijn. Met die gedachten alleen al voelt het zo fijn om dit op te schrijven. Het zet alles even in perspectief. Want opeens komt het aan en realiseer ik me hoeveel druk ik mezelf op leg. En niet alleen in het weekend, ook door de week wil ik naast mijn fulltime baan minstens vijf keer de marathon rennen en drie keer de wereld rond reizen.
Stel je niet gewoon te veel eisen aan jezelf?
Klopt! Ik zou het niet beter kunnen zeggen. Want óf ik veeleisend ben. Naar mijn woning, mijn baan, mijn relatie maar op dit moment voornamelijk naar mezelf en mijn prestaties. Fulltime werken, een blog vijf keer per week updaten, een sociaal leven leiden, minimaal drie keer per week sporten en dan ook nog voldoende rust hebben en genoeg slapen. Ik wil het allemaal én tegelijk. Het ergste is, ik doe het mezelf aan. het áller ergste is: ik weet niet zo goed hoe ik het moet oplossen. Hoe graag ik ook realisatiemomenten met je deel ínclusief bijbehorende tips. Ik heb wel wat ideeën maar het eureka moment heb ik nog niet gehad. Ik weet het gewoon nog niet. Want niet alles meer doen wat ik wil doen ofwel, niet aan alle eisen voldoen die ik mezelf stel, voelt niet als een optie (weet je ook waar dát fout gaat).
Dus. Wat stel je voor?
Je hebt gelijk. Het is ook een kwestie van wennen. Een nieuwe ritme aanwennen kost gewoon even tijd. En om daar een beetje rust in aan te brengen ga ik proberen alles (vooruit) te plannen! Een combinatie van alles blijven doen én meer rust voelen. Want dat is het, het lukt tot nu toe allemaal wel maar zo lang het nog niet gedaan is, raast er zo nu en dan een pittig stukje onrust door mijn lijf. Dus dat is plan A (tot en met Y). En mocht het niet lukken om me aan de planning te houden of mocht die onrust me blokkeren – vooral creatieve processen staat het soms een beetje boel in de weg – dan zit er maar een ding op. Teruglopen, wachten op het volgende startschot en er dan opnieuw weer helemaal voor gaan.
En accepteren.
Hé, dat heb ik eerder gehoord!
Ik zeg niet voor niets regelmatig dat mijn blog een grote note to self is.
Ja, dit doen de meesten denk ik wel; te veel druk op jezelf leggen. Het stomme is dat je het vaak eerst helemaal niet zo door hebt en dan ineens zie je dat het zo niet lukt en dat je afstand moet nemen, dingen moet aanpassen, een andere balans moet vinden en vooral.. accepteren.
Auteur
Precies dat! Wat verwoord je dat toch mooi :)
Dit is echt een probleem van onze generatie en tijdsgeest. Iedereen wil alles en daarmee teveel. De lat leggen we voor onszelf te hoog. Het is ook niet vreemd dat er nog nooit zoveel burn outs zijn als nu. Maar bewustwording scheelt de helft. En wat denk ik scheelt is dat je al langere tijd bezig bent met sporten en mealpreppen, dus je kan je op andere dingen focussen. Die dingen zijn routine en kosten niet zoveel energie meer, zoals het bijvoorbeeld opeens 4 blogsposts schrijven in een weekend, on command.
Wees vooral lief voor jezelf, als je te druk bent, is het geen ramp als je een blogpost minder hebt in de week. Luister goed naar jezelf en zorg dat je sterker word van deze drukke periode! :)
Auteur
Wat een wijze woorden. Wauw! Dankjewel Veerle :) Superlief!
Ik wilde inderdaad een soortgelijke reactie achterlaten. De prestatiedrang en de prestatiedruk die we onszelf opleggen hoort heel erg bij generatie Y, de globalisering van de wereld en het gebruik van online media. Constant prikkels, constant het gevoel hebben dat je je maar moet blijven ontwikkelen; beter, beter, best. Ik vind het soms heel fijn. Het gevoel dat er overal kansen liggen om op te rapen en dat je naar het buitenland kan, drie extra talen kan leren, een cursus programmeren kan volgen, supergoed kan worden in iets dat je ooit gewoon maar leuk vond. Tegelijkertijd vind ik het verlammend. De standaard is omhoog gegaan, de verwachtingen van de maatschappij volgden dat patroon. En wij als ambitieuze 20-something profiteren heel vaak van die ontstane cultuur, maar kunnen onszelf ook wel heel goed voorbij rennen.
Ik ben het eens met Veerle: wees vooral lief voor jezelf. Ik zit momenteel ook in zo’n week en heb er twee deadlines door gemist. Sorry, maar ik was gewoon even op na alle dagen alleen maar studeren en nadenken – dat is kut, dat is balen, maar de wereld vergaat niet. (Hence, de stilte op mijn blog). Er zijn echt belangrijkere dingen dan alleen maar presteren, presteren. Zoals inderdaad bij je lief op de bank kruipen en een bezoeken brengen aan je ouders.
Kaaaalm aan, Melle ;) (en #notetoself ook)
Auteur
Heb ik wel eens verteld dat ik echt HOU van jouw reacties? Nou, bij dezen! <3 Jij weet het altijd heel goed te verwoorden en op je eigen situatie te betrekken en dat vind ik dus top. Het is niet dat ik van de stress bezwijk ofzo hoor, haha ik heb het gevoel dat het een beetje zo overkomt maar dat valt wel mee. Gewoon blijven ademen, rust inbouwen en vooral ook doen wat ik leuk vind. Komt zeker goed! En mijn ouders, die moet ik maar weer eens gaan bezoeken, haha daar zullen ze vást blij mee zijn! :)
O, nee, die indruk kreeg ik ook helemaal niet hoor! Misschien is dit een gevalletje van retrospectie? ;) Haha. Ik vind het mooie van bloggen juist dat je de verhalen van anderen op je zelf en je eigen leven kan betrekken om er vervolgens iets uit te halen :)
Auteur
Preciés dat! AMEN :)
Heel herkenbaar en als ik uit ervaring spreek, dan adviseer ik je op dit niet te lang te doen: je lichaam vindt dat namelijk geen leuk feestje haha ;-) Ik begrijp dat je alles graag wilt doen (ken er nog 1), maar soms kan het gewoon niet. Soms is het goed om dingen langzaam aan los te laten en een bewuste keuze te maken voor je leven maar ook voor jezelf <3 Er is maar 1 iemand van jou en als je als een kip zonder kop blijft rondrennen (of althans dat gevoel hebt), dan zal de beslissing op een gegeven moment niet meer in jouw handen liggen om dat startschot te nemen en opnieuw te beginnen. Daarom stel ik je de vraag bij jouw opmerking "Want niet alles meer doen wat ik wil doen ofwel, niet aan alle eisen voldoen die ik mezelf stel, voelt niet als een optie (weet je ook waar dát fout gaat).": wat als je niet meer die optie krijgt? Is dat wat je wilt?
Dus inderdaad: wees lief voor jezelf! En mocht je willen praten of grote-mensen-advies: je weet mij te vinden dame! X
Auteur
Zo hé, ik denk dat ik de blogpost misschien iets wat te negatief heb geschreven, haha. Het gaat goed hoor! Lief dat je je zorgen maakt, dat doet me heel goed en vind ik ook superlief dat je je hulp aanbiedt <3 Ik denk dat het met de stress niet zo hoog zal oplopen maar zeg nooit nooit. Superfijn om in ieder geval je goede advies in mijn achterhoofd te kunnen houden. Dankjewel!
En dan heel kwaad worden op jezelf als het even niet gaat zoals het moet. Dan moet het maar zoals het gaat… toch? Volgens mij heb je het allemaal super voor elkaar Melle!
Auteur
Precies! Maar dan zonder kwaad worden. Dat dan weer wel ;)
Tsja. Melle, dit is gewoon één groot feestje aan herkenbaarheid, en ik denk dat dat voor veel mensen zo is ;)
Auteur
Hoera! Confetti! Fijn dat ik dit gevoel met jou kan delen :)
Dit is gewoon alsof ik het zelf geschreven heb haha echt heel herkenbaar. Soms denk ik ook dat ik misschien teveel hooi op mijn vork neem. Maar ik vind het gewoon zo leuk bloggen. En daar gaat dan ook heel veel tijd in zitten. -x-
Auteur
Zo fijn dat het ook herkenbaar voor je is! En precies dat. Het is veeeeel te leuk maar soms verkijk ik me inderdaad een beetje in de tijd die erin gaat zitten en in combinatie met de – voor mijn gevoel – beperkte tijd die ik heb is dat gewoon soms lastig.
Super artikel meid.
Auteur
Dankjewel! :)
Herkenbaar! Voor mij werkt het fijn om echt onderscheid te maken tussen moeten en willen, dat neemt de druk weg :)
Auteur
Dat is interessant! Bloggen is inderdaad vooral iets willen. De enige van wie zoiets ‘moet’ is van mezelf ;) mooi!
Ha, ik had zelf laatst ook een blog geschreven over overwhelmed zijn en ‘de kunst van het wennen & plannen’. Die verrekte ambities ook hè. ;)
Auteur
Het zou verboden moeten worden ;)
Herkenbaar! Wanneer ik onrustig en gestresseerd rondloop is het 9 op de 10 keer niet doordat anderen mij iets hebben opgelegd maar omdat ik het mezelf moeilijk maak, omdat ik mijn zaakjes op orde wil hebben… Zoveel mogelijk tot alles opschrijven in mijn agenda, helpt al heel veel. Zo bewaar ik het overzicht. :) ps: ik was je 200e volger op Bloglovin hihi, proficiat ;)
Auteur
Wauw, echt? Hoera! *stuiterbalmodus aan*